Ze willen een jaar door Indonesië trekken, maar moeten door corona na twee maanden alweer terug naar Nederland. Niet naar de drukke stad. Valentine Heuzinkveld (35) en haar gezin bouwen een tiny house aan zee.
Het tiny house wordt op dit moment nog ontworpen en moet eind augustus dit jaar ‘staan’. De kavel van 800 vierkante meter is alles behalve tiny.
In januari 2020 beginnen Valentine, haar aanstaande man Ernest en jongste dochter Zaja (nu bijna 3) aan een reis door Indonesië. Een jaar lang rondtrekken, om de roots van Ernest te ontdekken. Zijn moeder is geboren op Java. “Onze kinderen zijn natuurlijk ook een kwart Indisch.”
Kinderen, want vier jaar geleden verliezen ze hun oudste dochter Nova, vier dagen na de geboorte. “We werkten allebei op kantoor en zaten nog veel in ons hoofd. Maar plots stond heel de wereld op z’n kop. Dan ga je pas denken en voelen: wat willen wij écht in dit leven? We zeiden onze banen op en zijn de creatieve kant op gegaan. Het verlangen om naar Indonesië te gaan kwam naar boven.”
Maar na twee maanden Bali dwingt het coronavirus het stel om de reis vroegtijdig af te kappen. “Ons koophuis in het centrum van Rotterdam hadden we verhuurd, voor een jaar. Na wat logeerpartijtjes verkasten we naar onze tijdelijke woning op de Veluwe. Daar vind je dan misschien geen palmbomen, maar het is wel het mooiste stukje natuur van Nederland.”
Het gezin op Bali.
Het stel wil na deze ervaring dan ook niet meer terug naar de drukke stad. “In de natuur kwamen we plots veel dichter bij onszelf. Het onderwerp tiny house werd af en toe – als grap – weleens benoemd, maar namen we nooit serieus. Tot afgelopen zomer: we hebben ons huis te koop gezet en zijn op zoek gegaan naar een kavel. Met als motto: je hebt maar één leven. Let’s give it a try.”
Een tiny house mag je niet ‘zomaar’ ergens bouwen. Ze vonden een project in de buurt van de zee – een magische plek voor Valentine – maar alles was al verhuurd. “Ik heb een brief gestuurd en werd kort daarna gebeld. Dat er toevallig een kavel vrij was gekomen. Die keuze was gemakkelijk gemaakt.”
Op dit moment wordt het tiny house van het gezin ontworpen, met zoveel mogelijk gerecyclede materialen. “Tot die tijd wonen we dichtbij. Dan kunnen we alvast een moestuin aanleggen, de kavel mooi maken en helpen met bouwen, waar we kunnen.”
Lees ook
Karin (37) woont met kinderen in een tiny house: ‘Zij zijn juist de beste bewoners’
In Bali leefde het gezin al uit twee grote rugtassen. Minimalisme is dus geen nieuw terrein. “Het geeft ons een licht en ontspannen gevoel. Al die spullen, daar moet je iets mee. Je koopt iets, dat moet in een opbergbakje, je koopt schoonmaakspullen om diezelfde bakjes weer schoon te maken. Het overlijden van onze dochter heeft, op veel vlakken in het leven, ons bewustzijn veranderd.”
De kunst en cultuur uit de stad gaat ze wel missen. “Maar nu wordt het gewoon een uitje, om mijn ‘shotje’ te halen. Daarna ga ik weer terug naar de rust. In de stad heb je onbewust – de hele dag door – prikkels. Het tempo ligt er zo hoog. Eén café of één supermarkt, waar ze je bestelling de volgende keer nog weten – dat simpele – daar houd ik van.”
Zaja op de nieuwe kavel.
‘Off-grid’ wonen, wordt wél een uitdaging. “Niet aangesloten op elektriciteit, water en riolering. Dat zijn allemaal nieuwe dingen. Hebben we straks – met behulp van zonnepanelen – wel genoeg stroom? En hoe werkt het nieuwe toilet? We kijken allemaal verschillende YouTube-video’s, om onszelf hierop voor te bereiden.”
Verder denkt het stel vooral na over de inrichting. “Hoeveel pannen, borden en bekers heb je écht nodig? Gelukkig verhuizen we in de zomer. Dan kunnen we wennen en ervaren hoe alles werkt. Zodat we in de winter meer ’tiny house skills’ hebben opgebouwd. Het is gewoon een fijn gevoel, dat we straks een kleinere ecologische voetafdruk hebben.”
De reis naar Indonesië hopen ze in de toekomst weer op te pakken. “We willen nog naar Java. De Nederlandse zee is geen Bali én een stuk kouder. Maar waar op de wereld ik ook ben, de krachtige zee geeft mij altijd een gevoel van vrijheid.”
Valentine in de natuur.
Lees ook
Jantien vond na acht jaar haar kat terug: ‘En toen wilde hij niet mee’
