In Nederland kampen ruim veertigduizend vrouwen en meisjes met de gevolgen van hun genitale verminking. Ook Istahil Abdulahi (51).
Istahil werd geboren in Somalië, is getrouwd en heeft twee dochters (21 en 23) en een zoon (18). In de nieuwe LINDA. deelt ze haar verhaal.
In dit artikel vind je een gedetailleerde beschrijving van vrouwelijke genitale verminking, ook wel bekend als meisjesbesnijdenis, die als schokkend kan worden ervaren.
“Ik was zes toen mijn moeder mij meenam naar het dorp van mijn opa. Ik kreeg een nieuwe jurk en snoep: vond het een fantastisch uitstapje. Nietsvermoedend liep ik een huiskamer vol vrouwen binnen. Voor ik het wist lag ik op de grond en trok een oudere vrouw mijn jurk omhoog en onderbroek naar beneden. Ik had geen idee wat er zou gebeuren, niemand vertelde me iets. Maar ik herinner me nog elke seconde. Hoe snel ik van blijheid naar blinde paniek ging, hoe koud haar blik was. Hoe vernederend het voelde.
Ze pakte een scheermesje en begon met mijn clitoris. Ik gilde en schreeuwde van de pijn, dus propte ze een doek in mijn mond. Toen sneed ze mijn schaamlippen weg. Ze hield alles in de lucht om te laten zien dat het gelukt was. Toen naaide ze me dicht.”
“Dagenlang durfde ik niet te plassen, uit angst voor nog meer pijn. Maar toen ik niet anders meer kon, kwam er niets uit. Alles zat dichtgenaaid, ze had geen plasgaatje opengelaten. Diezelfde vrouw werd teruggeroepen en prikte toen met een dikke, verhitte naald een gat in de wond.
Na mijn herstel organiseerde mijn familie een feest. Ik werd gefeliciteerd, geprezen. ‘Wat ben je dapper’, zei iedereen. Ik geloofde het, want besneden worden hoort bij de cultuur waarin ik opgroeide. Het is iets positiefs. Een onbesneden meisje wordt gezien als onrein en een mannenverslinder, met wie niemand wil trouwen.”
De ernst van vrouwelijke genitale verminking: 'Ze hebben levenslang klachten'
“Op mijn twintigste vluchtte ik naar Nederland vanwege de burgeroorlog die in Somalië was uitgebroken. Ik was een gebroken mens, angstig en alleen. Gelukkig ontmoette ik mijn man, we werden dolverliefd. Maar één ding bleef moeilijk: sex. Als het op tv of radio over genot ging, had ik geen idee wat ze bedoelden. Het deed zo veel pijn, elke keer weer. En ik schaamde me, het licht moest altijd uit.
Door mijn eerste bevalling ging mijn vagina iets verder open. Dat veranderde alles. De pijn tijdens de sex verdween en ik kreeg mijn eerste orgasme. Ik wist niet wat ik meemaakte. Ik was natuurlijk blij, maar werd ook woedend. Dit was me dus jarenlang ontnomen.”
“Ik besloot mijn boosheid om te zetten in actie en ben gaan praten. Ik train zorgprofessionals, geef les op scholen en verwijs lotgenoten door naar goede nazorg. Hoe meer ik praat, hoe vastberadener ik word.
Mijn boodschap is duidelijk: vrouwen worden perfect geboren zoals ze zijn, daar blijf je van af. Mijn eigen dochters zijn onbesneden en ik wil voorkomen dat het ooit nog andere meisjes wordt aangedaan. Ik accepteer het niet meer. Nóóit meer.”
De verhalen van nog twee andere vrouwen lees je in de nieuwe LINDA., die nu in de winkels ligt. Heb je ‘m liever thuisbezorgd? Bestel het magazine dan via onderstaande knop.
Heb jij het vermoeden dat een meisje dat je kent risico loopt op besnijdenis? Bel of chat dan met Veilig Thuis via telefoonnummer 0800-2000 of neem contact op via veiligthuis.nl (dit kan uiteraard ook anoniem). Ervaar jij zelf de gevolgen van genitale verminking? Via de GGD kun je de juiste zorg krijgen.
'Genitale verminking vrouwen niet binnen één generatie verdwenen'
