Wij, de rest van de redactie, keken weer naar hen, twee mensen die zwijgend hun eigen gelijk consumeerden. Dat was lang mijn associatie met avocado’s: eigendom van stijlvolle maar gemene meisjes die dun wilden zijn en daarom vies aten. Toen ik eenmaal was vertrokken bij het tijdschrift kwam ik dat slag vrouw in mijn normale leven niet meer tegen en dus ook de avocado niet, behalve bij de Mexicaan, met een emmer nacho’s en een fles Corona ernaast.

O, hoe die tijd is veranderd. Op Instagram staan meer dan 13 miljoen berichten met de hashtag avocado, dat is dus los van de tientallen miljoenen mensen die gewóón avocado’s eten, zonder online gedweep. Elke zichzelf respecterende horecazaak serveert avocadotoast, er zijn tatoeages en zelfs knuffels van avocado’s en dat weet ik omdat mijn zoon er zijn zinnen op heeft gezet, hij googelt ‘m minstens een keer per dag en geeft dan kusjes op het scherm, fluisterend dat hij nog nooit zoiets schattigs heeft gezien.

Floortje heeft een avocado-allergie (ja, het bestaat echt): zo zit datLees ook

Hij eet ook elke ochtend een boterham met avocado, iets wat ik tolereer omdat zijn vorige passie smeerworst was en gepureerd vlees op mijn nuchtere maag: hou op met me. Ik begrijp de obsessie gewoon niet. Avocado’s zijn zelden perfect rijp, dus ofwel keihard óf kotsbruin, óf zo vezelig dat je ermee kunt flossen. Ze zijn duur, smaken naar niets, (“Jawel mama, juist naar iéts!”), ze zuipen al het drinkwater op in de landen waar ze worden geteeld en je moet de hele kruidenkraam leegschudden om ze eetbaar te maken.

Neem gewoon kaas. Of hagelslag, of denoods hüttenkäse, die smaakt óók naar niks, weet je nog van vroeger? En als je dan nog denkt, whaaa, ik kan niet zonder avocado: koop die knuffel. Die is wel om op te vreten.

Deze 5 foodtrends domineerden TikTok het afgelopen jaarLees ook