Wanneer Lisa Grolleman (31) en haar partner zwanger proberen te raken, wil dit – na anderhalf jaar – nog altijd niet lukken. De oorzaak? Chlamydia, blijkt na vele onderzoeken in het ziekenhuis.
“Ergens hoop je nog dat de arts zegt: ‘Het ziet er allemaal goed uit’. Maar de sfeer in de kamer zei al genoeg.”, vertelt Lisa aan LINDA.nl.
Lisa en haar partner zijn anderhalf jaar samen, wanneer ze besluiten hun kinderwens proberen te gaan vervullen. Vroeg ouders worden, dat is het plan. “Maar na anderhalf jaar ‘oefenen’ was het nog steeds niet gelukt. Ik leefde niet de meest gezonde levensstijl, maar ik dacht: ik ben nog jong. Toch voelde ik ergens in mijn achterhoofd dat dit niet klopte.”
In mei 2019 gaat Lisa naar de huisarts. “Over het algemeen verwijzen ze je niet meteen door naar het ziekenhuis, maar we waren al meer dan een jaar aan het proberen, inclusief ovulatietesten.” Lisa wordt dan ook direct doorverwezen naar het ziekenhuis. Gelukkig voor hen zit de fertiliteitskliniek om de hoek.
Wil je weten: zo herken je het verschil tussen een soa en een vaginale infectie
Vlak voor de zomer is er plek. Om de twee dagen moet Lisa naar het ziekenhuis, voor een inwendig onderzoek. “Dat was heel intensief. Ze kijken met een inwendige echo hoe de eisprong zich ontpopt. Of je wel een eisprong hebt, en of dit eitje dan wel goed vrijkomt of niet.”
Er is wel een eitje te zien, maar geen ‘normale’ eisprong. “Dan volgen de bloedonderzoeken. Het moment dat ze er bij mij achter kwamen dat er chlamydia in mijn bloed zit, en dat dit niet is verholpen met medicijnen. Door het daaropvolgende uitstrijkje – zoals bij een soa-test – konden ze zien dat het niet om actieve chlamydia ging. Dan heb je het dus al voor een langere tijd in je lichaam.”
“Dat is ook het gevaarlijke eraan: het gaat in je lichaam gewoon door, zonder dat je daar iets van merkt. Ik had geen klachten. Vrouwen kunnen bijvoorbeeld gekke afscheiding krijgen, maar met al die hormonen in ons lijf, hebben we dat allemaal weleens. Mannen krijgen wel klachten. Je verwacht dat je op de hoogte wordt gebracht, maar dat is dus niet altijd het geval.”
Eind 2019 volgt een kijkoperatie. De lange camera wordt via een snede in de buikholte naar binnen gebracht. “Van tevoren kreeg ik twee paracetamols. En daar lig je dan. Het was ook nog eens een soort assistenten-dag: vijf mensen waren aan het meekijken, terwijl de contrastvloeistof door mijn eileiders ging. Komt er niks uit, dan blijkt je eileider een verstopte tunnel en kan er aan de andere kant ook geen zaad bijkomen.”
“Normaal gesproken horen je eileiders en eierstokken er schoon uit te zien, maar ik zag overal spinnenwebben. Dat is dus wat chlamydia doet wanneer je het niet behandelt met antibiotica. Eén eileider bleek volledig verstopt, bij de ander kwam de vloeistof er maar een beetje uit. Ergens hoop je nog dat de arts zegt: ‘Het ziet er allemaal goed uit’. Maar de sfeer in de kamer zei al genoeg.”
Jolanda (34) zit in de vervroegde overgang: onvruchtbaar maar wel een grote kinderwens
Alle onderzoeken, de honderden eendenbekken die Lisa heeft gezien en de langdurige onzekerheid, maakt alles tot één grote emotionele rollercoaster. Humor is de manier waarmee ze met het verdriet omgaan. “Mijn vriendengroep zorgde twee weken voor de operatie aan mijn eileiders voor een verrassingsfeest. Een ‘Bye bye eileider-party‘, inclusief een hilarisch ABC over de – jawel – eileiders. Natuurlijk waren er periodes van maandenlang huilen, maar hun support zorgde ervoor dat ik er ook echt klaar voor was, toen mijn eileiders er eenmaal moesten worden uitgehaald.”
Een paar maanden later wordt Lisa geopereerd. “Soms kunnen ze het littekenweefsel schoonmaken, zodat je eileiders weer zoveel mogelijk opengaan. De arts verwachtte dat hij er sowieso één zou moeten verwijderen, de andere hoopte hij nog te kunnen opereren.”
“Ik had online gelezen – en was goed geïnformeerd – over het littekenweefsel dat je door de operatie kunt krijgen. Dat kan ervoor zorgen dat het eitje blijft hangen wanneer het bevrucht wordt, en dat kan zorgen voor een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Met alle gevolgen van dien.” De reden waarom Lisa bij de arts aangeeft dat hij ze – bij twijfel – allebei moet verwijderen. “Ik had wel goede eierstokken, en wilde niet elke keer in twijfel zitten bij een eventuele zwangerschap.”
Allebei de eileiders worden dan ook verwijderd, en dat is voor Lisa eigenlijk een opluchting. “Gezonde eitjes had ik wel, nu konden ze alleen niet meer – zonder hulp van een arts – bij het sperma komen. Veel last had ik er niet van. Ja, mijn menstruatie was in de war. Maar dat is sowieso het geval wanneer je verstopte eileiders hebt.
Had ‘ie ze niet allebei verwijderd, dan werd er gezegd: probeer het maar weer een jaar. Zaten we weer in die onwetendheid, inclusief sex op de klok van mijn ovulatie. Verschrikkelijk is dat. Nu wist ik gewoon: op de natuurlijke manier gaat het niet meer lukken.”
Arts over de impact van ivf op je seksleven: 'Na een inwendige echo heb je niet altijd zin in een vrijpartij'
Drie maanden na de operatie staan Lisa en haar partner op de wachtlijst voor een IVF-traject. In augustus 2020 mogen ze beginnen. “De eerste terugplaatsing was mislukt, maar na de tweede had ik een positieve zwangerschapstest. Augustus 2021 werd onze zoon geboren: exact een jaar na het starten van het traject. We mogen echt in onze handen knijpen.” Omdat de zwangerschap gelukt is, kunnen Lisa en haar partner het vierjaar lange traject een plek geven. “Zo’n blij jochie, ik zou het zo weer overdoen.”
“Natuurlijk had ik weleens gelezen over mensen die onvruchtbaar werden door een soa zoals chlamydia, maar je denkt altijd: dat gebeurt mij niet. Eenmaal na de diagnose kon ik er online ook weinig over vinden, niemand praat erover. Mijn doel met dit verhaal is dan ook het creëren van bewustwording. Ik was een jaar of 22 toen ik het opliep. Was mijn omgeving er open over geweest, dan had ik waarschijnlijk veel eerder een test gedaan.”
Esther werd onvruchtbaar verklaard, maar kreeg na acht jaar tóch een zoon
