Zelf een leiding verleggen, de keuken slopen of een muurtje bouwen. Een leuke bezigheidstherapie tijdens de pandemie, maar hoe ga je in vredesnaam te werk? Gelukkig voor deze vrouwen komt alles meestal keurig op de (zelf gezaagde) pootjes terecht.
Voor de rubriek Doe het lekker zelf spreken we vrouwen die kunnen bouwen, inclusief voor- en na-foto’s.
Wie
Nadira Albersen(30), man Stephan (36) en dochter Lenthe (1).
Het plan
Huis binnen drie maanden verbouwen.
De kosten
Ongeveer 80.000 euro.
Voor én na, eerste verdieping.
Nadira en Stephan wonen in een prachtig huis. Maar als ze door het coronavirus thuis moeten werken, voelt het al snel te klein. “Maanden aan de keukentafel met z’n tweeën. Een man die vooral in meetings zit. Dat is niet handig voor mijn concentratie.”
Ze willen uitbouwen, maar hun bouwplannen worden afgewezen. Nadira kijkt op Funda en ziet een leuk huis, ook in Leeuwarden. “We hadden net te weinig geboden. Maar, het huis van de buren stond ook te koop. Daar moest alleen wéér heel wat gebeuren.”
In maart 2021 krijgen ze de sleutel, van dat éne klushuis. De hele benedenverdieping wordt gestript, en het huis moet worden geïsoleerd. Op de eerste verdieping wordt de badkamer gesloopt.
Nadira heeft gelukkig twee rechterhanden. “Ik ben heel lang alleen geweest. Dan moet je wel.” Op haar twaalfde fietste ze zelf naar de bouwmarkt voor nieuw behang en lijm, om haar kamer te veranderen. “Op mijn 21e ging ik het huis uit en had ik om de drie maanden een nieuw kleurtje op de muren.”
Sterker nog, als klein kind was ze al met het interieur bezig. “Ik verschoof altijd alle meubels in huis. Mijn vader kon daar niet zo goed tegen. Hij zette ’s ochtends om zes uur de wekker, om alles in oorspronkelijke staat terug te plaatsen.”
Aan de klus op de benedenverdieping.
En Stephan? “Mijn vader is elektricien en loodgieter, dus we noemden Stephan soms gekscherend zijn stagiair. Die heeft een hoop geleerd!”
Een vriend van het stel is aannemer. Samen gaan ze vier weken lang vol aan de slag. “We hadden drie weken vakantie, zodat alles in een sneltreinvaart kon worden opgepakt. Klussen vinden we allebei heel leuk, maar het moet niet te lang duren.”
Maar dat is niet de enige reden dat er haast achter zit. Nadira’s moeder is al vijf jaar ernstig ziek. Een week voordat ze de sleutel krijgen, ligt ze opnieuw in het ziekenhuis. “Ze had kanker, uitgezaaid. Op een gegeven moment wisten we dat ze het niet heel lang meer zou volhouden. Ze volgde de verbouwing via Instagram en keek uit naar nieuwe video’s. Samen fantaseerden we hoe fijn het zou zijn om in de nieuwe tuin te zitten. Dat motiveerde mij tijdens het klussen. Ik wilde het afkrijgen, ook voor haar.”
Na-foto’s benedenverdieping.
De eerste zes weken wonen ze op de tweede verdieping van het huis. Van de ene slaapkamer wordt een tijdelijke woonkamer gemaakt. Op de andere slapen ze met z’n drieën. “De avondklok werd ingesteld. Op deze manier konden we ook ’s avonds doorklussen. Overdag ging Lenthe naar de opvang. Elke avond een magnetronmaaltijd, dochter naar bed brengen en weer dóór.”
“Op een gegeven moment word je moe van alles en wil je het heel snel afronden. Lenthe ging vaak van donderdagavond tot en met zondag naar mijn schoonouders. Lekker spelen met neefjes en nichtjes. Anders konden we niks doen. Zelf vond ik dat wel heel moeilijk. Ik was bang dat ik haar tekort deed als moeder.”
“Maar ik had een doel voor ogen. Een nieuwe plek – ook voor haar – waar ze lekker kon spelen. Toen na zeven weken de vloer erin lag en ze bij haar keukentje stond, had ik tranen in mijn ogen.”
Tijdens de verbouwing wordt Nadira’s moeder vijf keer geopereerd. “Zaterdags ging ik bij haar op bezoek. Vanwege corona mocht er maar één persoon per dag langskomen. Ze had weleens vaker ‘dipjes’, rond die periode van het jaar. Maar daar krabbelde ze altijd weer bovenop.”
Deze keer helaas niet. In de week dat het stel eigenlijk moet knallen, om alles beneden te verven, overlijdt haar moeder. “Ik heb die week vrij weinig gedaan, moest de crematie regelen. Het ergste vind ik dat zij het eindresultaat nooit heeft gezien.”
“Het ging altijd goed met haar. Ook als het slecht ging. Die positiviteit probeer ik nu vast te houden. We hebben bijna alles af qua klussen. We werken weer volop. Als ik door het huis loop denk ik altijd: wat zou ze ervan vinden? Vorige week werd een nieuwe stalen deur geleverd. Dan hoor ik mama al in mijn achterhoofd: ‘O, prachtig!'”
