Je hele hebben en houwen inpakken om met je lief en kinderen richting camping te trekken: voor Heleen (58) heeft dat niet de voorkeur. Zij gaat al 25 jaar het liefst alleen op vakantie.
“Ik vind solo het walhalla. Niemand die zegt: ‘ik heb honger’ of: ‘laten we doorlopen’. Héérlijk.”
Het begint na de bevalling van haar oudste dochter, nu 25 jaar geleden. Na een postnatale depressie voelt Heleen de behoefte om er even tussenuit te zijn: ze boekt een weekend in een hotel in Zuid-Limburg. “Best eng vond ik het, maar na een dag belde ik Remco, mijn (inmiddels ex-)man, al op: ‘Dit is een feest, ik blijf hier nog een week’. Zo is het begonnen en sindsdien ga ik minimaal twee keer per jaar in mijn eentje op stedenbezoek. Meestal een of twee weken per keer. Van Barcelona, Praag en Lissabon tot Rome, Parijs en New York.”
Remco vindt het helemaal prima dat Heleen, meerdere keren per jaar weg is. “Hij verzorgde onze meiden met liefde als ik de hort op was, en dat deed ik natuurlijk ook als híj weg was. Het kwam regelmatig voor dat hij ineens naar het buitenland moest voor een klus”, vertelt ze. “Zelf heb ik ook een eigen bedrijf in kunst en antiek gehad, waarvoor ik zes weken per jaar naar Bali ging om daar een container te vullen.”
Hoe leuk ze werkreizen en ‘gewone’ gezinsvakanties ook vindt, want die waren er heus door de jaren heen, Heleen geniet het meest van een vakantie waarin ze alleen is. “Ik vind solo het walhalla. Even niet de ‘vrouw of moeder van’ zijn, maar gewoon Heleen. Ik sta op wanneer ik wil, ik eet alleen dingen die ík lekker vind en bepaal zelf hoe lang ik met mijn neus bovenop een schilderij blijf staan in een museum. Niemand die zegt: ‘ik heb honger’ of: ‘laten we doorlopen’. Héérlijk. En als ik even een dag geen zin heb of te moe ben, ga ik gewoon lekker onderuit met een boek. Niemand die zich daarmee bemoeit. Als ik op Schiphol door de douane heen ben, zet ik altijd even mijn tas neer en zeg ik: ‘yes, freedom’ tegen mezelf. We kunnen beginnen.”
Tijdens haar vakanties maakt ze af en toe een praatje met mensen die ze tegenkomt, maar meestal is ze blij als ze daarna weer alleen kan doorlopen. Maar één ontmoeting heeft ze mee naar huis genomen, vertelt ze. “In Rome had ik een Airbnb aan de rand van de stad, en ik had niet elke avond zin om na het avondeten nog die hele terugreis te maken. Ik at daarom een paar keer in een tentje daar in de straat. Na drie keer begon de ober een gesprek met me. Hij was benieuwd waarom ik alleen zat, waar ik vandaan kwam… we hadden een heel leuk gesprek. Hij vond het leuk dat ik er zo tevreden bij zat in mijn uppie. Toen ik aan het eind van die vakantie zei dat ik wegging, kwam hij aanzetten met drie rozen. Zonder bijbedoelingen, zonder iets van me te willen. Gewoon lief en geïnteresseerd. Die heb ik meegenomen en thuis gedroogd.”
Heleen krijgt regelmatig commentaar op haar keuze om alleen te reizen. De mildste variant: ‘Vind je het niet vervelend om altijd alleen te eten?’ Welnee, zegt Heleen. “Ik neem altijd een tijdschrift of boek mee, dat gaat prima. Wat ik ook vaak hoor: ‘dat je dat durft’. Joh, we moeten met zijn allen niet zo tuttebellen en gewoon eens nieuwe dingen proberen. Natuurlijk is het de eerste keer spannend en maak je misschien ergens een foutje mee, maar erváár het.”
Dat ‘voor jezelf kiezen’ is ook hetgeen waar het vervelendste commentaar op binnenkomt. Vooral een jaar of vijftien geleden was het erg, vertelt ze. “Toen de kinderen nog wat kleiner waren. Tijdens mijn vakantie zorgde Remco gewoon voor ze en dat ging hartstikke goed. Er zat misschien een keer een paardenstaartje scheef, maar soit.”
“Wat ik opvallend vond, is dat het commentaar alleen kwam als ík weg was geweest. Ik werd als een soort ontaarde moeder gezien, maar als Remco een keer twee maanden in het buitenland zat voor een klus bleef het stil. Daar heb ik de eerste keren wel moeite mee gehad. Deed ik iets fout? Is het raar, dat ik dit wilde doen? Maar Remco zei dan: ‘Als wij het normaal vinden, laat de rest dan maar lullen’. En zo is het eigenlijk ook gewoon.
Ik kan echt iedereen aanraden om eens alleen op vakantie te gaan. Doe het. Gewoon een weekend bijvoorbeeld. En als je het spannend vindt, zoek je een plek op waar lekker veel mensen zitten. Maar gá, kies een keer voor jezelf.”
In de rubriek ‘Elke keuze is goed’ vertelt een LINDA.-lezer over hoe zij haar leven het liefst vormgeeft. Want LINDA. is er voor alle vrouwen en ál hun keuzes. Elke keuze is goed, als je ’m maar zelf uit volle overtuiging maakt en de beslissingen van anderen niet veroordeelt.
Geld moet rollen, vindt Liesbeth (55): 'Ik zou willen sparen, maar vakanties winnen het altijd'
