Katia (37), is moeder van Joris (13), Tijmen (11), Julia (10) en Flore (8). Ze werkt 28 uur als ambtenaar bij de gemeente, haar man werkt fulltime. Ze vertelt over haar BV Gezin, dat goed is te managen, béhalve in vakanties.
En nu de herfstvakantie alweer voor de deur staat is het passen en meten.
“Met militaire precisie ontleden en verdelen mijn man Joost en ik alle vakanties, verlof-, studie- brug- en ontwikkeldagen. Grootste probleem: de officieel zes – maar veel vaker acht – weken durende zomervakantie. Sinds alle kinderen leerplichtig zijn, gaan we niet meer naar het buitenland, maar huren we een stacaravan aan de kust.
Joost en ik nemen ieder drie weken vakantie op, waarvan een week gezamenlijk. Daarmee is het grootste deel gecoverd. Joost en ik zitten dus ieder veertien dagen alleen met alle kinderen, maar gelukkig delen we wel de nachten. We kiezen een camping niet te ver van ons werk, zodat we heen en weer kunnen rijden. Op zich ideaal, want op zo’n camping vermaken ze zich allemaal. Ook bij baggerzomers, zoals vorig jaar. Maar voor ons als ouders is deze verdeling natuurlijk niet echt gezellig. Dat is nou eenmaal de consequentie van een groot gezin én een carrière.
Mijn man en ik zijn allebei ambtenaar voor dezelfde gemeente. Joost werkt fulltime, ik 28 uur. Dat ik minder werk is een bewuste keuze. Ik maak mijn uren onder schooltijden, zodat we alleen overblijfkosten hebben en geen BSO of andere opvang nodig hebben. Dat is voor ons gewoon te duur. We verdienen best goed, maar hebben geen wereldsalaris. Als ik wel fulltime zou werken, zijn we ongeveer hetzelfde kwijt aan voor- en naschoolse opvang.
Maar dat houdt ook in dat we vakanties anders moeten indelen dan vroeger, toen de kinderen nog klein waren. In de jaren dat het spul nog op het kinderdagverblijf zat, was vakantie geen issue. We namen gewoon dagen op wanneer het ons uitkwam. De moeilijkheid begon pas toen de kinderen naar scholen gingen. In ons geval: drie verschillende.
Onze Tijmen gaat naar het speciaal onderwijs, dan hebben we Joris op de middelbare en Julia en Flore zitten nog op de basisschool. Dat zijn drie verschillende onderwijsinstellingen met drie verschillende agenda’s. We zitten gelukkig in dezelfde regio, dus Krokus/ Zomer/ Herfst -en Kerstvakanties lopen op zich synchroon, maar de scholen willen zelf nog wel eens wat extra dagen vastplakken aan dit soort periodes en doen dat volstrekt willekeurig.
Naast het vaste verlof, bijzondere momenten als Suikerfeest en uitval door onvoorziene omstandigheden, kent elke school nog een gros aan sprokkeldagen van de leraren. Dat verlangt een hoop flexibiliteit van de ouders, want ook daarin valt Pasen helaas nooit tegelijk met Pinksteren.
Natuurlijk klaag ik niet en is dit in de ogen van veel anderen een luxe probleem.
Het klopt, ik heb zelf vier kinderen gewild en hun opvang is onze eigen verantwoordelijkheid, niet die van leerkrachten. Het is alleen wat veel. Een simpel rekensommetje leverde voor alle vier de kids samen dit jaar al meer dan 110 roostervrije dagen op, waarbij er dus ook brugdagen bij waren waarbij het ene kind wél en het andere níet naar school hoefde. En dan tel ik nog niet eens de drama’s mee van een kind met hoge koorts, net voordat je de deur uitstapt om naar jouw werk te gaan.
Mijn chef is best ruimdenkend en soepel, maar hij ziet me aankomen als ik voor iedere keer vrijaf van een kind een snipperdag vastleg of zomers acht weken achter elkaar (onbetaald) opneem. Datzelfde geldt voor mijn mans leidinggevende. Dat vraagt dus om een hoop creativiteit. Zoals in ons geval zomers om en om in de caravan. Maar daarmee hebben we nog maar een deel gedekt. De andere weken lossen we op met hetzij een pony-, voetbal-, surf- of scoutingkamp, afgewisseld met lieve opa en oma’s en vrienden en kennissen.
Wat ook goed werkt: een logeerpartij bij vriendjes in ruil voor een paar nachtjes in de caravan aan het strand bij ons. En soms zit er niets anders op dan thuis te werken of jezelf stiekem ziek te melden.
Dit schooljaar startte voor onze regio op 26 augustus. Behalve voor Joris, want zijn lessen op de havo begonnen pas op woensdag 4 september. En dan hoefde hij ook nog maar een paar uurtjes op te draven voor een speurtocht of sportactiviteit. In zijn geval heb ik die tien dagen gebruik gemaakt van een babysit in de vorm van een scherm. Joost en ik zijn wanneer dat mogelijk was thuis gaan werken en hebben onder lede ogen toegezien dat hij zich de hele dag vermaakte met z’n PlayStation en tablet.
Nu zijn we amper zes weken verder en bám; daar is de herfstvakantie! Mijn hemel, ik heb de zomervakantie nog niet eens verwerkt. Voor mijn gevoel zit het spul net goed en wel op school en kan ik eindelijk even kilometers maken voor die momenten waarop ik weer moet afhaken. Ik heb stiekem al geïnformeerd wat het zou kosten als ik alle vier dan tijdelijk onderbreng op een soort buitenschoolse opvang, maar daarvoor kan ik de kids ook leuk op een Middellandse Zee-cruise sturen, geloof ik. Dus dat wordt ‘m niet.
Ik vrees dat we het dan maar moeten doen met de riemen die we nu hebben: af en toe thuis werken, opvang van familieleden, buren en schermen. Qua pedagogiek misschien niet zo handig, maar het is even niet anders.
Om alle dagen te dekken van de herfstvakantie, zou ik tien dagen moeten opnemen, maar die heb ik niet, want aan het eind wacht straks ook weer de enorme decemberdrukte met alle evenementen waarop een ouder moet komen opdraven om te helpen bij surprises maken, kerstbomen optuigen en feestontbijten fabriceren. En uiteraard de aangeplakte vrije dagen. Over zes weken beginnen namelijk alweer de eerste kerstvakanties voor onze kinderen…”
Financiële meevaller voor werkende ouders in 2025: 'Makkelijker om werk en gezin te combineren'
