Een kleine drie jaar geleden kreeg Goedele Liekens (61) huidkanker, uitgezaaid naar haar lymfeklieren. Inmiddels is ze er weer bovenop, maar ze heeft nog altijd last van vermoeidheid. “Daar waarschuwt niemand je voor.”
Als woordvoerder van KankerVrijDag, dat dit jaar plaatsvindt op 25 oktober, staat ze in gesprek met LINDA. stil bij de impact van vermoeidheid en restklachten na kanker.
Elk jaar staat de laatste vrijdag van oktober in het teken van het leven na kanker: KankerVrijDag. Dit jaar gaat het over vermoeidheid na kanker. Iets dat weliswaar de meest voorkomende bijwerking is, maar ook de meest onbehandelde en onbesproken klacht.
Uit onderzoek blijkt dat gemiddeld drie op de vier patiënten ernstige vermoeidheid na kanker ervaart. In Nederland gaat het volgens NFK (Nederlandse Federatie van Kankerpatiëntenorganisaties) om maar liefst 350.000 kankerpatiënten die maanden- of jarenlang ontwrichtende vermoeidheid ervaren, met grote impact op hun dagelijks leven, werk en gezin.
Evelien (60) heeft voor de derde keer borstkanker: 'Je kunt zoveel meer dan je denkt, óók met kanker'
Dat ze nu, zo’n 2,5 jaar na de behandeling tegen kanker, zo nu en dan nog steeds te maken heeft met een pittige vermoeidheid, had Goedele Liekens niet verwacht. “Niemand waarschuwt je daarvoor, ook mijn behandelend arts niet”, vertelt ze.
Ze dacht dat ze na een maand of twee wel weer up and running zou zijn, maar dat viel vies tegen. “De vermoeidheid kan echt nog jaren duren. Het mindert of betert wel, maar het komt bij mij nog steeds bovendrijven. Ik heb nu zo ongeveer om de twee weken dat ik er last van heb. Dat is echt goed om te weten voor iedereen die kanker heeft of het gehad heeft: na een half jaar is echt niet alles voorbij. En na een jaar ook niet.”
Hoe die vermoeidheid bij haar voelt, kan ze niet precies uitleggen. “Het is anders dan een beetje moe zijn. Ik kan er geen goed woord voor vinden. Het is een soort vermoeidheid waarbij je echt helemaal leegloopt. Alsof ze de batterijen uit je trekken.”
Tegenwoordig weet ze wel hoe ze ermee om moet gaan. “Nu weet ik dat ik moet gaan liggen en niet even een serie moet gaan kijken. Dat gaat gewoon niet. Je moet er echt aan toegeven en de ogen dicht doen.”
In het begin, toen ze nog niet wist dat de vermoeidheid bij het ziektebeeld hoorde, bracht het haar een hoop angst. “Ik dacht dat ik weer ziek was of dat er iets mis was. Die angst voedde op zijn beurt ook weer de vermoeidheid. Het vreet aan je. Misschien dat je je daardoor extra moe voelt, dat het een deel psychisch is.”
Goedele Liekens over nieuw fenomeen 'Wet January': 'Masturberen is een gratis paracetamol'
