Zelf een leiding verleggen, de keuken slopen of een muurtje bouwen. Leuke bezigheidstherapie tijdens de pandemie. Maar hoe ga je in vredesnaam te werk? Gelukkig voor deze vrouwen komt alles meestal keurig op de (zelf gezaagde) pootjes terecht.
Voor de rubriek Doe het lekker zelf spreken we vrouwen die kunnen bouwen, inclusief voor- en na-foto’s.
Wie
Sanne Pol (35), man Mari (35), zoon (7) en dochter (3).
Het plan
Eén van de oudste basisscholen van Nederland opknappen tot woonhuis.
De (verbouw)kosten
Ongeveer 2,5 ton.
Ze rijden er al meer dan tien jaar langs. De oude basisschool in Vogelenzang, met drie lokalen. De oom van Mari woont er. Als ze via via horen dat hij van het huis af wil, spelen ze daar meteen op in. Mét succes.
“Echt een droomhuis. De afgelopen jaren zijn we vaak verhuisd. Vier keer in vier jaar tijd. Dat is best heftig. Maar we komen steeds een stapje hoger op de huizenmarkt. En nu wonen we dan eindelijk in het huis waar we al tien jaar lang over fantaseren. Een voormalige basisschool.”
Woonkamer voor én na.
Maar álles moet worden aangepakt. Nieuwe elektra, nieuwe leidingen. Het isoleren van de gevel, vloeren en het plafond. “Alles lag op een gegeven moment open. Zelf kunnen wij niet heel goed klussen. Schilderwerk, het ophangen van een lampje. Daar blijft het wel bij.”
Sanne is interieurstylist. Ze heeft de indeling van het nieuwe huis zelf uitgetekend. Gelukkig deinst de aannemer niet terug voor ‘gekke ideeën’. “Zo hebben we een mediterrane sfeer in het huis verwerkt. Denk bijvoorbeeld aan een boog, in plaats van een ‘normaal’ kozijn. Het huis is 380 vierkante meter. Daar doen sommige mensen bijna drie jaar over. Met dank aan de aannemer zitten wij er na acht maanden al best goed bij.”
Voor én na slaapkamer.
Wanneer ze eind maart in het nieuwe huis trekken, is er namelijk al zes maanden hard geklust. ’s Avonds – na het in bed leggen van de kinderen – steken ze zelf de handen uit de mouwen. “Je wil altijd iets nuttigs doen. Zeker wanneer je midden in de rommel zit. Pizza, wijntje erbij. En dan samen een nieuwe deur erin zetten. We pakken elke avond wel iets op.”
“Mentaal wordt het wel zwaar nu. Zelfs de kinderen benoemen dat ze lekker willen rondlopen. Zonder alle herrie en stofwolken in huis. Je levert toch een stukje in op je privacy.”
En door al die stress wil je soms net iets té snel. “Stuken en verven, dat kon eigenlijk nog niet. Eigenwijs als we zijn, hebben we het toch gedaan. We wilden dat de kinderkamers in ieder geval helemaal af waren. Maar er moesten nog latten op het dak worden aangebracht. Dus die spijkers zijn er aan de andere kant van het plafond weer uitgekomen. We zullen opnieuw moeten plamuren en verven.”
Van de gang met toiletten maken ze een keuken.
En handig, dat word je vanzelf. “De tegels in de keuken zijn schots en scheef. Dat komt niet op de millimeter aan. Daar kon ik zelf mee experimenteren. Ook word ik steeds beter in het aanbrengen van kalkverf. De eerste laag met een roller. Daarna mengen met water en met een blokkwast kriskras – in tegengestelde bewegingen – nog tweemaal aanbrengen.
“Een kind zou het nog kunnen doen, maar de aannemer was helemaal verbaasd.”
De keuken moet nog worden afgewerkt. Maar na wekenlang magnetron- en afhaalmaaltijden, kan er eindelijk weer gekookt worden. “Fijn dat ik nu weer een kraan heb. Elke keer naar de kinderbadkamer voor een flesje diksap, dat is niet ideaal.”
En die stress? Zo weer vergeten. “De kinderen raken nu wel van de leg, door al die verhuizingen. Of we met kerst wel een kerstboom hebben in dit huis, was de vraag. Voorlopig blijven we hier nog wel. Maar het zal niet het laatste huis zijn. Die troep ben je zo vergeten. Zeker nadat je er een paar maanden woont.”
Eén van de lokalen van de voormalige basisschool is inmiddels omgetoverd tot Airbnb.
Lees ook
Karin klust bouwval om tot B&B: ‘Ik kon het niet meer aan en pakte mijn koffers’
