Stuk voor stuk verhalen die je gelezen moet hebben.

1. Mounir (18) is op straat gezet omdat hij op jongens valt: ‘Ik werd op m’n kamer afgetuigd’

Mounir (18) wist altijd al dat uit de kast komen voor zijn familie gevaarlijk was. Op zijn veertiende deed hij het toch, met alle gevolgen van dien: hij leefde jarenlang in een hel. “Ik werd mentaal en fysiek helemaal afgetuigd. Ik wist dat mijn leven vanaf dat moment vreselijk zou zijn”, vertelt hij ons. Mounir raakte in een diep gat en dreigde zichzelf voor de trein te gooien. “Mijn ouders zeiden toen: ‘Dat moet je lekker doen. Dan zijn wij eindelijk van je af’.” Na een gebeurtenis (waar Mounir liever niet over praat) wordt hij uit huis gezet: “Ze zeiden: je mag weggaan en we hoeven niet te weten waar je heengaat. We zijn jouw ouders niet meer.” Na een tijdje vindt Mounir een veilige plek om te slapen. “Mijn ouders komen er waarschijnlijk over een tijd wel achter waar ik nu verblijf, maar ik wil liever niet dat ze het nu al weten.”

2. Ena (24) verloor haar hand: ‘Ik begon te lachen toen ik zag dat-ie eraf was’ 

Ena Dedić rocked haar robothand. De 24-jarige reed samen met haar vriend door een scherpe bocht in Sarajevo in Bosnië-Hertzegovina, toen de tankauto die vóór hen reed benzine lekte en de weg hartstikke glad werd. “Onze auto kantelde en door de harde klap brak het glas aan mijn kant. Mijn arm vloog uit het raam en schuurde een paar meter mee over het asfalt. Hij was er ter plekke meteen afgehakt.” Door de adrenaline begon Ena te lachen. “Het was alsof ik in een film zat en het mij helemaal niet overkwam.” Ze belandde in het ziekenhuis en raakte in een diep dal. “Ik wilde toen het liefst het raam uitspringen, want ik zag geen uitweg meer.” Alleen wás er wel een uitweg: Ena zette de knop om en vertelde zichzelf dat door te huilen de hand niet zou aangroeien. “Ik kan mezelf nu echt niet meer voorstellen met twee handen. Ik ben er gewoon trots op.”

3. Fleur (23) viel in handen van een lovergirl: ‘Ik ontsnapte aan een bende in mensenhandel’

De term ‘loverboy’ kennen we, maar ‘lovergirl’? Een minstens zo gevaarlijke truc waarbij je, sneller dan je doorhebt, in handen kan vallen van een criminele organisatie. Het overkomt Fleur* vier jaar geleden tijdens een avond stappen. Ze vlucht en blijft uit handen van een bende die, zo blijkt later, verdacht wordt van mensenhandel. “Ik was uit met een vriendin en rond een uur of één ’s nachts sprak een meisje mij op straat aan”, beschrijft Fleur de avond waarop het gebeurde. “Ze had hulp nodig, zei ze huilend en duidelijk in paniek.” Ze vervolgt: “Maar binnen no-time stonden er opeens een stuk of acht, tien mannen voor mijn neus. Ze begonnen te schreeuwen en te schelden: ‘Hoer, waarom help je haar?’ Ik was doodsbang.” De volgende ochtend wordt ze wakker met appjes en belletjes van onbekende nummers. “Ik nam niet op en reageerde niet. Maar op een gegeven moment werd het echt dreigend: ‘We komen er wel achter wie je bent’, appten ze. Fleur schakelt de politie in, die al snel patrouilleerden in de straat. Ook wordt ze door de recherche verhoord.
Ze krijgt te horen dat de mannen bekend zijn bij de politie en betrokken zijn bij mensenhandel – ze is getrapt in een truc die vaker wordt gebruikt en waarbij meisjes worden ingezet om andere meisjes te ronselen.

*De naam Fleur is gefingeerd. De echte naam is bij de redactie bekend.

