De 22-jarige Britt van Vliet liet onlangs een vulvalipcorrectie doen. Daar is ze heel open over, omdat ze vindt dat het taboe wat daar omheen bestaat doorbroken moet worden.
Britt wil graag onderwerpen aankaarten die zij belangrijk vindt, zo ook de schaamte rondom lange vulvalippen.
Na elf jaar verschillende artsen zien, heeft Britt eindelijk de operatie kunnen doen die ze al zo lang wilde. “Het was tijd om er iets aan te laten doen. Op jonge leeftijd had ik het gevoel dat ik de enige was die hier last van had. Dat niemand erover praat is naar mijn mening de grootste boosdoener. Bij bepaalde bladen en websites zie je nooit vulvalippen die wat langer zijn. Daardoor krijg je al gauw het idee dat je misvormd bent.”
De reden van de operatie was bij Britt en combinatie van schaamte en ongemak. “Ik had fysieke ongemakken, zoals last bij fietsen. Strakke broeken zaten niet fijn, kanten strings waren ongemakkelijk en ik had last tijdens de seks.” Ook op dat moment was het een samenspel van schaamte en ongemak. “De jongen moest echt zoeken naar mijn clitoris, omdat er veel vel omheen hing. Dat was ook voor mij ongemakkelijk. En soms wanneer hij naar binnenging werd mijn vulvalip meegetrokken, wat veel pijn deed.”
Britt probeert de operatie al elf jaar te realiseren. “Vanaf mijn elfde was het dokterspraktijk in, dokterspraktijk uit. Voor mijn achttiende kon ik sowieso niet geopereerd worden, omdat het daar beneden ook nog verder groeit. Na mijn achttiende mocht het, maar werd het simpelweg niet vergoed door de verzekering”, vertelt ze. “Ik had de financiële middelen niet. Het frustrerende is dat het bij de ene wel vergoed wordt en bij de ander niet.”
Britt heeft nog steeds een map vol verwijsbrieven en afwijzingen van de zorgverzekering. “Ik heb het een aantal keer aangevochten en ben zelfs een petitie gestart, maar dat heeft niet geholpen.” Dat vindt Britt erg oneerlijk. “Wanneer bij een man zijn voorhuid te strak zit wordt dat gefixt en volledig vergoed, terwijl je als vrouw ook heel veel last van je vulvalippen kunt hebben.”
Uiteindelijk heeft Britt de ingreep voor €550 bij een kliniek laten uitvoeren. “Het was echt doodeng. De operatie inclusief plakken, tekenen en de hele mikmak heeft ongeveer een uur geduurd. Gelukkig kreeg ik van tevoren een verdovingscrème, waardoor ik nog maar zeventig procent voelde in mijn vulva toen de verdovingsprikken erin gingen. Ook na afloop werd de verdovingscrème gesmeerd, zodat ik niet teveel pijn zou hebben.”
De twee weken na de ingreep zijn met ups en downs gegaan. “Iedere fase van het helingsproces heeft zo zijn voor- en nadelen. Wel ziet het er vreselijk uit; helemaal toen het gezwollen was. Toen dacht ik: ‘Dit gaat nooit meer goed komen’. Maar nu de zwelling afneemt en ik meer van het eindresultaat zie is dit het dubbel en dwars waard. Als ik dit vergelijk met elf jaar lang ongemak, maakt het allemaal niets meer uit.”
Onlangs interviewden wij Jade, die haar langere vulvalippen heeft leren accepteren. “Ik wilde het ook heel graag omarmen, maar soms is het goed om te stoppen met proberen iets te accepteren wanneer dat niet lukt. Accepteer dat je het niet accepteert. Waarom zou ik mezelf blijven kwellen, wanneer ik er ook iets aan kan doen? Wat ik wel iedereen mee wil geven is dat het belangrijk is om hier goed over na te denken. Zo’n operatie is niet zomaar iets. Daar moet je voor de volle honderd procent achter staan.”
Redacteur Gaby liet haar tepels piercen: 'En toen moest de tweede nog'
