De dikke fiets

Het moet ergens zo in 2019 zijn geweest toen ik voor het eerst de dikke fiets aanschouwde. Ik loop in centrum Amsterdam wanneer er plots een wonderschone, petite madame voorbij crost op een joekel van een voertuig. Verrek, ‘t is Anna Nooshin. Het heeft tegelijkertijd iets geestigs, juist omdát ze zo smal is en het voertuig immens. Ik zeg voertuig, omdat ik op dat moment geen benul heb van waar ik nu naar zit te kijken. Rijdt ze op een motor? Is het een scooter? En waarom ziet dit ding er vreemd doch zo ongelooflijk stoer uit?

An, trendsetter die ze is, reed op een fatbike. Nu niet te missen. Tegenwoordig woon ik in Almere, oftewel het hart van de fatbike. Daar scheuren er nog net geen peuters op. Maar als de fatbikefabriekantjes eenmaal peuterfatbikes produceren, neemt bevolking Almere de eerste bulk ongetwijfeld af.

Aantal ernstige ongelukken met fatbikes fors gestegen: 'Bijna helft van slachtoffers is tussen 12 en 15 jaar oud'Lees ook

Kwestie van wennen?

Vijf jaar is een prima tijd om aan dit nieuwe straatbeeld te wennen. Waar deze elektrische fiets eerst nog m’n lachspieren kietelde, vind ik het inmiddels een tof speeltje. Voor volwassenen. Want hoezo mogen basisschoolkinders zichzelf fatbikebezitters noemen? Neem bijvoorbeeld een paar maanden geleden; staat een complete fatbikeposse voor de deur. Of mijn zoon buiten komt spelen. Toegegeven, het totaalbeeld ziet er knap uit. Tegelijkertijd ongepast en bizar, want die tengere kinderarmpjes kunnen de bijna Pirelli-banden amper in balans brengen. Zoon wil er vanzelfsprekend ook één, want ‘iedereen heeft het’. Nieuwsgierig dat ik ben, ben ik er voor de gein ingedoken. Blijken die dingen minimaal duizend euro (!) te kosten.

Een fatbike is wat mij betreft een veredelde snorfiets. Als een kind van tien om een snorfiets had gevraagd, hadden we ‘m massaal het dak op gestuurd. Zo’n apparaat lijkt mij voor een kind buiten proportie qua prijs, formaat en veiligheid. Wat is er bovendien gebeurd met de halfbakken omafiets overnemen van je nicht, zus of willekeurige Marktplaatsgebruiker?

Gulden middenweg

Hoewel ik nogal stellig in de fatbikewedstrijd sta, is de ruggengraat ver te zoeken. Ik ben overstag gegaan. Een soort middenweg gevonden. M’n kind rijdt op een raar elektrisch trapondersteunend vouwfietsje, tweedehands gekocht van z’n verjaardagsbuit. Heb ik toch nog dat Marktplaatselement erin kunnen fietsen. Toch zit het me niet lekker. Die jongen zou eigenlijk moeten trappen door weer en wind. Bevorderlijk voor de conditie en brengt immers goede verhalen voor later.

Wat betreft zijn fatbikewens heb ik mijn zoon kunnen afwimpelen met een magere belofte. ‘Misschien met je zestiende verjaardag.’ Tegen die tijd zijn er vast óf belemmerende regels vanuit de overheid, óf is er alweer een nog belachelijkere gadget opgestaan óf een Van Moof-achtige gate. Failliet, verdwenen en niet te repareren.

Meerderheid Tweede Kamer stemt voor leeftijdsgrens en helm op fatbikesLees ook