In de LINDA.loves schrijft Carolien Spaans over alles wat haar bezighoudt. Soms grote thema’s, soms de kleinere zaken: zoals de rare namen die sommige verfkleuren tegenwoordig hebben.
Van dode zalm tot champignon: Carolien vindt er wat van.
‘Heel erg van nu’
“Hebt u een staaltje van de Setting Plaster?” Jazeker heeft de verfwinkeldame dat. Ze overhandigt het houten plankje alsof het haar laatste nier is. Ik draai het ding rond in mijn handen en zie dat de lovende recensies op sociale media terecht zijn: het is een #sospecial #multilayered #malefemale kleur. “Ook heel erg van nu is Dead Salmon, die is net even wat steviger”, ademt de verkoopster. Ze houdt hem ernaast. “Arie en Romy Boomsma hebben deze thuis en sindsdien gaat-ie hard.” “Wie, Romy?” “Nee, Dead Salmon.” O. Nou zijn Arie en Romy Boomsma niet mijn stijliconen, maar inderdaad: schitterend. “Nou, dan doen we die. Voor 70 vierkante meter graag.” “Deze kost 158 euro per pot.”
Het is geen grapje. De verfwinkeldame frutselt de samples uit mijn handen voordat ik ze goedkoop kan laten namaken bij een bouwmarkt en richt zich bruusk op een klant die haar wel serieus neemt. “Met je dooie zalm”, mompel ik op mijn fiets. Setting Plaster betekent gewoon drogend stucwerk, realiseer ik me ineens, en daar heb ik straks sowieso al 70 vierkante meter van.
De meterslange kleurenwaaier bij de Gamma is niet minder hilarisch. Argument. Woensdag. Karaoke. Stijldansen. Puppy. Opnieuw. Ontbijt. Dit zijn namen. Van kleuren verf. Er is zelfs een kleur die – hou me vast, hou me tegen – Kleur heet. Alles hieraan roept vragen op. Vindt de betreffende tekstschrijver zijn baan leuk, of slaat-ie om negen uur ’s ochtends de eerste wodka achterover om vanaf dat moment lam en lukraak woorden te prikken in de Dikke Van Dale? En dan nog: waarom is Stijldansen lichtblauw en Ontbijt roze? Ik heb nog nooit roze ontbeten.
In die andere winkel zag ik ook Nancy’s Blushes. Hoezo bloost alleen Nancy in die kleur? Sluit je daarmee niet de deur voor andere vrouwen die ook weleens naar roze blosjes op de wangen verlangen? Dat is zielig en bovendien niet van deze tijd waarin we inclusief willen leven. De grijstint Elephant’s Breath: is onderzocht of dat wel aanslaat, iets wat is vernoemd naar de – ik verwacht niet al te frisse – adem van een olifant? Moeten we niet alleen als mens, maar ook al als verfpot uniek en authentiek zijn? Vragen, vragen. Met als belangrijkste: zal ik ooit vergeten dat mijn kamer straks is opgetrokken uit de verfkleuren Champignon en Puppy?”
De nieuwste LINDA.loves is helemaal in de decembersferen en ligt nu in de winkels. Kruip er zelf mee op de bank of doe ‘m cadeau onder de boom.