Draadloze oortjes: tot een week geleden vond redacteur Emma het een gadget voor gladde mannetjes op de zuidas. Maar eerlijk is eerlijk, dat ‘no strings attached’ heeft volgens haar zo zijn voordelen.
LINDA. test de betaalbare variant van draadloze oordopjes.
Ik zal meteen maar even met de deur in huis vallen: ik ben niet de meest technische vrouw van Nederland. Verre van zelfs. Het duurde dus zeker een dag of twee voordat ik doorhad dat de oortjes moeten worden verbonden met bluetooth. Laat staan dat de oortjes voorzien zijn van zogenaamde ’touch control’.
Wat ook niet meehelpt is dat ik van het soort ben dat zo min mogelijk gebruiksaanwijzingen leest. De eerste dagen liep ik dan ook ietwat onhandig rond. Ik luisterde braaf de nummertjes af die ik via mijn nieuwe gadget te horen kreeg. Had ik er genoeg van of kwam ik iemand tegen tijdens mijn dagelijkse rondje dan trok ik vlug beide pods uit mijn oren. Een handeling die wat onnatuurlijk aanvoelde, want als ik over straat loop zie ik menig pods-gebruiker zijn oorgadget inhouden terwijl hij converseert. (Ja, ik ga er voor het gemak maar vanuit dat deze mensen hun muziek niet in hun oren horen dreunen terwijl ze met iemand in gesprek zijn.)
Nou goed. Na een week klooien had ik het eindelijk een beetje door. Zo betekent twee seconden aanraken ‘voice assistant’, mijn minst favoriete ’touch’. Want zelfs als ik zwijgend achter mijn laptop zit te tikken, vangt mijn telefoon nu te pas en te onpas namen op die hij gaat bellen. Lees: een vader van een vriendin, een random klasgenoot van de middelbare school en een ex-scharrel waar ik na twee keer daten niets meer aan heb laten horen. (Die denkt nu vast dat ik opzoek ben naar een quarantainebuddy…)
Houd je de ’touch’ drie seconden ingedrukt dan gaat de muziek uit. Handig als je even klaar bent met muziek luisteren, maar je het doosje van je pods niet kunt vinden. (Een situatie die mij een keer of zeven is overkomen.) De pods gaan weer aan als je de onzichtbare ’touch’ vijf seconden aanraakt. Hier is wel enige precisie voor nodig. Want wanneer je even niet oplet – of simpelweg niet zo goed weet hoe lang een seconde nou precies duurt – en de ’touch’ langer dan vijf seconden indrukt, raken de pods in de war. En daarmee ik ook. Ik los dit op door de pods weer even in en uit hun bakje te doen. Dat werkt als een soort reset-modus. Uiteraard is hier een betere techniek voor bedacht, ik ben er alleen nog niet achter welke dat is.
Maar uit en aan is niet het enige wat de pods kunnen. Je kunt de muziek namelijk ook besturen. Zo betekenen twee tikjes een volgend nummer en pauzeer je de muziek met één tikje op de rechter pod. Dit doe je bijvoorbeeld wanneer je iemand wilt begroeten in de supermarkt of gaat afrekenen bij de kassa en niet als een asociale hond wil overkomen.
Kleven er ook nadelen aan de pods? Jazeker. Het volume kan niet niet worden bediend via de draadloze oortjes. Wat betekent dat je je telefoon moet pakken om dit te doen. Hierdoor heb ik (confession) meerdere keren op mijn mobiele telefoon gezeten in het verkeer. Ook hoor ik van vrienden die ik op de fiets bel dat ze mij niet kunnen verstaan. Nu is mijn articulatie misschien niet helemaal zoals hij hoort te zijn, maar ze klagen vooral over de wind die door de oortjes loeit.
Als je eenmaal doorhebt – en geloof me, dat gaat een stuk makkelijker nu je deze gebruiksaanwijzing hebt gelezen – hoe de draadloze variant werkt, dan zijn deze airpods van Sinji eigenlijk best een aanrader. Je laadt ze op via een usb en je hebt nooit meer last van draadjes die in de knoop raken of ergens achter blijven haken. Hierdoor blijven de oortjes rustig op hun plaats. Ze zijn verkrijgbaar in meerdere kleuren: roze, wit, lichtblauw, mintgroen en zwart. Daarnaast geven de pods je – mocht je daar gevoelig voor zijn – een technisch en snel imago. Deze oordopjes van Sinji zijn een stuk goedkoper (je bestelt ze nu tijdelijk voor €19,95) dan de ‘echte’ Airpods van Apple.
