Misschien is wel het allermoeilijkste van ouder worden dat het ineens zo pijnlijk duidelijk wordt hoeveel eigenwaarde we ontlenen aan ons uiterlijk. Als we kijken naar de maatschappelijke druk op onze buitenkant is het makkelijk te verklaren waarom we ons er altijd zo stevig mee hebben vereenzelvigd. Maar ineens volgt er een soort spoedcursus in het loslaten ervan, wanneer we plotseling niet meer echt meetellen in de hormonale arena.

Als je het mij vraagt, zijn alle vrouwen diamanten met vele facetten. Zonde om je dus blind te staren op slechts één daarvan. Er zijn veel meer dingen die je woest aantrekkelijk maken dan alleen je oestrogeenspiegel en je strakke vel. Er zijn nog tig kanten van jou te belichten die mucho appealing zijn. Wat te denken van interessant, intelligent, betrokken, krachtig of enthousiast? Wanneer er een discolampje achter iemands pupillen schijnt, heb je sneller m’n aandacht dan wanneer je gezicht perfect symmetrisch is.

Ik geloof dat hoe ouder je mag worden, hoe belangrijker het is dat je weet wat je wil zeggen met je kleding. Dat je begrijpt dat wat je draagt al voor je gesproken heeft, voordat jij de kans hebt gekregen je mond open te trekken. Welke waardes die jij belangrijk vindt, laat je zien door middel van je kleding?

Wanneer je graag gezien wordt, is ‘interessant’ denk ik zo’n waarde. Je kunt er dan letterlijk voor zorgen dat je dingen draagt die de aandacht trekken. Die opvallen en die bijna vragen om een opmerking, waardoor er automatisch een gesprek op gang komt. Je hoeft geen Iris Apfel te worden om dat effect te kunnen bereiken.

Een paar goede conversation starters zijn:

• Om dan maar gelijk bij je leeftijd te blijven: een bril! Zie een leesbril niet als een duf hulpmiddel maar als je nieuwe naaldhak. Ga niet voor dat drie euro vijftig wegwerpmodelletje, maar maak er werk van. Kies een montuur dat je gezicht ophaalt. Neem een exemplaar dat je met trots uit je tas trekt, wanneer een menukaart op een rijstkorrel geschreven lijkt te zijn.
• Uitgesproken oorbellen. Die hebben meteen als bijkomend voordeel (net als andere glanzende materialen of voorwerpen die je in de buurt van je gezicht draagt) dat ze het licht voor je vangen en in je gezicht weerkaatsen. Als je niet van oorbellen houdt, werkt een goede ketting of zelfs een broche dus ook. Die laatste klinkt wellicht wat ouderwets maar is volledig terug van weggeweest.
• Een wat fellere lippenstift die qua kleur perfect bij jou past. Let er wel op dat ‘ie niet op je tanden gaat zitten: je wil het gesprek niet op gang krijgen om de verkeerde reden.

Het liefst draag ik m’n sportlegging de hele freaking dag. Nu ik merk dat er steeds minder mensen gek van opkijken – en ik ‘m steeds vaker voorbij zie komen in het straatbeeld- vraag ik me af: kan ik ‘m ook aan naar m’n werk?

Dat stukje stretchstof waarmee je in de downward dog gevouwen ligt of een setje burpees eruit knalt is niet per se de meest geschikte look om ook in te vlammen op kantoor. Alhoewel kantoortermen als ‘kort op de bal spelen’, ‘iets over het weekend heen tillen’, ‘een lijntje uitgooien’, ‘iets tackelen’ of ‘ergens in duiken’ extreem sportief klinken, geloof ik niet dat ze direct om een bijpassend sporttenue voorzien van dry-fit-technologie vragen.

Tuurlijk, wanneer je kleding lekker zit, presteer je beter. Comfort snoept namelijk niet van je hersencapaciteit, terwijl je in een knellend kostuum juist tijdelijk een stukje van je intelligentie inlevert. Ik snap ook dat de huidige tijdgeest schreeuwt om een casual maandag-en-dan-ook-gewoon-de-rest-van-de-hele-week in plaats van die schrieperige Casual – alleen maar op – Friday.

En toch werkt het om je speciaal te kleden voor je werkende leven. Clark Kent heeft niet voor niets een Supermankostuum. Kleding draagt ongelooflijk bij aan het beeld dat niet alleen anderen maar vooral ook jijzelf over (tada!) jezelf vormt. Net zoals je onbewust beter je best doet in een knap sportpak, gedraag je je ook sneller als een succesvolle vrouw wanneer je je zo voelt dankzij je outfit.

Toch hoef je in een kantoortuin niet ineens iemand te worden die je helemaal niet bent. Als de legging je op het lijf geschreven is, kies dan voor een wat sjieker exemplaar. Ga voor de zogenaamde ‘stirrup pants’, een geklede, iets dikkere legging met elastiek aan de onderkant. Wit shirt en een satijnen bomberjack erover, of een blouse met een colbert en je bent hartstikke office proof.

Mijn hele jeugd heb ik van mijn moeder te horen gekregen: ‘Kind, je kunt nooit genoeg kleren hebben!’. Ik blijf me dus maar het ongans verzamelen, maar ik merk dat het me een beetje tegen begint te staan. Als er iemand me kan vertellen of deze quote waar is, ben jij het. Help a woman out, please.

Een oneindige koophonger kan een uiting zijn van een diepe ontevredenheid. Je dicht dan – net als met iedere verslaving – het ene gat met het andere. Je gaat externe dingen zoeken om je intern beter te voelen.

Begrijp me niet verkeerd: ik ben dol op shoppen en zou het je nooit willen onthouden, maar wanneer je alleen maar bezig bent met ‘meer’ verlies je de essentie van wat kleding voor je kan betekenen. Wanneer je nooit genoeg hebt, heb je gewoon niet het juiste.

Als je het leuk vindt om op een andere manier naar je kleding te gaan kijken, daag ik je uit om je in te schrijven voor de gratis challenge die ik op 14 februari start. De naam die daaraan hangt dekt ook lekker de lading als antwoord op jouw vraag: ‘Niet vullen, maar voelen.’

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door The Style Shrink (@the.style.shrink)

undefinedLees ook