Een jaar lang wacht je, priegel je armbandjes in elkaar en hoop je dat ze jouw favoriete liedje niet in een andere stad speelt. En dan staat Taylor Swift ineens met haar Eras Tour in Amsterdam en is het jouw beurt.
LINDA.-redacteuren en dedicated Swifties Marissa (32) en Ellen (31) waren erbij, zaterdagavond in de Johan Cruijff ArenA.
Tekst: Ellen Hensbergen & Marissa Klaver
Waar je bij de meeste concerten wegkomt met comfortabele schoenen en een spijkerbroek, wordt er bij Grote Pop Shows – denk aan Harry Styles en Beyoncé – tegenwoordig wat groter uitgepakt. Voor Harry kochten fans massaal boa’s, naar Beyoncé droeg men zilver en bij mother Taylor? Daar mag alles, als je maar een knipoog maakt naar je favoriete era – oftewel tijdperk.
De Eras Tour gaat in vogelvlucht de achttienjarige carrière van het popicoon langs. En als iemand bijna 3,5 uur lang – ja, dat lees je goed – staat te shinen op dat podium, is een leuk outfitje aantrekken wel het minste wat je als fan kunt doen, toch?
Om de polsen vind je een selectie aan vriendschapsarmbandjes, een traditie die Swifties tijdens deze tour tot kunst hebben verheven. Ze maken massaal kleurrijke armbandjes met daarop titels, songteksten en andere inside jokes uit het Taylor Swift-universum, die ze vervolgens ruilen met andere fans. Het is de ideale gespreksopener, merken we als we zaterdag aansluiten in de rij. Als één iemand begint, volgt de rest vanzelf en ben je binnen no time met elkaar aan het kletsen.
De complimenten voor elkaars outfits vliegen je daarbij om de oren. Want ja, iedereen zet zijn beste, glitterendste beentje voor: sommigen werkten wekenlang aan een perfecte kopie van Taylors Lover- of Midnights-bodysuit, anderen kiezen voor referenties naar songteksten of favoriete albums. Er is ook een populair ‘uniform’ voor mannen: een Chiefs-shirt met 87 erop, het nummer van vriendlief Travis Kelce, of zelfgemaakte shirts met ‘It’s me, hi, I’m the Swiftie dad/boyfriend, it’s me’.
Van 22 tot 103 euro: deze kleding van Taylor Swift kan zó in jouw eigen kast hangen
Als je ’t nog niet door had: ook wij hebben een jaar lang fanatiek afgeteld naar deze avonden in Amsterdam. Als dertigers zijn we letterlijk met Taylor (34) opgegroeid – haar muziek loopt als een rode draad door onze levens. Dat ze 46 van die nummers op ons af gaat vuren voelt voor ons als een nationale feestdag, eentje die we ’t liefst tien keer per jaar zouden vieren.
Zonder verveeld te raken overigens, want in één avond ervaar je een soort muzikale whiplash aan genres. Van de intieme hutje-op-de-hei-muziek van folklore en evermore tot superpop van 1989 en het theatrale van The Tortured Poets Department. Door Taylor zelf gekscherend omgedoopt tot ‘Female Rage: The Musical‘ – en daar kopen wij graag twee kaartjes voor.
We mogen in het voorvak plaatsnemen en daar zit de sfeer er meteen goed in. Er worden tientallen armbandjes geruild, en hoewel er af en toe een lange, morrende man is die vindt dat hij een plek mag opeisen, is er gedurende de show veel onderling begrip voor de krapte en bijbehorende warmte. Je moet er wél echt wat voor over hebben als je Taylor van dichtbij wilt zien.
Zodra de klok met countdown op het grote scherm verschijnt is het menens. De één houdt z’n adem in en de ander staat te springen, maar zodra Taylor in een glitterende bodysuit uit het podium verrijst doen alle stembanden in de zaal hetzelfde: juichen op standje ‘Beatlemania’. De superster is binnen. En vanaf dat moment gaat het allemaal in sneltreinvaart.
Bij het intro van het derde nummer – The Man – bewijst Taylor al dat ze het publiek als een marionet kan bespelen. Ze hoeft maar een sectie van de zaal aan te wijzen en iedereen begint te gillen. ‘You make me feel powerful‘, zegt ze terwijl ze haar spierballen kust. Ja, het is een toneelstukje, maar nep is het niet: ze heeft wel degelijk drie uur lang de teugels in handen.
Je kunt wel wéten dat je in het voorvak staat, maar het meemaken is heel wat anders. Voor redacteur Ellen valt het kwartje tijdens Love Story, als ze zich omdraait en Taylor op twee meter afstand haar ultieme teenage anthem staat te zingen. Iets met tranen, schokkende schouders en een vriendelijk Vlaams meisje dat ‘I know, right?!‘ zegt en een zakdoek aanbiedt. Lief. En als halverwege de show een fan door de knieën zakt door de warmte let iedereen goed op: er worden massaal waaiers en bekertjes water aangeboden, en iedereen gaat wat aan de kant zodat ze even kan zitten.
