Rouw en verlies blijven terugkerende thema’s in het leven van Chloé (29). Als kind verliest ze haar vader en op haar vijfentwintigste komt de nieuwe vriend van haar moeder plotseling te overlijden.
Aan LINDA.meiden vertelt ze haar verhaal.
Chloé (29) verliest als kind haar vader en als twintiger haar stiefvader: 'Je rouwt je hele leven lang'
Vader van Chloé
Chloé Kuppen (29) is acht jaar oud als haar vader ziek wordt. “Mijn vader was eigenlijk nooit ziek, maar op een gegeven moment voelde hij zich erg vermoeid. De dokter kon niet plaatsen wat het was, vermoeidheid kan natuurlijk door van alles komen. Toch werd hij steeds zieker en op een gegeven moment ook verward. In de periode van april 2003 kwamen we erachter dat hij een hersentumor had”, vertelt Chloé.
Daarna gaat het snel. “Mijn vader ging hard achteruit en raakte uiteindelijk halfzijdig verlamd.” Op 7 juli 2003 overlijdt hij.
Als kind kan Chloé het verlies van haar vader maar moeilijk een plekje geven. “Het was in de zomervakantie gebeurd, dus ik moest na de zomer op school vertellen wat er gebeurd was. Ik had het gevoel dat er op de basisschool niet altijd ruimte was voor mijn verdriet. Ik voelde me niet altijd gehoord of gezien en voelde mij soms eenzaam. Dan zag ik kinderen op school vaak met hun vader en dacht ik: ik heb geen vader meer, ik moet hem missen.”
Stiefvader
In deze jaren na het overlijden van haar vader, krijgt de moeder van Chloé een nieuwe vriend. “Mijn vader en deze man waren vrienden van elkaar. Ik kende hem dus ook al. Het voelde daarom wel vertrouwd toen hij in het leven van mijn moeder kwam. Ondanks dat ik mijn vader natuurlijk vreselijk miste, had ik wel een goede band met de nieuwe vriend van mijn moeder. Als er iets was, wist ik dat ik bij hem terecht kon.”
Als Chloé vijfentwintig is, komt ook hij te overlijden. “Plotseling, aan de gevolgen van een hartstilstand”, vult ze aan. “Ik liep in die periode stage in het Erasmus Ziekenhuis, waar ik regelmatig werd blootgesteld aan rouw en verlies. Dat was een hele moeilijke periode, want ik was al aan het worstelen met mezelf en dan krijg je er ook nog zo’n verlies bovenop. Dat was ook wel een fase waarin ik vaak heb gedacht: gaat dit ooit nog goed komen? Gaat dit ooit nog minder pijn doen dan dit?”
Jongeren praten open over rouwproces in het Rouwcafé: 'We zitten niet in een formele kring'
Rouwproces
Juist in deze periode wordt Chloé zich bewust van haar eigen rouwproces. “Ik ben pas jaren later gaan beseffen hoeveel pijn het verlies eigenlijk doet. En hoe belangrijk het is dat je de pijn ook gaat voelen, in plaats van dat je er alleen maar over praat. Ik ben daarom ook heel anders gaan rouwen. Nu kan ik het verdriet toelaten, maar die vaardigheden had ik nog niet als kind.”
“Kinderen rouwen in stukjes, omdat je als je jong bent ook nog bezig bent met andere ontwikkelingstaken. Ik kan me herinneren dat ik na de dood van mijn vader bijvoorbeeld al snel weer aan het buitenspelen was. In de puberteit kwam er een omslagpunt. Toen was ik vaak heel erg boos. Dat was een makkelijke emotie, omdat ik daar mensen mee op afstand kon houden. Ik zie nu in dat dat een overlevingsmechanisme was.”
Chloé kan dit rouwproces delen met haar moeder: “In deze fase van mijn leven ga ik vaak met haar in gesprek. Hoe was die periode voor haar, hoe heeft zij het beleefd? Ik ben me er ook van bewust dat dit geen makkelijke periode voor haar is geweest. Nu hebben we de allermooiste gesprekken om kwetsbare momenten te delen.”
Zo steun je iemand die rouwt: 'Vraag naar de grens van de ander, maar geef ook de jouwe aan'
Samen Alleen
Rouw is ook een thema wat Chloé met haar goede vriendin Janey verbindt. “Mijn reis van verlaat verdriet begon eigenlijk op het moment dat ik Janey leerde kennen. We liepen samen stage in het ziekenhuis. Ik merkte al snel dat ik met haar kon lachen en al mijn kwetsbaarheden, verdriet, boosheid en pijn met haar kon delen. Haar vader is nu ongeneeslijk ziek, dus zij zit nu zelf in een actief rouwproces. Het is heel fijn om elkaar hierin te kunnen ondersteunen.”
Chloé heeft haar verlies omgezet in haar missie en nu ondersteunt ze andere jonge vrouwen in rouw. “Ik had altijd een groot verlangen om rouw een platform te geven, omdat ik weet hoe belangrijk dat is. Ik vond het belangrijk om vrouwen met elkaar te verbinden, zoals Janey en ik met elkaar verbonden zijn. Daarom kwam ik op het idee om rouwgroepen te organiseren voor vrouwen, genaamd ‘Samen Alleen’. Rouwen doe je in je eentje, maar je mag het ook delen. Ik deel ‘Samen Alleen’ met Janey.”
Janey en Chloé hebben al een paar rouwsessies georganiseerd. “In deze sessies proberen we het lichaam te betrekken bij alles wat je is overkomen”, legt Chloé uit. “Ik hoor vaak van mensen dat als alle heftigheid na het verlies achter de rug is, de omgeving weer is doorgegaan. Mensen zien dan niet meer dat je aan het rouwen bent. Maar bij elke mijlpaal in je leven komt dat gemis weer even naar boven. Je rouwt heel je leven lang en iedereen bewandelt daarin zijn eigen pad. In onze sessies ben je daarom samen alleen.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Alycia (26) was vijf toen haar moeder overleed: 'Het voelde overdreven om na zolang nog te huilen'
