De ene client heeft een depressie en een ander worstelt met slecht slapen. Als psycholoog krijg je veel op je bordje. Maar wat als je zelf in de put belandt? Zoek je dan ook hulp?
Lisanne* (52) werkt al 20 jaar als psycholoog. Aan LINDA.nl vertelt ze – anoniem – met welke mentale problemen ze zélf worstelt.
Lisanne heeft sinds 5 jaar een eigen praktijk. Iets waar ze altijd al van droomde. Toen het eindelijk zover was, brak de hel in haar eigen leven uit. “Ik zeg altijd dat het beste op het slechtste moment in mijn leven kwam”, zegt ze daarover.
“Ik had alles. Twee leuke kinderen, een knappe vent, vrienden zat en toen kwam het.” Lisanne ontdekte dat haar man er jarenlang affaires op na hield. “En dat was niet het ergste. Hij had mij financieel geholpen met mijn praktijk. Maar bij hem blijven was geen optie. Ik zat daardoor niet alleen emotioneel aan de grond, maar ook financieel.”
Ondertussen begon haar praktijk mondjesmaat te lopen. Rust nemen om orde op zaken te stellen was er niet bij. “Die periode was zo ontzettend zwaar. Ik liep met mijn ziel onder mijn arm. Ik kan me ook vrijwel niks meer herinneren van de gesprekken die ik toen met cliënten heb gevoerd. Daar schaam ik me ontzettend voor.”
In de vijf tot tien minuten ‘pauze’ tussen elke client, moest Lisanne van alles regelen. “Ik was aan het verhuizen, het financiële plaatje moest ik weer kloppend zien te krijgen. En toen begon mijn ex moeilijk te doen over co-ouderschap. Hij wilde alles of niets.”
Victor Löw over schaamte en geestesziek zijn: 'Alles kan een mankement krijgen, waarom de geest niet?'
Lisanne vermagerde flink en zat in een overlevingsmodus. “In mijn eerste jaar kwam er elke week een vrouwelijke client langs. Ze had last van angstaanvallen. Uit het niets zei ze ineens: ‘Gaat het wel?’ Toen brak ik. Ik heb alles bij elkaar gejankt.”
Aan zélf hulp zoeken bij een psycholoog dacht ze niet. “Ik heb nooit aan de bel getrokken. En – ik vind het erg om toe te geven – ik was ook bang om gezien te worden als ‘zwak’. Een beeld dat ik elke keer probeer weg te nemen bij mijn cliënten die zo dapper zijn om wél hulp te zoeken. Ik wilde overkomen als een zelfstandige vrouw die een onderneming was gestart. Niet als een dood vogeltje dat rouwde om haar scheiding.”
“Hulp zoeken bij een andere psycholoog is ook lastig, want het is een klein wereldje. Iedereen kent elkaar.” Als psycholoog ben je verplicht om elk jaar een aantal cursussen en trainingen te volgen, legt Lisanne uit. “Je komt elkaar dus constant tegen. En ondanks dat je niet over cliënten mag praten bij naam, gepraat wordt er toch wel.”
Nog altijd zien veel van haar collega’s het volgens Lisanne als not done dat je als psycholoog zelf hulp zoekt. “Tijdens die cursussen en bijeenkomsten wordt er heel veel gepraat over problemen van een ander, maar het gaat nooit over jezelf. Behandelmethoden en cliënten krijgen volop de aandacht. Maar hoe je eigen mentale toestand is, houd je voor je. Zo heb ik het altijd ervaren. Ik had in die zin dus taboedoorbrekend kunnen zijn, maar ik had gewoon de kracht niet.
Toch denk ik weleens, had ik het maar wél gedaan. Tuurlijk heb ik met vriendinnen gepraat en gehuild, maar dat is toch anders. Zij kenden mij en mijn ex-man al jaren. Een psycholoog kan je er even uit trekken, zodat je de boel weer op een rijtje krijgt.”
Lisanne is inmiddels weer opgekrabbeld. “Ik woon met mijn kinderen in een leuk huisje. Hun vader zien ze zelden, die is met zijn nieuwe vrouw naar het buitenland vertrokken.” Vooral het maken van lange wandelingen heeft haar geholpen om de scheiding te verwerken. “Uren dwaalde ik door het bos. Ik begon tegen mezelf te praten over de tijd die achter me lag. De wonden zijn nog steeds aan het helen.”
In combinatie met haar werk is dat helingsproces ook nu nog weleens zwaar. “Vooral als er mensen bij mij komen die ook een heftige scheiding hebben meegemaakt. Ik verwijs hen dan door naar een collega-psycholoog. Ik trek dat gewoon nog niet. Misschien ooit, en ik hoop dat ik dan hulp kan bieden vanuit mijn eigen ervaring. Maar nu nog niet.”
* De echte naam van de geïnterviewde is bekend bij de redactie.
Psycholoog Marlou (23) wil taboe doorbreken: 'Het moet voelen als een kappersbezoek'
