Helaas is vrouwelijke kracht bij sommige beroepen nog altijd niet vanzelfsprekend. Hoe ervaren vrouwen het werken in een overwegend masculiene wereld?
Deze piloot, klusvrouw en top vechtsporter vertellen hoe zij hun ‘mannetje’ staan.
Deze vrouwen staan hun 'mannetje' in de cockpit, vechtring en bouwmarkt: 'Denigrerende opmerkingen wennen'
Piloot Lindy (29)
Met Italië als basisstandplaats vliegt piloot Lindy (29) al zeven jaar lang Europa door. Als kind vindt ze vliegtuigen al fascinerend, maar het halen van haar vliegbrevet ziet zij niet als een mogelijkheid, want: te moeilijk en onbetaalbaar. Tot ze erachter komt dat Nederlandse banken pilotenleningen verstrekken. “Mijn hart ging sneller kloppen”, vertelt Lindy.
En zo sluit zij als 18-jarig meisje een lening van 100.000 euro af om haar droom na te jagen. Ze haalt de selectie en bemachtigt een plek in een klas met alleen maar jongens. Ook na haar studie merkt zij dat het aantal vrouwelijke piloten schaars is. “Laatst zat ik toevallig met een andere vrouw in de cockpit. De steward en stewardessen vonden het geweldig. Dit hadden ze nog nooit meegemaakt.”
Lindy voelt zich als vrouw niet anders behandeld dan haar mannelijke collega’s. Al krijgt ze soms wel een denigrerende opmerking naar haar hoofd. “Soms denkt het grondpersoneel dat ik niet de piloot ben, terwijl ik gewoon mijn uniform draag. Dan wachten ze tot de échte piloot terug is”, vertelt Lindy. Zich erover opwinden doet ze niet. “Dat kost alleen maar energie.”
Af en toe maken passagiers opmerkingen. “Zoals: ‘Hopelijk hoef je niet in te parkeren vandaag.’ Ik kan het goed hebben hoor”, zegt Lindy. Al was er ook een moment waarop een opmerking haar wel iets deed. Er had zich een noodsituatie voorgedaan, waardoor het toestel moest uitwijken naar een ander vliegveld. “Wij stapten uit de cockpit om eventuele vragen van passagiers te beantwoorden. Het was goed gegaan, maar ik zat nog hoog in mijn adrenaline. Een passagier zei op denigrerende toon: ‘Mevrouwtje, volgens mij heb je je vergist in het vliegveld.’ Ik heb hem de rug toegekeerd en ben in mijn cockpit gaan zitten.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Klusvrouw Hieke (40)
“Stel mijn gordijn dondert nu naar beneden, dan kan ik dat zelf repareren. Hoe gaaf is dat?” vertelt klusvrouw Hieke enthousiast. Als elfjarig meisje behangt ze al muren. “Mijn moeder is bewust ongehuwd. Net als ieder gezin hadden wij klusjes. Ik vond het altijd leuk die op te pakken.”
Na haar studie communicatie vindt ze geen geluk in de verschillende banen die ze uitprobeert. “Dat mijn moeder het vertrouwder vond als ík de klusjes deed in plaats van een klusjesman, zette mij aan het denken.” In 2014 start Hieke haar bedrijf ‘Zij Klust’ waarmee ze zich vooral op alleenstaande vrouwen richt. “Sommige klanten vertelden dat ze slechte ervaringen hadden met mannelijke klussers.” Haar concept is niet ontstaan als beweging tegen haar mannelijke collega’s, maar als alternatief voor klanten die de voorkeur aan een vrouw geven.
Vooral in de beginjaren van haar bedrijf werd ze argwanend aangestaard door mannelijke collega’s. “Eerst had ik in de bouwmarkt het idee niet serieus genomen te worden, maar al snel werd ik vrolijk begroet bij binnenkomst.” De fysieke uitdagingen op haar werk zijn soms zwaar, maar altijd komt ze tot een oplossing. “Zware dingen schuif ik op een kleed en trek ik zo de kamer door. En om iets los te krijgen gebruik ik een waterpomptang. Een man werkt misschien wat sneller, maar uiteindelijk lukt het mij ook.”
Inmiddels klust Hieke zelf niet meer, maar steunt ze andere vrouwelijke klussers in het opzetten van hun klusbedrijf. “Toen ik zelf begon in 2014 kende ik drie andere klusvrouwen. Nu zijn er gelukkig al tientallen.”
Top vechtsporter Denise (33)
Na haar eerste judotraining als vierjarig meisje had Denise nooit verwacht ooit zesvoudig wereldkampioen kickboksen te worden. “Ik was super verlegen. In de speeltuin durfde ik amper van de glijbaan.” Al haar hele leven stimuleert haar bewijsdrang haar om tot het uiterste te gaan. “Mijn vader heeft ons altijd meegegeven dat we onszelf moeten kunnen verdedigen. Ik was het meest verlegen van de vier kinderen. Niemand had verwacht dat ik kon vechten.”
Inmiddels is Denise fulltime vechtsporter en hard op weg om wereldkampioen Mixed Martial Arts (MMA) te worden. MMA is een combinatie van vechtsporten dat in een kooi wordt uitgeoefend. “Het gevoel is intens als je met blote voeten in de kooi stapt en het slot achter je hoort dichtvallen.”
Ze traint zes dagen per week, twee of drie keer per dag. Naast de fysieke trainingen, traint zij ook haar mentale weerbaarheid. “Om het angstige stemmetje in je hoofd onder controle te houden zodra je de ring of kooi instapt.”
Hoewel Denise inmiddels een flinke naam in de vechtsportwereld heeft opgebouwd, moest ze letterlijk vechten om respect af te dwingen. “Push-ups mocht ik als vrouw op mijn knieën doen, want anders was het ’te zwaar’. Of mensen zeiden: ‘Rustig aan met dat meisje’. Die dingen stimuleerden mij juist om ertegenin te gaan. Om te bewijzen dat ik daar thuishoor.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Chantal maakt zich zorgen over gebrek aan vrouwen in tech-sector: 'Ik wil geen excuustruus zijn'
