Kleine Kawan

Kawan vluchtte met haar moeder en zus vanuit Irak naar Nederland. Ze kwam in de Achterhoek terecht. Met haar enorme liefde voor mode viel ze al gauw op. “Ik kom uit het Midden-Oosten, dus als ik vroeger naar verjaardagen ging, wilde ik over de top gekleed gaan. Dat is veel normaler waar ik vandaan kom”, vertelt Kawan aan LINDA.nl. “Kleding is een uiterste vorm van expressie in Irak. Je kunt echt een statement maken met wat je draagt.” Toch doofde die liefde in haar tienerjaren bijna uit.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Naz Kawan (@nazaminkawan) 

“Dat kwam omdat ik zag dat mode een ugly truth heeft. Ik kwam erachter dat het ontzettend vervuilend wordt geproduceerd en ten koste gaat van mensenlevens.” Kawan wist: dit moet anders. En kan anders. Ze besloot de kledingindustrie terug te halen naar Nederland. “Voordat ik mijn fabriek opstartte had ik een droom om zelf een kledingmerk te starten, maar ik dacht: er zijn al te veel merken. Ik wist niet wat ik kon toevoegen.”

Duurzaam doen

Daarom koos ze voor een andere manier van mode maken: ze wilde met haar Amsterdamse fabriek de supply chain (de logistieke stappen die een modestuk maakt voordat het in de winkel ligt) van mode verduurzamen. “We produceerden bijvoorbeeld voor Tommy Jeans, daardoor wisten we de supply chain korter te maken en transparanter te werken door het vanuit Nederland te doen. Maar de droom om ooit zelf een merk te beginnen bleef.”

Lisa runt duurzaam sieradenmerk: 'Verzenddoosjes van vers gemaaid gras en visitekaartjes van landbouwafval'Lees ook

Na vijf jaar ging het kriebelen. Kawan wilde zelf een label beginnen. 2050 werd geboren. Het merk, dat ze met ondernemer Lex la Gro en voetballers Siem en Luuk de Jong opzette, werd in 2021 bedacht. “Ik voelde door de pandemie nog meer de urgentie om het nú te doen. Het was de juiste tijd, ook omdat de wereld door corona pas zag hoe vervuilend de textielindustrie eigenlijk is.”

Dat moest anders. Met haar unisex-lijn van goede basics wist ze mode op een duurzame manier te produceren vanuit Nederland. “Het is unisex, ja. Het is immers niet aan ons om te bepalen wie wat wil dragen.”

Vluchtachtergrond

En waarom de naam, vraag je? “Twenty Fifty refereert aan de klimaatdoelstellingen van de Verenigde Naties, waarbij de wereld in 2050 klimaatneutraal moet zijn. Maar we willen helemaal niet wachten. Daarom brengen we 2050 naar het nu.” De ondernemer wil zo aandacht vragen voor de klimaatdoelstellingen. Ook wil ze met het merk banen bieden voor een groep die vaak vergeten wordt: ex-vluchtelingen, zoals Kawan zelf.

“Ik kwam er al gauw achter dat er veel kleermakers in de afgelopen jaren zijn gevlucht naar Nederland. In Syrië en landen in Afrika was de textielindustrie groot”, weet Kawan. “Maar dat talent werd niet gebruikt.” Via de gemeente Amsterdam kwam ze bij deze groep kleermakers met een vluchtachtergrond terecht. “Het bleek een hechte community te zijn. Ik wilde ze graag een baan aanbieden, juist omdat ze door hun achtergrond minder kans hebben op de arbeidsmarkt.”

Het begin

“Doordat ik hetzelfde heb meegemaakt en nu al bijna m’n hele leven in Nederland woon, voel ik een sterke verantwoordelijkheid richting ex-vluchtelingen”, aldus Kawan. “Ik ben me ervan bewust hoe bevoorrecht ik ben en wil iets terugdoen. Daarom was het een bewuste keuze om met een groep mensen te werken die een vluchtverleden hebben.”

Kawan heeft van haar dromen werkelijkheid kunnen maken. Maar als jonge, vrouwelijke ondernemer van kleur ging haar carrière bepaald niet altijd soepel. “In de beginfase van mijn ondernemerschap waren er zeker wat vooroordelen. Zo dacht iemand eens dat ik stagiair was.” Kawan lacht. “Ach. Ik neem het niet te serieus, probeer zulke momenten niet onder mijn huid te laten kruipen. Het is belangrijker mijn ogen op m’n doelen te houden: een groot verschil maken in het verduurzamen van mode. Geloof me, dit is nog maar het begin.”

Duurzaamheid voor alles: koningin Máxima haalt eigen oude spijkerbroek door versnipperaarLees ook