Dachten we net lekker op weg te zijn, blijkt dat steeds minder jongeren homoseksualiteit normaal vinden. Wat redacteur Jurriaan betreft, is het tijd om rechtsomkeert te maken.
Met Pride in het vizier blikt hij terug op een onverwacht moment van steun.
Het jaar is 2013, en ik wil niets liever dan weg uit de gymles. Hoewel ik meestal een manier vind om deze te skippen, is dat vandaag niet gelukt. De gymleraar, die gelooft dat ik geblesseerd ben, heeft me op de bank gezet. Hierdoor ben ik naast de populairste meid uit mijn klas beland, ik noem haar even I. Ook zij is sinds deze middag geblesseerd.
I. is niet zomaar populair; ze staat aan de absolute top. De klas gaat gebukt onder haar gezag en mierzoete body mist. Ook docenten zijn niet tegen haar opgewassen. Ze heeft het voor elkaar gekregen haar iPhone mee naar binnen te nemen. Een spiksplinternieuwe roségouden S5.
Zonder twijfel wendt I. zich tot me. Ze likt haar lippen en haar ogen puilen uit hun kassen: âJurriaan, ik mag je iets vragen, toch?â Ik ken deze toon. Het onmiskenbare geluid van directheid heeft verraden waar deze introductie heengaat. Dit wordt geen pannenkoeken-of-poffertjes-dilemma. “Ben jij nou gay?” Paniek. Nu is er geen goed antwoord. ‘Ja’ zou me als homo ontmaskeren, ‘nee’ als liegende homo. “Nee”, lieg ik. Ze knikt, het is voldoende. “OkĂ©”, begint ze. “Maar als je het wel bent, kun je het gewoon zeggen. Want ik sla iedereen in elkaar die je ooit zal pesten.” Het is even stil, en daarna barsten we in lachen uit. We zijn een onwaarschijnlijk duo.
Wilke (28) kwam uit de kast voor de kerk en maakt er een docu over: 'Ik ben moe, maar vooral heel trots'
Ik wist best dat I. niemand in elkaar ging slaan. Maar vanaf dit moment wist ik dat iemand mijn back had. En het was óók nog de coolste persoon van de school. Ze was de eerste met een roségouden iPhone, en ze begreep dat homoseksualiteit een normaal onderdeel van het leven is. Ondanks de pesterijen die ik toen meemaakte, kreeg ik de hoop dat ze snel voorbij zouden zijn. Een paar iPhone-generaties later en ik zou eindelijk mezelf kunnen zijn.
Die bubbel lijkt gebarsten. Begin dit jaar publiceerde de GGD de Jeugdmonitor van 2023. Daaruit blijkt dat steeds minder Nederlandse jongeren homoseksualiteit normaal vinden. Euh⊠pardon? In het onderzoeksrapport is te lezen dat de GGD aanvankelijk dacht een fout te hebben gemaakt. Totdat andere GGDâs dezelfde resultaten zagen.
Voor de duidelijkheid; je mag mij best âniet normaalâ vinden. Als het gaat om mijn shopverslaving of de hoeveelheid koffie die ik dagelijks drink, geen probleem. Maar niet als het gaat om wie ik ben, of wie ik liefheb. Hoewel mijn school een behoorlijke kakschool was, blijken niet alle jongeren in de Gooi- en Vechtstreek zo modern als I. Het percentage jongeren dat homoseksualiteit als normaal beschouwt is daar gedaald van 78 procent naar 49 procent. Wat stroomt daar door het kraanwater? Azijn? In all seriousness: dit is niet okĂ©.
De acceptatie van homoseksualiteit dendert dus naar beneden als een achtbaankarretje, maar Ă©Ă©n duidelijke verklaring ontbreekt. De GGD heeft jongeren niet gevraagd waarom ze zo denken. Als je toch op onderzoek uit wil, kun je op sociale media lezen hoe sommige jongeren denken over queer mensen. Een non-binaire influencer hoeft maar een sandwichrecept te delen, en de comments stromen vol met haatdragende troep. En als Rikkie KollĂ© Miss Nederland wordt, zijn mensen direct op hun lange tenen getrapt. “Dit gaat te verâ, “domme regenboogmensen” en “waarom moet dit nou weer?”. Omdat Rikkie bloedjeknap is, of course. Maar niet iedereen kijkt goed uit zân doppen.
Hoewel sommigen de âregenboogmensenâ graag een tandje minder zien doen, ben ik dat niet van plan. Deze week vieren we Pride, en dat is geen tijd voor water bij de wijn. Dat is tijd voor wijn bij het water. Onszelf verstoppen gaat niet leiden tot meer acceptatie. Als je steeds een beetje minder zichtbaar bent, verdwijn je uiteindelijk helemaal. Daarom mogen we in onze handjes knijpen dat er jarenlang gestreden is voor acceptatie, toen op de voorgrond treden als queer persoon Ă©cht een stuk minder makkelijk was dan nu.
De oplossing? Een tandje erbij. Laten zien dat we er zijn. Vinden mensen jou te veel? Wees dan nog meer. Ben je te luid? Zwengel het volume omhoog. Vindt iemand de glitters op je wangen afgrijselijk? Knal er vooral een goeie setting spray op. Spannend. I know. Maar van I. leerde ik hoe vet het is om het voortouw te nemen en om iemand hoop te geven. Dit is niet het moment om die hoop op te geven of te denken dat strijden geen effect heeft. Dit is het perfecte moment om onvoorwaardelijk te vieren. Laten we ervoor zorgen dat deze trend doorzet. Spreken we af dat we bij de volgende iPhone weer een stijgende lijn zien?
Nino Wilkes (28) wil het taboe op homoseksualiteit in de voetbalwereld doorbreken met 'Ballenjongen'
