Aya Laghzaoui is pas 21 jaar oud, maar heeft het haar levensmissie gemaakt om anderen te helpen. Ze bouwt waterputten en weeshuizen in Afrika. Dat terwijl ze zelf lijdt aan een zeldzame stofwisselingsziekte.
In een interview met LINDA.meiden vertelt Aya over haar projecten, zichzelf wegcijferen en haar droom om naar een van haar weeshuizen af te reizen.
Aya is geboren met een zeldzame chronische stofwisselingsziekte, waardoor haar lichaam geen vet in energie kan omzetten. De ziekte beïnvloedt haar hele leven, maar in plaats van bij de pakken neer te zitten, besloot ze anderen te helpen. “Ik ben in 2018 in een coma terecht gekomen en kreeg toen te horen dat ik nooit meer zelfstandig zou kunnen ademen”, vertelt ze.
“Toen ik toegaf aan de emoties die ik op dat moment voelde, werd ik zo ongelukkig, Ik wilde liever dood dan dat ik voor altijd afhankelijk zou zijn van anderen. Op dat moment had ik eigenlijk geen levenslust meer. Totdat er een dokter naar me toekwam. Hij legde zijn hand op mijn schouder, keek me aan en zei dat het allemaal goed zou komen. En dat kwam het gelukkig ook, want zelfstandig ademen kan ik nog steeds.”
Dat was het sprankje hoop dat Aya op dat moment nodig had, en daarom besloot ze dat zij die steun ook voor anderen wilde vormen. Vandaar ook de naam Eya Cares, waaronder ze haar projecten doet. “Ik wil aan andere mensen laten zien dat er altijd iemand is die om ze geeft, zelfs als dat iemand is die aan de andere kant van de wereld woont. Daarom heb ik ervoor gekozen om geld in te zamelen en roze waterputten en weeshuizen te bouwen in Afrikaanse landen.”
De waterputten en weeshuizen zijn gekleurd in het roze, omdat de kleur veel betekenis heeft voor haar. “Het was destijds de kleur van mijn ziekenhuiskamer en ik associeer het nu met hoop. Iets wat ik wil doorgeven aan anderen.”
Tekst gaat door onder de post.
Dit bericht op Instagram bekijken
De vervullende uitkomsten die haar projecten opleverde, hadden helaas soms ook een keerzijde. Doordat ze constant bezig is met het helpen van anderen, wordt ze zelf soms weggecijferd. “Ik had een periode dat ik het even allemaal zat was. Alles leek heel goed te gaan met de projecten die ik deed, maar niemand vroeg echt hoe het met mij als persoon ging. Het voelde alsof ik alleen werd gezien voor mijn ziekte of het werk dat ik deed. Zelfs wanneer ik mezelf voorstelde. Dat merkte ik toen het eerste wat iemand zei was: ‘Oh jij bent dat meisje dat in een coma heeft gelegen, toch?’. Dat maakte veel impact op me, want ik heb dan wel in een coma gelegen, maar ik ben Aya. Niet ‘zieke Aya’.
Daarom koos ze ervoor om even een pauze te nemen en te kijken naar wie zij nou eigenlijk is. Daar heeft ze nu het antwoord op. “Ik wil graag een nalatenschap achterlaten en mensen gelukkig maken. Maar buiten dat ben ik ook een bestuurskunde-studente en staat mijn carrière erg hoog in het vaandel voor me. Dat weten veel mensen alleen niet, omdat ze vaak verwachten dat ik de hele dag thuis zit en alleen maar ziek ben. Nu ik even pauze heb genomen van alles, merk ik dat het helpen van anderen echt op nummer één voor mij staat. Ik moet daar gewoon een balans in vinden.”
De pauze die ze heeft genomen was heel erg belangrijk, want ze merkte dat de projecten haar niet meer hetzelfde gevoel gaven als voorheen. “Ik heb binnen twee jaar tweeduizend waterputten en twee weeshuizen gebouwd, maar begon dat bijna op de automatische piloot te zeggen. In het begin kreeg ik kippenvel en tranen, maar op een gegeven moment werd het normaal voor me. Daarom had ik pauze nodig. Ik wil het namelijk echt met een zuivere intentie blijven doen.”
Aya is namelijk constant bezig met hoe ze anderen kan helpen en wat ze heeft gedaan om iemand zich beter te laten voelen. “Elke avond voordat ik slaap, kijk ik terug op mijn dag. En dat wil ik doen met een goed gevoel. Ik doe heel erg aan zelfreflectie en merk dat ik nu weer met dezelfde emotie naar mijn projecten kan kijken.”
Het brengt een grote verantwoordelijkheid met zich mee om het geld in te zamelen en te zorgen dat alles goed verloopt, maar toch blijft haar motivatie hoog. “De mensen die ik help zijn zo blij met alleen maar water. Iets wat voor ons zo vanzelfsprekend is. Daarom levert het mij persoonlijk ook veel op en maakt het me erg gelukkig.”
Tekst gaat door onder de post.
Dit bericht op Instagram bekijken
Aya’s grootste droom is om een tijd te verblijven in een van de landen waar ze een waterput heeft laten bouwen. Ook al kan dat zwaar zijn voor haar lichaam, probeert ze toch nog te kijken naar hoe ze dat wel kan doen. “Mijn lichaam is heel erg aan het veranderen en ik merk dat alles zwaarder wordt. Dat is ook de reden dat de dokters het mij afraden om zo’n reis te maken. Voor mij is het alleen niet zomaar een reis. Het lijkt mij echt het ultieme geluk om tijd te spenderen met de mensen die ik hulp bied. Daarom kijk ik nu naar de mogelijkheden om mijn droom toch uit te voeren. Misschien dat ik wel met een van mijn verpleegkundigen ga. De reis ga ik hoe dan ook ooit maken.”
Kris (23) gaat in haar rolstoel door Europa reizen: 'Na tien jaar overleven kan ik gaan leven'
