Per dag rijden zeven treinen van Utrecht naar Ljubljana, Slovenië. Twee keer overstappen en je bent er. De 1200 kilometer afleggen per auto kan natuurlijk ook, en zou je vliegen naar de hoofdstad, dan word je net voor de landing getrakteerd op spectaculair uitzicht op de Kamnische en Julische Alpen. Groene naaldbomen waar je maar kijkt en, verder de hoogte in, de sneeuwgrens over, witte bergtoppen. Vanuit Ljubljana is alles dichtbij, of je nou naar de bergen, wijngaarden of zee wilt. Kom er maar eens om in andere Europese steden. Ljubljana, een tongbreker van een naam (spreek het uit als ‘lyoob–lya-nah’) maar soit. Je vergeeft het de Slovenen zodra je kennismaakt met de kleine stad. Die heeft iets weg van Wenen en Praag, vermoedelijk omdat architect JožePlečnik z’n ontwerpstempel op de drie steden drukte, en er hangt een gemoedelijke, vriendelijke sfeer. Kuierend in de schaduw van de linden is een appelschnaps nooit ver weg. Volg de groenblauwe rivier Ljubljanica en je komt geheid bij de Drakenbrug en Tromostovje, het driebruggenpunt. Moet je even gezien hebben. Net als het kasteel dat boven de stad uittorent, een klim van tien minuten brengt je boven. Er is een wijnbar en een museum en zomers zijn er dans- en filmavonden in de open lucht. Met de kabelbaan kun je in het donker weer naar beneden.