Leuk hoor, zo’n netwerkborrel. Maar eigenlijk heb je helemaal geen zin om geforceerde gesprekken te voeren met mensen die in de toekomst misschien wel iets voor je kunnen betekenen. Hoort netwerken zo saai te zijn, of doe jij het gewoon verkeerd?
We vragen alles over netwerken aan Ginny Ramkisoen, oprichter van het nieuwe banenplatform WHO KNOWS GINNY.
Je kent Ginny misschien als oud-columnist van LINDA.nl of van haar eigen banenplatform dat ze eerder oprichtte. “Dat begon eigenlijk gewoon als een Facebook-groep voor vrienden”, vertelt ze. “Als mensen werk zochten, of juist een werknemer, kwamen ze vaak naar mij toe, omdat ze wisten dat ik een groot netwerk had. Op een gegeven moment hield ik niet meer bij wie nou wat zocht, dus postte ik alles in een groep op Facebook.”
Dat netwerk komt nu ook van pas voor haar nieuwe banenplatform WHO KNOWS GINNY, ‘where good people find great people’. Maar hoe kom je eigenlijk aan zo’n netwerk? We vroegen Ginny om tips.
'Quiet quitting' of ruzie met je baas: Een op de vijf jongeren zou niet meer solliciteren op hun huidige baan
“Ik schaar iedereen die ik ken onder mijn netwerk”, legt Ginny uit. “Bij wijze van spreke zelfs de kaasboer. Als je een evenement organiseert, kan het immers zomaar zijn dat je met hem een deal kunt sluiten voor de catering.”
“Veel zakelijke samenwerkingen van mij zijn voortgekomen uit vriendschappen die niet per se iets met mijn werk te maken hebben. Zelfs op een verjaardag gaat het vaak over wat je doet in het dagelijks leven. En dan kan het zomaar zijn dat je in gesprek raakt met iemand die jou kan helpen, of andersom.”
Ginny: “Netwerkborrels kunnen best handig zijn om nieuwe mensen te ontmoeten, vooral als je nog geen heel grote sociale kring hebt. Maar het is niet de enige manier om je netwerk uit te breiden. Ik heb mijn netwerk eigenlijk altijd opgebouwd in mijn sociale leven. En sociale media bieden ook kansen. Daar ziet niemand het als je rode wangen krijgt of begint te zweten.”
Ga je wel naar een netwerkborrel? “Doe dat dan vooral om likeminded mensen te ontmoeten”, tipt Ginny. “Ga niet omdat je er iets uit wilt halen, maar gewoon omdat je het leuk vindt om met mensen in contact te komen die je kunnen inspireren.”
Ginny krijgt regelmatig LinkedIn-uitnodigingen van willekeurige mensen die iets van haar willen. “Zoals iemand die dakkapellen installeert en mij als klant wil, terwijl ik niet eens een dak héb.”
Alleen zenden werkt niet goed, legt Ginny uit. “Netwerken is een two way street. Je moet niet alleen willen halen, maar ook bereid zijn om te geven. Soms geef je meer dan je krijgt. Misschien pluk je daar ooit de vruchten van, misschien ook niet. Maar die bereidheid om mensen te willen helpen, blijft wel het langst hangen bij mensen.”
“Netwerken, of je netwerk onderhouden, is niet iets wat geforceerd moet worden”, vindt Ginny. “Het moet juist spontaan gaan. Je hoeft echt niet elk half jaar in je agenda te zetten dat je met iemand koffie moet drinken, zodat diegene je niet vergeet.”
“Het fijne aan dit tijdperk is dat we sociale media hebben. Zo blijf je vaak automatisch een beetje op de hoogte van iemands leven. Kom je iemand na jaren dan weer een keer tegen, dan kun je de draad gewoon weer oppakken.”
“Om het gros van de banen die ik heb gehad, heb ik gewoon gevraagd”, onthult Ginny. “Zo van: ‘Hé, ik ben op zoek naar werk. Heb jij misschien wat voor me?’ Dat is natuurlijk het niet altijd het geval, maar misschien komen ze een jaar later bij je terug als ze wél iemand zoeken. Brutalen hebben de halve wereld. Niemand gaat je iets op een presenteerblaadje aanbieden, dus als je iets wilt, moet je je even over je eigen gêne heen zetten. Onthoud dat mensen je vaak juist heel graag willen helpen. Dat geeft hen ook weer een goed gevoel.”
Ginny tipt om het te zien als een soort pitch. “Als je iets vraagt, moet je wel weten waar je het over hebt. Je moet weten wat je wilt en wat je kunt bieden. Als je dat allemaal kunt onderbouwen, heb je best een goede case.”
'Het is niet aan een algoritme om te bepalen waar we op solliciteren'
