Alleen op vakantie? Graag, vindt Margreet Valk (58). Zij trekt er het liefst solo op uit, in haar eigen camper. Het gevoel van vrijheid is op zo’n moment onbeschrijfbaar.
Maar ze vertelt ook over de keerzijde: “Natuurlijk voel ik mij weleens eenzaam.”
Erop uitgaan, de natuur in. Margreet reist al in haar eentje sinds ze twintig is. De laatste tien jaar is daar de camper bijgekomen. “Ik had in 2011 een vriendje die er ook een had. Hij heeft mij meegenomen in dat leven en daar ben ik hem nog steeds dankbaar voor. Een leuke vent die mee wil, dat zou best fijn zijn. Soms is hij er wel, soms niet. Maar bang om alleen te zijn, dat ben ik nooit geweest.”
“Het leven is al kort genoeg. Dan kan ik binnen gaan zitten sippen, of gewoon kamperen. Al noem ik het camperen, want bij kamperen zie ik een tentje voor me.”
Miriam (41) gaat al 16 jaar alleen op vakantie: 'Geef jezelf die vrijheid'
Heeft Margreet een weekend vrij, dan is ze eropuit met de bus. Ze heeft pas een nieuwe aangeschaft en is er dit jaar al 28 nachten op uit geweest. “Ik houd het allemaal bij in een boekje. Het busje, een huisje bij je hebben, dat is zo bijzonder. Net een poppenhuisje, met al je spulletjes aan boord. Zit ik op mijn bed, dan kan ik vanuit daar zo een kopje thee zetten.”
“Het geeft zo veel vrijheid. Dan zit ik met tranen in mijn ogen in die bus te rijden. Ik ben al vijf keer naar Noorwegen geweest, in mijn eentje. Dan kom je af en toe in gekke situaties. Met mijn 22 jaar oude roestbak door gigantische klimmers en dalingen.”
“Reed ik een berg op in de mist, gleed mijn bus gewoon naar achteren. Ik herinnerde mij een tip van Bear Grylls (tv-programma, red.) en begon te slalommen. Maar er had geen vrachtwagen de hoek om moeten komen. Dan bonst je hart in je keel.”
“Ik praat op dat soort momenten altijd tegen mezelf: ‘Greet, is dit nou leuk?’, maar ik heb het gered.”
Lauren Verster ging zonder kids op vakantie: 'De middelste was 8 maanden oud en over de zeik'
Om te genieten heeft Margreet niet veel nodig. “In mijn huwelijk hadden we een kast van een huis. Ik vond dat altijd een beetje onzin. Na de scheiding – vijftien jaar geleden – sliepen mijn zonen met z’n drieën op één slaapkamer. Daar hebben ze het nog steeds over, hoe leuk dat was. Geld, status of dure kleding: het kan mij allemaal gestolen worden.”
“Behalve koffie. Ik moet er één per dag, met melk. Anders word ik chagrijnig. Rond een uur of elf gooi ik de bus aan de kant van de weg, doe ik de klep open en maak een kopje. Die vrijheid, het simpele, het past bij wie ik ben. Al heb ik het hartstikke luxe. Ik zie genoeg bikkels die een tentje uit hun rugzak toveren. Zo’n tarp. Maar ik ben ook geen 28 meer.”
Ze maakt graag een praatje en is lid van allerlei Facebookgroepen voor alleenstaande kampeerders, maar toch noemt ze zichzelf niet zo sociaal. “Allemaal mensen om mij heen, daar word ik heel onrustig van. Dat vind ik weleens jammer, want hoe vind je dan die leuke vent die ook van kamperen houdt?”
“Ik voel me weleens eenzaam, natuurlijk. Je ziet onderweg zo veel mooie dingen – dan knal je bijna uit elkaar van geluk – en dan denk ik ook: waarom is er niet iemand die met mij mee kan genieten? Dat gevoel heb ik vooral wanneer ik omringd word door stelletjes. Kaarsjes, kaasjes. Maar dan jank ik een potje en denk ik: samen is niet de garantie voor geluk.”
Roberto's samengestelde gezin gaat in twee groepen op vakantie: 'Wat een opluchting'
Dit artikel verscheen eerder bij LINDA. op 19 juni 2021.
