Zelf een leiding verleggen, keuken slopen of muurtje bouwen. Een leuke bezigheidstherapie tijdens de pandemie, maar hoe ga je in vredesnaam te werk? Gelukkig voor deze vrouwen komt alles meestal keurig op de (zelf gezaagde) pootjes terecht.
Voor de rubriek Doe het lekker zelf spreken we vrouwen die kunnen bouwen, inclusief voor- en na-foto’s. Hieronder lees je drie indrukwekkende klusverhalen.
“Ik ben heel vaak uitgelachen door mijn vrienden, maar nadat we bij het huis hadden gekeken, dacht ik: dit moet ik hebben. Dus heb ik lampen besteld en deze op het nieuwe adres laten bezorgen. Nu hangen ze prachtig in mijn nieuwe werkkamer. Heeft het manifesteren toch gewerkt.
Alleen de buitenmuren bleven staan. Alles moest opnieuw geïsoleerd, gestuct en we hebben wanden geplaatst om het huis opnieuw in te delen. Zonder te bedenken dat het huis compleet onbewoonbaar zou worden. Een dekentje en heater bleken niet genoeg, ons bed was nat van de kou. Op een gegeven moment hadden we zelfs geen toilet. Dus dat werd verkassen naar de schoonouders.
Elk kuchje, mijn schoonvader die zich omdraaide, je hoorde alles. Dan word je toch wat voorzichtiger én creatiever met je seksleven. Normale mensen hebben naar mijn idee minstens één keer per week seks, maar dat zat er bij ons niet in.”
Hoe het is afgelopen? Dat lees je hier.
“In de eerste klusweek heb ik een miskraam gehad, bij twaalf weken zwangerschap. Het klussen was daardoor extra intens. Maar ook fijn: we hadden genoeg afleiding en moesten er wel met mensen over praten.
We hadden natuurlijk al een babykamer in gedachten. Daar leef je naartoe. Dat die droom dan in één keer wordt weggeveegd, is heftig. De zin om te klussen was even weg. Maar het was ook de periode dat je het resultaat van het klussen begon te zien. Dat gaf nieuwe energie.
Mijn man deed regelmatig de uitspraak: ‘Moeten we dit nu wel doen?’ Geen enkele muur in het huis is wit. Dat vond-ie wel spannend.”
De na-foto’s vind je hier.
“We droomden over wat we wilden worden, ‘als we later groot zijn’. Zo’n idyllische plek, een boscamping, dat leek ons wel wat. En dus begonnen we met sparen.
Zit je dan uiteindelijk, met een veel te hoge hypotheek. De B&B was beschimmeld, alle kozijnen, het dak en de vloer waren verrot. Op sommige plekken zakte je er gewoon doorheen. Het enige dat bleef staan, was de muur.
De eerste winter was zo koud, dat het voelde alsof je uit je tent kwam als je ’s nachts naar de wc moest. Toen ik tijdens het ontbijt ook nog een rat zag lopen, brak ik. Ik was letterlijk mijn koffers aan het pakken.”
Weten wat er toen gebeurde, en de voor- en na-foto’s bekijken? Dat kan hier.
Marlize kan na halfjaar klussen geen koffie meer zien: 'Krijg er spontaan zuur van'
