Lekker weg uit het ‘normale leven’ en genieten van de rust die een vakantie met zich meebrengt. Toch? Totdat het vakantiehuisje uit elkaar valt van ellende, je kind de waterpokken krijgt of je (ex)man blijft mokken bij het zwembad.
In de rubriek ‘Vakantieleed’ delen vrouwen de vakantie die hen het best is bijgebleven. Om wat voor reden dan ook.
Wie
Loes Rietvelt (60)
Plaats van bestemming
Lombok
Hik(je) op de weg
Aardbeving(en)
Het had een exotische vakantie moeten zijn, toen Loes in 2018 samen met het gezin – inclusief drie oudere kinderen – twee weken ging rondreizen richting Lombok. “De eerste dagen waren geweldig. We hebben veel gesnorkeld, heerlijk Aziatisch gegeten en er hing een fijne sfeer.”
Tot ze op een nacht wakker worden, schuddend in bed. “Schilderijen slingerden aan de muur, het bed deinde op de vloer. Het was alsof we in een Efteling-attractie zaten. Achteraf bleek het onze eerste aardbeving te zijn geweest. In ons gebied was de schade niet heel erg, maar de rondreis moest er wel op worden aangepast.”
In de laatste dagen van hun vakantie verblijft de familie een aantal dagen op een soort bungalowpark aan zee. “Het was het ultieme vakantiegevoel. Tot het weer begon te rommelen. Het voelde alsof er een zware trein voorbij denderde.”
Mensen rennen naar buiten, in complete chaos. Ook Loes’ oudste dochter begint te gillen dat er een tsunami aan kan komen. “Ze kreeg een paniekaanval. Het personeel van het bungalowpark begeleidde ons naar de achterliggende heuvels. De algemene hal was toen al totaal geruïneerd, er lagen beelden op de grond en planten waren omgevallen. Eén grote ravage.”
Met z’n allen lopen ze – in een soort stoet – verder de heuvels in, maar ook daar is veel ellende. “Gillende bewoners, huizen die in elkaar waren gestort, diepe scheuren in de wegen. Na een halfuur lopen kwamen we bij een stuk grasland, waar we de nacht doorbrachten.”
“Rondom ons hoorden we de mensen in de heuvels huilen en om Allah roepen. De nacht duurde eindeloos lang en niemand van ons sliep. Sommige gasten hadden niet veel meer aan dan een onderbroek en T-shirt.”
In de loop van de ochtend mag iedereen terug naar het hotel. Bij daglicht zien ze pas goed welke schade de aardbeving heeft aangericht. “Alles lag in puin, van onze bungalow was niet veel heel gebleven. Na een korte check van de bouwingenieurs, mochten we onze spullen uit de kamers halen. Alle kleding lag onder een laag stof, en onze toiletspullen gebroken op de grond.”
De luchthaven is inmiddels overvol, en er zijn dan ook geen plaatsen meer vrij richting Europa. Met nog twee dagen voor de boeg besluit de familie dan ook om te blijven. “Niemand durfde meer in de kamer te slapen, dus dat deden we op banken in de tuin.”
“Eenmaal in Nederland voelde het gek dat wij veilig waren, maar de lokale bevolking zich maar moest zien te redden. We hebben geld ingezameld en rechtstreeks overgemaakt naar een hulpverlener die we in Lombok hadden ontmoet. Maar Azië hebben we hierna nooit meer bezocht.”
Jouw verhaal delen? Mail dan een korte samenvatting, je telefoonnummer en eventuele foto’s naar michelle.vandermolen@linda.nl onder vermelding van ‘vakantieleed’.
Brittany beleeft haar meest gênante dag op het Gardameer: 'Daar dreef mijn grote boodschap'
