Wonen tussen de schapen en aan het water: welke ambitieuze starter tekent er niet voor. Aan de rand van Leeuwarden bouwt Robert Hoek voor en mét zijn dochter Iemkje (23) het tiny house van hun dromen.
Inmiddels heeft de hele familie het ’tiny house-virus’ te pakken. Ze geloven dat ‘kleiner wonen en groter leven’ dé oplossing kan zijn voor het woningtekort.
De liefde voor bouwen zat er bij Robert al vroeg in, vertelt hij aan LINDA.nl. Op zijn twaalfde bouwde hij al zijn eerste huisje met een puntdakje, en in de jaren tachtig stampte hij met zijn vader een chalet uit de grond. Van tiny houses tot vakantiehuisjes en ’tiny’ appartementen: hij heeft inmiddels een kleine vijftig woningen neergezet. “De grap is dat ik eigenlijk voedingsmiddelen-technoloog ben. Maar de liefde voor het bouwen heeft het uiteindelijk toch gewonnen.”
Als er “een jaar of vijf” geleden gesproken wordt over een tiny house project in Harlingen, gaat Robert met zijn dochter Iemkje om de tafel zitten. Ze is achttien en de huizen liggen niet voor het oprapen. “Ik heb toen voorgesteld om samen een tiny house ontwerp te maken.” Hij deed de praktische zaken, zij zorgde ervoor dat het er mooi uit zag. Iemkje is grafisch ontwerper, vertelt ze. “Ik vond het daarom meteen leuk om dit samen met mijn vader op te pakken.”
Lees ook
Valentine én gezin verruilen centrum Rotterdam voor tiny house aan zee
Uiteindelijk wordt Iemkje niet in Harlingen, maar in Leeuwarden ingeloot. Aan de rand van de stad, midden in het groen, zullen in totaal tien tiny houses permanent verrijzen. Achter Iemkjes kavel van honderd vierkante meter lopen de schapen van de boerderij tachtig meter verderop. Het huisje ligt direct aan het water, en de meest dichtstbijzijnde buren zijn 25 groene meters verderop.
Dit is het tiny house van Iemkje en Robert in de winter. De tekst gaat onder de foto’s verder.
Het huisje is licht, verrassend ruim – 48 m2 – en van alle gemakken voorzien, vertellen vader en dochter. Op het dak zitten zonnepanelen, en met het ruime balkon aan de waterkant lijkt het “net een strandhuis”. Een volwaardige badkamer, keuken, werkplek én slaapkamer zijn essentieel, vindt Robert. “Dus geen tafel die ’s avonds een bed wordt als je hem neerklapt.” Boven het bed zit bij hen zelfs een raam dat je open kunt klappen, vult Iemkje aan. “Zodat je lekker naar de sterren kunt kijken. Je zit hier zo écht middenin de natuur.”
Door materialen tweedehands in te slaan, maar ook de hulp van haar vader en zijn vrienden heeft Iemkje relatief goedkoop een eigen huis kunnen bouwen. “Anders had ik nooit alleen, als starter, op zo’n mooie plek kunnen wonen.” Maar het is vooral de gemeenschap die ze fijn vindt, zegt ze. “Hoewel je zeker ook je privacy hebt, gaan we hier echt samen wonen en beginnen we een soort community. Die gezelligheid – dat dorpse gevoel – vind ik ontzettend fijn.”
Lees ook
Anneloes woont met haar gezin in een tiny house: ‘Minimaliseren begon door luiheid‘
Zonder hoge huur of hypotheek, biedt een tiny house veel vrijheid. “De slogan is niets voor niets: kleiner wonen, groter leven”, zegt Robert. “Zeker voor starters kan het echt een uitkomst bieden. Maar ook als je bijvoorbeeld graag op reis gaat en niet het hele jaar thuis bent.” Eigenlijk heeft haar vader het hele gezin meegetrokken in de liefde voor tiny houses, zegt Iemkje. “Mijn moeder heeft er eentje naast haar gewone huis gebouwd, en woont daar inmiddels.” Voor haar oudere zus zijn Robert en haar moeder bezig om in Harlingen een exemplaar te realiseren. Ook werkt hij nog aan een tiny house in Roemenië.
Maar hoe fantastisch het tiny house ook is, Iemkje gaat er voorlopig nog niet wonen. Want ze is verliefd geworden, vertelt ze. “En we willen tóch in het zuiden gaan wonen, omdat daar meer werk voor ons is.” Dat betekent niet dat het huisje onbewoond blijft, want Robert trekt erin. “Het is zo’n heerlijk plekje, daar wil ik wel gebruik van maken. Zo wordt het een soort familiehuis.”
Want als Iemkje over vijf tot tien jaar terugkeert naar Friesland – en dat is ze zéker van plan – wil ze alsnog in het huisje gaan wonen. “En dan ga ik er ook met plezier weer uit”, zegt Robert. “Of als ze met haar eventuele gezin straks meer ruimte nodig heeft, kan ze ook mijn appartement in en dan blijf ik wel hier. Voor mij is het ruim genoeg en ons huisje is levensloopbestendig.”
Zie hieronder het tiny house in de zomer. De tekst gaat onder de foto’s verder.
En zo zag Iemkje haar tiny-house droom als grafisch ontwerper voor zich.
Robert denkt dat veel ouderen wel willen doorstromen naar tiny houses. “En zo komt er weer iets groots vrij voor jonge gezinnen.” Gemeenten zouden vanuit deze gedachte meer moeten openstaan voor tiny housing om het woningtekort op te lossen, zegt hij. “Permanente bewoning mag nu vaak nog niet, maar dan is het de investering juist weer niet waard. Maar in plaats van roekeloos groot te bouwen, zeg ik: investeer in tiny houses voor doorstroming.”
Op de foto boven het artikel staan Robert, Iemkje en haar vriend Kevin.
