Carmen (20) is een uitvoerder in hart en nieren. Ze zit geen dag stil en als twintigjarige is ze medeverantwoordelijk voor een heel team.
Tussen de werkzaamheden door spreekt Carmen met LINDA.meiden over haar werk als uitvoerder en haar vorige doel in het leven: werken als kraanmachinist.
Carmens interesse in de bouw en infra is er met de paplepel ingegoten. “Het begon allemaal bij mijn ouders. Zij hebben een loon- en grondverzetbedrijf. Van kinds af aan ging ik al mee met mijn vader om verschillende klusjes te bekijken. Ook bestuurden we samen de kraan of hielp ik bij het sleutelen. Eigenlijk ben ik vanzelf in deze wereld gerold.”
Voordat Carmen in de bouw en infra kon werken, moest ze eerst een opleiding afronden. “Ik koos voor de opleiding kraanmachinist. In mijn eerste jaar liep ik stage bij een loonbedrijf dat onder andere werkzaam is in de bosbouw. Dit bleek uiteindelijk niet bij me te passen. Vervolgens kwam ik in mijn tweede jaar terecht bij een aannemersbedrijf gespecialiseerd in de infra, recycle, groen en sloop en dit was liefde op het eerste gezicht. Alles verliep soepel en uiteindelijk is mijn hobby mijn werk geworden.”
Tekst gaat verder onder foto.
De bouw is vooral een mannenwereld, maar Carmen laat zich hier niet door tegenhouden. “Natuurlijk kunnen mannen weleens raar opkijken en denken: ‘Wat doet die meid hier?’ Maar ik laat ze al snel merken dat ik hier thuishoor. Ik ben hier niet om mooi te zijn, maar om te werken. Door mezelf te blijven en mijn werk te doen, krijg ik vanzelf de waardering die ik verdien.
Daarnaast is het mijn eigen keuze geweest om voor de bouw en infra te kiezen en helaas moet ik me als vrouw altijd even bewijzen. Zelfs op school gold dat, maar zodra ik de bak van de kraan door de grond haalde, steeg het respect.”
Het verloopt allemaal prima voor Carmen. Ze heeft een leuke stage en studeert bijna af als kraanmachinist. Totdat haar pols beschadigt na een onderzoek in het ziekenhuis. “De problemen begonnen in de eerste helft van het tweede jaar. Ik had enorm veel pijn in mijn rechterhand. Toch besloot ik weer aan het werk te gaan met de gedachte: ‘Het gaat wel over.’ Maar de pijn bleef. Een jaar later had ik nog steeds last, waardoor een chirurg besloot te opereren om te kijken of er inwendig iets verkeerd zat. Al snel bleken het kapotte zenuwen te zijn.”
Loodgieter Iris (19) over werken in de bouw: 'Het gaat niet alleen over sex en shag'
“Het beroep kraanmachinist is moeilijk uit te voeren met een pijnlijke hand, maar ik moest en zou de opleiding afmaken. Anderhalf jaar lang heb ik mijn examens en opdrachten gemaakt met pijn, maar wel mijn diploma gehaald.
Ik werd uiteindelijk toch met de neus op de feiten gedrukt dat het beroep van kraanmachinist er voor mij voorlopig niet meer in zat. Dus besloot ik verder te kijken naar andere mogelijkheden. Ik kwam bij de functie van uitvoerder terecht en besloot nog een jaar op het SOMA te doen, de eenjarige uitvoerdersopleiding.
Ik vind het een uitdaging, maar ik leer nog elke dag bij. Mijn beeld van de bouw en infra is vele malen groter geworden. Natuurlijk vind ik het jammer dat ik nog steeds niet op de kraan kan werken, maar de rol als uitvoerder biedt mij hele andere uitdagingen. Ik bereid infraprojecten voor, regel dat materialen er op tijd zijn, overleg met leveranciers, werk samen met veel andere mensen op de bouwplaats en ben zowaar degene die nu andere kraanmachinisten kan vertellen wat zij moeten doen.”
Maaike (23) is vrachtwagenchauffeur: 'In Zuidoost-Europa ben je bijzonder, zeker als je blond bent'
