Van twee weken uitpuffen op een strandbed tot een roadtrip langs Noorse fjorden of door Amerikaanse staten: sommige mensen wachten het héle jaar op die ene trip. Maar aan Heidi (60) is vakantie niet besteed.
“Tijdens de eerste én laatste kampeervakantie zaten mijn man en ik al op de eerste dag chagrijnig voor de tent”, vertelt ze aan LINDA.
“Ik heb eigenlijk nooit iets met vakantie gehad. Dat begon al met het gezin waarin ik geboren ben. Mijn ouders wilden ook liever niet weg. En als we dan gingen – ze hadden een huisje gehuurd of een tent opgezet – waren we met een paar dagen weer thuis. Want niemand vond het leuk. Waarom? Dat weet ik niet precies, maar ik ben gewoon heel graag thuis. Daar heb ik alles.
Toen ik jonger was heb ik wel maandenlang over de wereld getrokken. Het onderweg zijn vind ik wél leuk. Maar een belangrijk keerpunt kwam toen ik met mijn toenmalige vriend een roadtrip door de Verenigde Staten maakte. We waren al een maand onderweg en konden elke dag weer besluiten: gaan we links of rechts? Ik weet nog dat ik ergens op een vlakte in Utah uit de tent kroop en voelde: ik wil iets moeten vandaag. Ik wil een afspraak hebben, ergens moeten zijn. Ik werd knettergek van al dat ‘niets hoeven’.
We hebben het nog een dag volgehouden voordat we teruggingen naar de boerderij die in de VS onze thuisbasis was. Daar hebben we nog twee maanden in het bedrijf meegewerkt voordat we in Nieuw-Zeeland hetzelfde gingen doen. Wat ik toen geleerd heb is dat ik niet goed ben in nietsdoen. Ik werk liever door.”
Dagdromend met tieners op vakantie: 'Zeg mam, hoeveel heb jij eigenlijk al op?'
“Voor mijn werk reis ik wel graag, omdat ik dan een doel heb. Ik moet ergens zijn voor een conferentie en bekijk op mijn vrije middag de stad waar ik ben. Maar de traditionele vakantie waarbij je alleen maar aan het strand ligt of dorpjes bezoekt? Daar word ik knetterchagrijnig van. Echt, ik ben niet te harden tijdens vakanties. Daarom ga ik ook niet meer.
Tijdens de eerste én laatste kampeervakantie met mijn man in Luxemburg zaten we al op de eerste dag chagrijnig voor de tent. Toen zeiden we tegen elkaar: ‘Waarom doen we dit? We gaan gewoon weer naar huis.’ We hebben alles ingepakt en zijn vertrokken. Toen wist ik: ik ga nóóit meer in een tentje zitten. Omdat het best ver rijden was overnachtten we in Maastricht. Daar dachten we: weet je wat? We beginnen met het Pieterpad. Door het duidelijke doel was dat heel leuk.
Dit voorjaar ben ik voor het eerst in vijftien jaar weer in een vliegtuig gestapt. Naar Spanje, voor vier dagen, maar dat was omdat het moest. Ik ging met een vriendenclubje. Eerder bleven we altijd in Nederland omdat ik niet naar het buitenland wilde, maar ik moest toch een keer toegeven.”
“Ik woon met veel ruimte om me heen in Drenthe. Mensen zeggen vaak: ‘Als je zo woont, hoef je inderdaad niet op vakantie.’ Maar ook toen ik in een flat woonde wilde ik al thuisblijven. Als ik buiten wilde zijn, ging ik wel in de buurt op een grasveldje liggen.
Ik noem mezelf geen workaholic: ik snap best dat een mens rust nodig heeft. Maar ik bouw die momenten liever elke dag in dat ik een paar weken per jaar helemaal stop met werken. Vooral in de zomer is mijn werk minder druk. Ik werk dan meestal in de ochtend een paar uur en de rest van de dag doe ik waar ik zin in heb. Ik ben met mijn dieren bezig, ga wandelen of met een vriendin op pad. Heerlijk vind ik dat.”
In de rubriek ‘Elke keuze is goed’ vertelt een LINDA.-lezer over hoe zij haar leven het liefst vormgeeft. Want LINDA. is er voor alle vrouwen en ál hun keuzes. Elke keuze is goed, als je ’m maar zelf uit volle overtuiging maakt en de beslissingen van anderen niet veroordeelt.
Vakantie? Heleen (58) gaat al 25 jaar het liefst alleen: 'Dochters bij hun vader, ik de hort op'
