Een ui is een absolute smaakmaker. Verse soep, pasta, omelet, guacamole: noem een – hartig, weliswaar – gerecht waar het niet in past. We’ll wait. Maar de ajuin moet wel gesneden worden. Zie die uitdaging maar eens aan te gaan zonder een traan.
Een duikbril opdoen is zeker een oplossing, maar hoe komt het dat we gaan huilen van ui snijden?
Dat weet Pascalle Stijger van het Voedingscentrum. “Als je een ui snijdt, worden de cellen in de ui beschadigd. Hierbij komen verschillende stofjes uit de ui vrij, waaronder zwavelhoudende verbindingen en de enzym genaamd alliinase. Deze reageren met elkaar en zo ontstaat een gas. Als dit gas reageert met water, bijvoorbeeld met het vocht in je ogen, ontstaat er een zwavelzuurverbinding. Dit veroorzaakt een irritatie in je ogen, waardoor ze kunnen gaan tranen”, zegt hij tegen LINDA. Aha. Zo zit het dus.
Niet iedere ui zorgt voor dezelfde huilbui, overigens. “Er zijn allerlei soorten uien, die qua samenstelling allemaal net wat van elkaar verschillen. Daardoor kan het zijn dat je bij het snijden van de ene ui sneller last krijgt van tranende ogen dan bij de andere.”
Goed om te weten wat het chemische verhaal achter de ui-tranen is, maar nog fijner om te weten hoe we het snikken kunnen tegenhouden. Het Voedingscentrum geeft een tip om voortaan traanloos door het snijwerk te gaan. “Maak je mes goed nat. De zwavel die vrijkomt, die je normaal gesproken aan het huilen maakt, wordt nu aangetrokken door het vocht op het mes.” En weg zijn die tranen. Niet lijden, maar snijden. Of zoiets.
Om je vingers bij af te likken (of toch niet): hierom smaken chips de laatste tijd anders
