Konijnenkennis

Ze was het niet eens met de akoestiek in ons huis. “Flinke echo hier hè?” Onbekenden in het domein betekent op eieren lopen. Bovendien, het is hard werken kan ik je vertellen. Zo moest ik al mijn konijnenkennis paraat hebben toen de bijlesdocente nota bene in de deuropening nog úren door wilde kletsen over haar raskonijnenfamilie.

Er staat dat de monteur tegen negenen komt. Omdat het gaat om het repareren van de badkamer, mag er acht uur voor zijn komst niet gedoucht worden. Vind ik al een pittige start, want na zo’n zware nacht had ik plannen uitgebreid te badderen. Men moet het echter doen met een koud washandje en een ongewassen poes. Jammer, want ik gun de beste meneer een wakker hoofd. Je moet immers met je slaapkop ongetwijfeld aan de small talk. Vaak doen kattentopics het goed, mits liefhebbers natuurlijk.

Geen koffie, geen inzet

Goed, de ongeschreven regel luidt dat je monteurs een kop koffie aanbiedt. “Geen koffie, geen inzet”, schijnt. Daar heb je al het eerste struikelblok te pakken. Koffie is duur. Evenals zijn factuur. Die twee kunnen wat mij betreft met elkaar verrekend. Wanneer ik vraag of hij nog een bakkie wil, zegt hij volmondig ja. Toe maar! Bij Starbucks lap je voor een americano al gauw zo’n vijf euro. Ik snap hem wel. Ik zou ook aan de lopende band fanatiek blijven knikken op gratis koffiecups. Feitelijk zit hij al op acht euries en feitelijk ben ik geen Oprah. Je merkt, de inflatie maakt een nare krent in mij los.

Jamie Li over het fatbike-vraagstuk: 'Hoezo mogen basisschoolkinders zichzelf fatbikebezitters noemen?'Lees ook

Over dingen in mij losmaken gesproken. Er zitten vermoedelijk drie scheten gevangen in mijn maagdarmkanaal. Natuurlijk zou ik ze de eeuwige vrijheid kunnen bieden, maar zoveel schijt heb ik helaas niet. Wat moet die man wel niet denken (en ruiken)? Sowieso vind ik vrouwen en scheten een onwerkelijke combinatie, maar dat vraagstuk bewaar ik voor een andere keer.

Beslist buikkramp

Ik informeer hoelang de meneer bezig denkt te zijn. Hij vindt het een lastige vraag, maar komt gelukkig tot een antwoord. “Ik schat tegen enen.” Maak jij de optelsom of ik? Die ruften zitten dan ruim vier uur opgesloten. Beslist buikkramp. Naar dat noodzakelijke middagdutje kan ik ook fluiten. Een serie kijken, uitgebreid met een vriendin bellen, boodschappen doen: ik kan niks. Want die gast zal ongetwijfeld een gepeperd oordeel vellen over mijn bizar nutteloze levensstijl zo op mijn vrije dag.

Terwijl, hij let niet eens op mij. Ik let eerder op hem. Het valt me op dat hij herhaaldelijk in zichzelf praat. Waar ik me schaam voor mijn ingehouden winderigheid, zit hij daarentegen ongegeneerd te boeren in de badkamer. Het volume van zijn beltoon pakt alle beschikbare decibellen. De beltoon is trouwens een soort gabbermuziek. Stuk voor stuk elementen waarvan ik denk: we kunnen spreken van een stoorzender in huis.

Nieuwe Netflix-titel

Nog zoiets: indringers. Ik heb te veel documentaires en crimeseries bekeken om hier zorgeloos in te stappen. Je bent tóch alleen thuis met een onbekende vent. Verkrachting, moord, mishandeling en een gijzeling liggen allemaal op de loer. Ik hoor Netflix de titel al kiezen: ‘The Screwdriver Killer’.

Rest mij nog één ding te benoemen: monteurs doen zelden hun schoenen uit. Het blijkt niet te mogen. Iets met veiligheid. Maar hoe zit het met mijn veiligheid? Bacteriën, modder, zand en eventuele resten hondenpoep banen zo ongevraagd een weg het huis in.

Al die onnodige zorgen al snel vergeten, want wat kan die man kitten. Dat doen deze twee linkerhanden hem niet na. Ik maak daarentegen wel lekkere koffie en bied hem zelfs nog een kopje aan. “Van het huis”, zeg ik stoer. We kletsen oneindig door over de drie Britse kortharen die hij thuis heeft zitten. Die scheten komen later wel.

Jamie Li over de matchahype: 'Matchagebruikers gedragen zich alsof het drankje een eerste levensbehoefte is'Lees ook