Ze noemt het zelf ‘het eerlijkste wat ze ooit heeft gemaakt’. Anna Nooshin post al tien jaar een groot deel van haar leven op social media, maar haar nieuwe docu ‘Anna: Status’ is persoonlijker dan ooit.
Wij mochten vast de eerste drie afleveringen kijken en belden Anna erover.
De serie schetst een verrassend rauw en indringend portret van Anna als Iraans-Nederlandse ondernemer. Hierin krijgen we niet alleen een kijkje in haar dagelijkse bezigheden, maar gaat ze ook in gesprek met haar moeder en zus over huiselijk geweld door haar vader én bezoeken ze de azc’s waar ze vroeger als vluchtelingen woonden.
Na jaren vloggen over jaar leven, is dit tóch een nog veel persoonlijkere versie van haar leven op beeld. “Ik doe dit werk al tien jaar en ik ben superdankbaar dat ik de prime van social media, en de opkomst ervan, heb meegemaakt. Maar ik merkte de laatste vier jaar dat ik er tegenaan liep dat ik niet alles uit mijn leven had gedeeld.”
Toen ze benaderd werd productiebedrijf Fabiola over de docu, voelde het zo goed dat ze besloot met hen in zee te gaan. “In dat hele pitchgesprek hebben ze geen een keer aangegeven dat ik iets moest, maar dat ze echt mijn verhaal willen vertellen. Ze dachten dat er onderwerpen besproken zouden worden waar veel mensen zich in zouden herkennen en mee worstelen. Daarna kregen we de volledige vrijheid om te zoeken naar wie dit ging maken.” Dat werd Niki Padidar. “Zij is ook een Iraanse vrouw, waardoor we meteen een connectie hadden.”
Meteen in de eerste aflevering geeft Anna aan dat ze interviews haat. Tóch liet ze zich voor de serie – en nu door verschillende mediaplatforms – interviewen. “Dat komt doordat ik op dat soort momenten heel ongemakkelijk ben en ik af ga op iemands energie. Het hele concept van interviewen vind ik vreemd, omdat je toch vanaf het begin hele andere belangen hebt. Journalisten moeten vaak een sensationele kop halen – en dat respecteer ik -, maar daarbij bots je al per definitie.”
“Daardoor heb ik dan heel erg het gevoel dat ik mijn woorden extra moet afwegen, al moet ik zeggen dat het bij deze film heel erg meevalt. Ik denk ook dat dat komt doordat alles vanuit mijn hart komt en ik alles mag zeggen.” Tijdens het maken van de docu kwam het vooral doordat Anna zich veilig voelde bij maker Niki. “Er waren ook veel momenten dat we botsten, maar als je je veilig voelt bij iemand weet je dat de intenties goed zijn. Het is niet dat ik verwachtte dat ze me zou sparen, want ik vind niet dat ik ben gespaard, maar het was niet gefocust op het creëren van een sensatiemoment.”
Dat zorgde ervoor dat er uiteindelijk geen enkel onderwerp werd geschuwd. “Niki en ik hebben zoveel gesprekken gehad, waarbij ik meerdere keren A4’tjes heb moeten volschrijven over hoe ik me voelde. Zij wilde vooral weten wat ik wilde uitzoeken. Ik wilde vooral weten waarom ik ben zoals ik ben en waarom ik vaak uit emotie handel. Ik wist dat dat ergens vandaan kwam, dus daar zijn we naar op zoek gegaan. In die zoektocht zijn we geen enkel onderwerp uit de weg gegaan.”
“Het was voor mij het meest intieme maar ook, in die tien jaar, een van de zwaarste dingen die ik heb gedaan en toe heb gelaten, Omdat het gewoon heel intensief is als je dat in je leven laat. En niet alleen je eigen leven, maar ook dat van je partner, je familie. Je moet toch aangeven: de komende maanden is Amazon er altijd bij. Daar heeft niet altijd iedereen zin in en daar hebben ze ook niet voor getekend.”
Anna denkt dat de gesprekken die ze met haar moeder en zusje heeft gehad niet hadden plaatsgevonden zonder de camera’s erbij. “Dit zijn geen gesprekken die je heel erg makkelijk bespreekt, in ieder geval niet binnen onze cultuur. Het is niet zo dat we bij onze etentjes zeggen dat we het over papa willen hebben en over wat er jaren geleden is gebeurd.”
“Ik denk dat ik eigenlijk alles wat je in deze serie ziet nooit had besproken. Ik had zonder wat we nu hebben gecreëerd nooit geweten wat de verbindingen zijn tussen je verleden en wat dat voor impact kan hebben als je een migratieachtergrond hebt. In aflevering vier zit er nog iets met familie, wat ik ook nooit had gedaan als we dit niet hadden gemaakt. Het is eigenlijk een maandenlange therapiesessie geweest.”
Ben je benieuwd naar de docu-serie van Anna Nooshin? Je bekijkt Anna: Status vanaf 29 april op Prime Video.
Anna Nooshin kondigt eigen documentaire-serie aan: 'Het eerlijkste wat ik ooit heb mogen uitbrengen'
