Het leed dat daten heet. De moeder van redacteur Gaby gunde haar zo erg een leuke relatie, dat ze aanbood haar in te schrijven op een betaalde datingsite. Een aanbod dat Gaby vriendelijk afsloeg.
Wekelijks schrijven de redacteuren van LINDA.meiden hoe het er bij hen voor staat op het gebied van flirts, seks en relaties.
Als je mijn columns een beetje gevolgd hebt, dan weet je dat mijn datingleven de afgelopen jaren op z’n zachtst gezegd turbulent is geweest. Veel dates, ook best wat tranen en heel veel teleurstellingen somt het goed op, al heb ik ook een groot aantal leuke dates gehad. Alleen was niets écht helemaal goed of eindigde het uiteindelijk alsnog vrij snel nadat het begonnen was. Dat zorgde er voor dat ik me af en toe afvroeg hoe mensen überhaupt een relatie konden krijgen.
Mijn moeder was naast mijn vrienden degene die me keer op keer weer gefrustreerd op de koffie kreeg. Waarom lukte het niet? Waarom vond niemand me leuk genoeg (au)? En vooral: is het in deze tijd eigenlijk wel mogelijk om iemand te vinden die én goed bij je past én niet zoals iedereen het liefst voor altijd single wil blijven? Na elke date kreeg ik er steeds wat minder vertrouwen in, maar dat gevoel zullen velen van jullie helaas ook herkennen.
Toen ik wéér een hopeloze situationship had afgebroken en treurig in de tuin zat, kwam mijn moeder met het grandioze idee (dit is sarcastisch) om me in te schrijven op Lexa.nl en wilde dit zelfs voor me betalen. De mannen die ik leerde kennen via datingapps of social media waren nooit serieus op zoek naar een relatie, dus haar theorie was dat mensen die betalen voor een datingapp dat wel zijn. Ik zou daar een grotere kans van slagen hebben. En dat was natuurlijk ontzettend lief bedoeld, maar ik kreeg er meteen koude rillingen van.
Want ik heb ten eerste het idee dat de mannen die betalen om te daten niet helemaal mijn type man zijn (no offense), maar ik was ook niet wanhopig op zoek naar een relatie. Natuurlijk baalde ik als een date weer uitliep op een fiasco, maar ik was veel liever single dan dat ik zou gaan settelen voor iemand waar ik geen perfecte match mee zou zijn.
En ik begrijp mijn moeder ook heel goed, want zij zag hoe fijn het voor mijn broer en zus (en voor zichzelf) was dat zij hun soulmate al hadden gevonden. Ze gunde mij dat ook heel erg en dat waardeer ik enorm. Maar ik besefte op dat moment ook dat ik niet moest streven naar het krijgen van een relatie. Ik moest streven naar gelukkig worden met mezelf. Mocht er dan iemand langskomen die in mijn leven past én alles zou zijn wat ik ooit wilde, dan zou dat veel beter zijn. En ik wist dat ik dat op Lexa.nl in ieder geval niet ging vinden.
Nee, ik vond het – of all places – op Tinder. Dé app waarvan ik dacht dat iedereen die daarop zat juist alleen maar op zoek was naar een gezellige sekspartij en vooral niet naar gevoelens. Iets waar ik dus blijkbaar, na heel vaak denken dat ik écht wel zonder in m’n feels te komen kon seksen, echt niet goed in was. Nou, precies daar vond ik degene bij wie ik nu op de bank deze column zit te typen. Die mijn leven nog zoveel leuker maakt dan het al was en waardoor ik nu snap wat mijn moeder mij al die tijd zo gunde.
Gaby: 'Mijn bestie maakte samen met mijn zoenpartners een verjaardagsvideo'
