In coronatijd verliest Evi Guldemeester (29) haar oma, die in een tehuis woonde. Het valt haar op dat stapels kleren van ouderen worden weggegooid en geen tweede leven krijgen. Dat moet anders, denkt Evi.
Ze belt haar vriendin Bobbine Berden (29), ontwerper met een atelier. Zo ontstaat Flaneren in Oma’s Kleren, vertellen de jeugdvriendinnen aan LINDA.
Het idee is de twee op het lijf geschreven, want ze zijn allebei groot fan van tweedehands kleding. “We zochten een manier om de kleding in ontvangst te kunnen nemen en zo kwamen we op het concept dat mensen kleren bij ons kunnen doneren”, vertelt Bobbine, die een eigen atelier heeft in Utrecht.
“Vaak zijn mensen na het overlijden van een dierbare bezig met meubels en sieraden, maar kleding verdwijnt in de kliko. Die kleren vangen wij op. We zijn soms uren bezig de kleding door te zoeken en willen vaak alles zelf houden. Dat kan helaas niet, dus nu kan iemand anders erin flaneren”, vult Evi aan.
Kitty verstelt kleding op een klapstoel in de winkelstraat: 'Koop niet méér, maar repareer'
Evi noemt Bobbine ‘het creatieve brein achter de kleding dat achter de machine zit’. “Allerlei kleding komt binnen. Zo crop ik colberts en overhemden en dan voeg ik een leuk bandje toe en dan kan iedereen het dragen. Kleding is in mijn optiek je tweede huid en bepaalt je identiteit. Gedragen kleding geven wij door aan een nieuwe generatie, daar houd ik rekening mee bij het vermaken. Dat verbindt het mooi aan wat Evi doet”, aldus Bobbine.
En dat is: schrijven. Evi is journalist en tekent de levensverhalen op van de overledenen door nabestaanden te spreken. “We hebben het over die persoon en over de kleding, daardoor leer je echt veel over iemand. Je hoort wat iemand deed, of diegene wel of niet veel had met kleding en wat hij of zij heeft meegemaakt. Dat missen wij ook als we kleren kopen bij de kringloop: wat is het verhaal van de persoon die de kleding heeft weggedaan?”
Tekst gaat verder onder de foto.
Op hun website delen ze de verhalen van de overledenen. Aan de kledingstukken bevestigen ze een kaartje met de naam van degene die het stuk heeft gedragen. Zo leert de koper die persoon een beetje kennen.
“Het gesprek met Anna, een vrouw van 100, was extra bijzonder. We hebben haar zelf nog in levende lijve kunnen spreken”, vertelt Evi. Bobbine valt haar bij: “Ze kwam haar verhaal vertellen en was zelf zo enthousiast over dit initiatief, dat ze al haar halve garderobe meehad. Uiteindelijk heeft ze al haar kleren, schoenen en tassen aan ons gedoneerd. Daarvan krijg je wel een warm gevoel vanbinnen.”
Normaal gesproken vertellen nabestaanden het verhaal. “Het is belangrijk dat je dit gesprek niet telefonisch voert. Het gaat toch om het missen van iemand, dat maakt het een mooi om het fysiek te bespreken”, aldus Bobbine.
In winkels in Amsterdam en in Maastricht wordt de kleding verkocht. “Zowel mannen als vrouwen dragen het. Zo zagen we laatst een jongen een bloesje passen van oma Tineke”, vertelt Evi enthousiast.
Niet alles wat ze aan kleding ontvangen is nog draagbaar, maar ook die items gooien ze niet weg. Bobbine vertelt: “Ondergoed, sjaaltjes, doeken of hele malle pyjama’s: daar kun je nog stoffen vlaggetjes van maken of het worden een soort kunstobjecten die niet meer gedragen worden. Zo gaat het in elk geval niet meteen de prullenbak in.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Het concept van Evi en Bobbine trekt de aandacht. Bobbine: “Je merkt dat het heel erg gewenst is. Dat motiveert om het verder voort te zetten. Als ontwerper ben ik helemaal één met emotionele duurzaamheid. Het gaat om het herleven van identiteiten. Wie waren die mensen? Daarnaast is er zo’n grote urgentie om alleen producten te maken vanuit middelen die er al zijn. Je koopt geen nieuwe kleding, toch is het nieuw en fris.”
Evi vult haar aan: “We willen jong en oud met elkaar verbinden, al hoeft het niet alleen over opa’s en oma’s te gaan. We luisteren waar vraag naar is.” En die blijkt er genoeg. Zo zijn er veel mensen die kleding willen laten vermaken om het zelf te kunnen dragen. “Het hoeft niet alleen voor een ander te zijn, het kan ook voor jezelf. We hebben dat nog niet gedaan, maar het zou heel eervol zijn om dat te doen”, zegt Bobbine.
Hebben de twee verder nog grote plannen voor Flaneren in Oma’s Kleren? “Een eigen winkel met atelier”, klinkt in koor. “Dat zou heel tof zijn.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Stap in de goede richting: binnenkort weet je welke kleding duurzaam is geproduceerd
