Jarenlang stond het leven van Leonie (49) in het teken van haar alcoholverslaving: “Op weg van werk naar huis ging ik altijd drank halen, zelfs als ik dat eigenlijk niet wilde.”
Toch is ze nu al bijna vier jaar herstellende. “Nuchter blijven is het mooiste cadeau wat ik mezelf heb kunnen geven.”
Ze drink al vanaf haar tienerjaren, zegt Leonie. “En veel ook. Soms schonk mijn moeder mijn glas vol en had ik het al leeg voor de rest ook een drankje had. Ik wilde altijd meer. Maar het liep pas echt uit de klauwen tijdens mijn tweede huwelijk, toen ik getrouwd was met een alcoholist.”
Haar ex-man vond altijd een smoesje om te drinken. “Als het slecht ging, wilde hij drinken als troost. Maar als er iets te vieren was, wilde hij óók drinken. Er was altijd wel een smoesje, en hij sleurde mij daarin mee. Eerst had ik niet door dat ik zelf ondertussen ook verslaafd was geraakt. Maar toen ik van hem gescheiden was en wilde stoppen met alcohol drinken, lukte dat niet.”
De alcohol zelf vond Leonie niet eens het grootste probleem. Het was vooral het feit dat het haar leven beheerste. “Ik functioneerde prima, zorgde goed voor mijn zoon en het huishouden, ging altijd naar mijn werk. Op het werk dronk ik ook niet. Maar daarna móest ik drank halen, zelfs als ik dat niet wilde. Die afhankelijkheid was vreselijk. In het weekend begon ik na de koffie al met bier of wijn drinken.”
Letty had een relatieverslaving: 'Een soort psychose, opgeven was geen optie'
“Ik was altijd afgevlakt, emotieloos”, vertelt Leonie. “En ik heb dingen in die periode niet zo bewust meegemaakt als ik zou willen. Vlak voor mijn moeder overleed, ging ik vaak naar haar toe. Maar ik was met mijn gedachten niet bij haar, maar bij het glas wijn dat ik erna zou kunnen nemen.”
Toch vond ze het lastig om te erkennen dat ze een probleem had. “Ik dacht altijd: ik drink geen sterke drank, ik verstop niks, ik kan best wel wat drinken. Maar na één drankje stoppen lukt niet meer als je verslaafd bent. Ik probeerde nog een tijdje alleen in het weekend te drinken, maar dat weekend begon dan wel steeds eerder. De alcohol was mijn maatje, de enige op wie ik kon rekenen.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Op een dag zei haar toen 17-jarige zoon dat hij het ‘niet erg vond dat ze dronk, maar zich wel zorgen maakte om haar gezondheid’. “Ik dacht toen: tja, ik ben nou eenmaal verslaafd, ik kan niet stoppen. Een soort berusting, bijna. Maar ik wílde wel stoppen. Ik wist dat ik kon kiezen tussen zo doorgaan en vroeg sterven, of iets veranderen en een langer, gezonder leven leiden. Die realisatie voelde als een openbaring. Ik bleek heel diep binnenin me toch nog een beetje zelfliefde over te hebben.”
“Uiteindelijk ben ik naar de huisarts gegaan. Niet alleen voor de alcoholverslaving, maar ook omdat ik überhaupt slecht voor mezelf zorgde. Ik rookte veel, bewoog weinig. Ik had helemaal geen energie meer om dingen te doen. Toen begon ik met een gecombineerde leefstijlinterventie, een traject van twee jaar dat me hielp mijn leven om te gooien en gezond te worden. Nu vind ik het bijvoorbeeld ook heel fijn om te sporten. Inmiddels heb ik zelf de opleiding tot leefstijlcoach afgerond om ook anderen daarmee te helpen.”
Zijn antidepressiva verslavend? 5 vragen over de medicijnen aan een psychiater
Leonie gaat wekelijks naar de Anonieme Alcoholisten. De saamhorigheid en de goede voorbeelden die ze om zich heen ziet, helpen haar. “Herstel moet je wel zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen. Hulp zoeken is echt belangrijk. Ik wil nu nooit meer terug naar die tijd waarin ik zo afgevlakt was. Ik geniet van de kleine dingen die ik nu weer zie en ervaar, zoals de ene aardbei die laatst aan mijn plantje zat. Ik ben eindelijk weer bezig om mezelf te worden.”
Dat ze dat een tijdje niet was, neemt ze zichzelf echter niet kwalijk. “Er zit een gen in mij dat ervoor zorgt dat ik de ziekte alcoholisme heb, ik heb er zelf niet voor gekozen. Er was niet een dag waarop ik dacht: nu ga ik alcoholist worden. Dat gebeurt heel langzaam, het sluipt erin. Als je merkt dat je verslaafd bent, is het al te laat. Misschien had ik andere keuzes kunnen maken als ik meer had geweten over de gevaren van alcohol, maar dat weet je nooit zeker.”
Dan Karaty over jarenlange alcoholverslaving: 'Elke dag bid en mediteer ik'