Taylor Swift-mania landt in Nederland: waarom is juist deze popster zó groot?
Taylor heeft deze week overigens netjes haar Duolingo aangeslingerd om wat Nederlandse woorden en zinnen in de show te verwerken. Van ‘hallo’ en ‘dankjewel’ tot ‘leuk jullie allemaal te zien’: door het accent klinkt ze als koningin Máxima in haar early Dutch days. Ook achtergronddanser Kam steelt meermaals de show in onze moerstaal. Bij We Are Never Getting Back Together roept hij elke avond iets anders in het Nederlands: van ‘Mij niet bellen’ en ‘In je dromen’ tot ‘Echt niet’ op de zaterdagavond.
View this post on Instagram
Je merkt niet hoe snel de tijd gaat: voor je de cowboy-twang van Fearless verwerkt hebt, zit je alweer in de slangen en elektrische gitaren van reputation. Waar een ‘normaal’ concert na anderhalf uur wel richting het encore toewerkt, is Taylor dan nog niet eens op de helft. Terwijl wij als staand publiek op een gegeven moment last krijgen van de onderrug – we zijn toch de dertig gepasseerd – duikt Taylor voor de zoveelste kledingwissel de catacomben in, om vervolgens weer fris aan de volgende era te beginnen. Het tempo ligt hoog. Hoe dóet ze het, zonder fatsoenlijke pauzes?
De kracht van de show is dat je lang niet al die 46 liedjes hoeft te kennen. LINDA.-collega Marije ging met haar gezin naar de show in Parijs en kwam met haar kaak op de grond terug: ze kende misschien vijf nummers, maar had de tijd van haar leven gehad. Wát een spektakel. En zo gaat het vaker: zelfs barpersoneel en beveiligers wagen een dansje tijdens Shake It Off of doen enthousiast mee aan de armbandjes-ruil. Al die wild joy is gewoon hartstikke aanstekelijk.
Als je je afvraagt hoe dichtbij dat dan is, in zo’n voorvak: op onze Instagram vind je wat videos van de avond.
Dit bericht op Instagram bekijken
Als het tijd is voor de surprise songs – de akoestische sectie waarin ze elke avond een unieke combinatie van minstens twee nummer speelt – worden er wat gilletjes geslaakt voordat ze überhaupt begonnen is. Want je weet: elke avond kijken er tienduizenden mensen mee naar de livestreams op Instagram en TikTok, specifiek voor dit moment. Krijg je een fanfavoriet als surprise song of verrast Taylor met een nieuwe, onverwachte combinatie?
Ze zet Mary’s Song in, waarin ze als vijftienjarige dromend zong over de ware liefde, en schakelt vervolgens over op het recent uitgebrachte So High School. Het internet weet het zeker: dit is de últieme liefdesmedley voor Taylors partner Travis Kelce, die zaterdag ook in de ArenA aanwezig is. Voor de ene fan zijn deze specifieke surprise songs de heilige graal, de ander denkt ‘dit kan ik prima missen’. Maar uiteindelijk maakt het geen klap uit, want je bént er. En dat is luxe, als je nagaat hoeveel duizenden mensen nog tot de laatste seconde op zoek zijn geweest naar een kaartje.
Dat er tijdens de show een EK-wedstrijd gaande is, maakt vanavond minder uit dan je zou denken. In de skyboxen staat tijdens het concert Nederland-Turkije op, maar in het voorvak merk je daar precies niks van. Bij de bar staan wat vaders op schermen te turen (zélfs tijdens de spicy stoelendans van Vigilante Shit: prioriteiten), maar dat Oranje tijdens de laatste nummers op voorsprong komt met 2-1 ontgaat tachtig procent van de aanwezigen.
Na het vrolijke Karma neemt de superster zwaaiend afscheid en verlaat ze even later onder luid gejuich het stadion met Travis aan haar arm. Ondertussen wordt het podium afgebroken waar je bij staat en de achtergebleven ‘glitter on the floor after the party’ letterlijk weggeblazen.
Alle hits, pailletten en slangen op een stokje: het meest bijzondere aan de Eras Tour is misschien wel dat deze mensenmenigte zo ongelofelijk warm, veilig en vrij voelt. Voor een avond ben je omringd door mensen zoals jij, die alle camp, gekte en folklore met alles wat ze in zich hebben omarmen. Nooit zijn we vaker op onze schouder getikt met een compliment over onze outfit dan bij deze tour, of hebben we zelf hetzelfde bij anderen gedaan.
En als jij liever stilletjes in je eigen hoekje staat te genieten, in spijkerbroek en zonder armbandjes: ook goed. Alles is helemaal oké, sterker nog: volledig jezelf zijn wordt juist aangemoedigd. En dat is voor een concert van dit formaat best heel bijzonder.
Ben je benieuwd waarom nou juist Taylor Swift zó groot is geworden? Lees dan hier het profiel dat LINDA. over haar schreef.
Taylor Swift doet een flinke donatie aan Voedselbank Amsterdam: 'Geweldig!'
