Hoewel ze eerder nog thuis zat, loopt haar zuurdesembakkerij nu als een tierelier.

In een waas

Op 28-jarige leeftijd krijgt Sanne te maken met burn-outklachten. “Ik werkte toen als re-integratiecoach. Opeens kreeg ik last van concentratieproblemen. Het is moeilijk uit te leggen, maar je leeft in een soort waas. Ik kon de deur niet meer uit van ellende.” Aan de werkdruk lag het niet, vertelt ze. “Ik nam zelf geen rust. Adrenaline liep als een rode draad door mijn leven, en ik deed zowel in mijn werk- als sociale leven veel te veel.”

Ze stopt met werken en probeert verschillende soorten therapie. Bij de yogaschool kan ze als vrijwilliger aan de slag, en wandelen behoort opeens tot de orde van de dag. Haar liefde voor bakken blijft ook overeind, waardoor ze een verzoek van een vriendin krijgt. “Ze vroeg of ik op haar zuurdesemstarter wilde ‘passen’. Dit deeg wordt gebruikt om zuurdesembrood te laten rijzen, en moet je zelf in leven houden. Dat proces beviel me wel.”

Lees ook
Vier dingen die je direct kunt doen wanneer je burn-outklachten ervaart

Broden vanuit huis

Langzaam groeit het idee om zelf een bakkerij te beginnen. “Bakken deed ik al veel langer, maar dan vooral met cake en koekjes. Brood was nieuw, maar vond ik wel direct interessant. Ik begon met het verkopen van broden en kaneelbroodjes vanuit m’n huis, om te kijken of het aansloeg. En ja hoor: aan enthousiaste reacties geen gebrek. Het voelde logisch om de stap naar een échte onderneming te zetten.”

Binnen de kortste keren vindt Sanne een pand, en gaat ze aan de slag. “Ik opende de bakkerij maar drie dagen per week, om er ook een soort re-integratieproject voor mezelf van te maken. Sommige mensen vonden dat vreemd, en vroegen zich of ik het even ‘lekker rustig aan’ wilde doen. Je moest eens weten dacht ik toen.”

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Brood|koffie|wijn (@loafutrecht)

Meisjesdroom

Haar familie vond de stap in het begin wel spannend. “Ze zien natuurlijk dat je kapot bent in de opstartfase. Maar ze hebben zich redelijk in weten te houden. Ik sta er ook niet helemaal alleen voor. Een coach houdt nog steeds in de gaten of ik op mijn grenzen blijf letten, en ik heb inmiddels personeel. Ik wilde niet meteen halsoverkop in het werk duiken, en vind balans hartstikke belangrijk.”

Sanne is nog steeds dolgelukkig, want een bakkerij als Loaf wilde ze al sinds de middelbare school. “Ik vind het fijn om iets met mijn handen te doen, dat past echt goed bij me. Toen ik naar kantoorwerk zocht voelde ik veel weerstand, en dat is nu helemaal niet het geval.  Het is keihard werken, maar doen wat ik leuk vind heeft me zó geholpen.”