4. Solange (24): ‘Hij zag door mijn littekens dat ik trans ben en werd agressief’

Nederland lijkt heel tolerant naar de LHBTI-community, maar de werkelijkheid is anders. Zeven op de tien LHBTI’ers krijgen te maken met fysiek of verbaal geweld. Zo ook de 24-jarige Solange Dekker. Zij kwam op haar zestiende uit de kast als transgender en heeft sindsdien een hele hoop mooie, maar ook heftige momenten meegemaakt. Haar familie en verdere omgeving hadden moeite met de coming-out: “Ik ben opgegroeid in een heel multicultureel, maar close minded dorp in de buurt van Den Bosch. Ze zijn daar nog van de traditionele rolverdeling tussen man en vrouw, dus alles wat daarbuiten valt is raar. Daarnaast kreeg ik vrij weinig steun van mijn familie wat het een hele lastige periode maakte.” Ze besluit het contact met haar familie te verbreken. Na de breuk woont Solange een tijdje op straat, voelt zich alleen en is erg depressief. Verbaal geweld is in die periode niets nieuws, zo ook op een avond dat ze met een man naar huis ging na een dagje aan het zwembad. “Hij had al genoeg van mij gezien, dus ging ik ervan uit dat hij wist dat ik trans ben”, vertelt ze ons. Maar toen hij thuis haar littekens zag, werd hij agressief en begon hij te flippen. Hij wilde ook haar ID-kaart zien, waarop staat dat ze vrouw is. “Uiteindelijk heb ik hem gezegd dat hij blijkbaar niet meer geïnteresseerd is in sex, dus dat we er nu maar beter mee op konden houden. Ik was bang dat als ik langer bleef, hij me uit het raam zou gooien of iets dergelijks. Ik ben toen heel hard weggerend.”

5. Anna (29) verloor beide ouders binnen 48 uur: ‘We konden hen samen begraven’

Als hun moeder ziek wordt, verwachten Anna (29) en haar acht broertjes en zusjes dat het allemaal wel goed komt. Als vervolgens ook hun vader kanker krijgt, wordt hun ergste nachtmerrie werkelijkheid. “Ik vroeg me op dat moment echt af wat ik de wereld en God ooit had misdaan om dit te verdienen. Ik weet nog goed dat mijn vader zich zo machteloos voelde op dat moment. Hij zou degene zijn die voor de kinderen zou blijven zorgen als mijn moeder er niet meer was, en dat kon hij nu niet meer doen.” Ze vertelt dat het op een gegeven moment duidelijk was dat haar moeder niet lang meer zou leven, en dat haar vaders gezondheid ook achteruit ging.  “We hadden het er samen over gehad dat het best weleens zou kunnen dat ze in dezelfde week zouden gaan. Iets wat we eigenlijk ook best mooi zouden vinden, omdat we onze ouders dan samen konden begraven en iedereen tegelijkertijd afscheid kon nemen.” Dat gebeurt ook. Uiteindelijk overlijdt Anna’s vader (55) op 28 juli 2015. Op de ochtend van 30 juli 2015 sterft ook hun moeder op 59-jarige leeftijd.
Een half jaar na het overlijden van haar ouders krijgt Anna zelf kanker. “Ik kon het echt niet geloven. Ik vond het vooral zo erg voor mijn broertjes en zusjes. Daarnaast is het heel moeilijk om zo’n traject te doorlopen zonder je ouders.” Anna is gelukkig genezen. “Op dit moment gaat het goed met me. Ik ben vooral nog steeds super trots op mijn broers en zussen.”

6. Dodelijke parasiet kostte Astrid (18) bijna haar leven: ‘Ik voelde dat-ie mij van binnen opvrat’

Open wonden, koorts en intense buikpijn. ‘Slechts’ een aantal symptomen waar Astrid (18) maandenlang en zonder enige diagnose mee moest leven. Tot ze hoorde wat de oorzaak was: een dodelijke parasiet. “Als ik de diagnose een halfjaar later zou hebben gekregen, was ik er niet meer geweest”, vertelt Astrid, die tijdens haar vakantie in Griekenland de Leishmania-parasiet oploopt. Een organisme, nog kleiner dan een witte bloedcel, dat zich een weg baant door het bloed en het lichaam van binnenuit ‘opeet’ door zich te nestelen in de immuuncellen. “Achteraf voelde ik dat-ie mij van binnen opvrat.” Twee maanden lang lag ze met hoge koorts op bed. Haar gezicht, handen en voeten waren opgezet en er ontstond uitslag over haar hele lichaam, dat tot twee keer toe enorm begon te vervellen. Het werden open wonden, die zoveel pijn deden dat ze bijna niet meer kon lopen. Geen ziekenhuis kon haar vertellen wat de oorzaak was, maar na maanden onderzoek vindt een tropenarts het antwoord. “Hij onderzocht mijn open wonden en het vocht uit mijn oksels en linkte het uiteindelijk aan de Leishmania-parasiet.” Die was al zover door haar lichaam verspreid dat medicatie niet meer zou helpen. “Het zou dan gaan muteren en alleen maar erger worden. Daarom kozen ze ervoor om het te bestrijden met trillingen en stralingen.” Volledig hersteld is Astrid dus allerminst en wanneer het voorbij is weet ze ook niet. Maar: “Het gaat de goede kant op. Bij de afgelopen controle was vooruitgang geboekt. Daar blijf ik me aan vasthouden.”

Lees ook:
Myrthe (21) heeft tienduizenden euro’s schuld door koopverslaving: ‘AfterPay was mijn beste vriend’