Hoe eet je bitterballen, gebraden kip of pasta zoals het hoort? Culinair journalist en restaurantrecensent Mara Grimm zocht het uit en schreef daarover het boek ‘Eetiquette’.
“Het gaat mij niet zozeer om netter eten, maar vooral om lékkerder eten”, zegt Grimm.
De journaliste woont afwisselend in Nederland en Parijs. Voor haar werk dineert ze vaak in toprestaurants. Wanneer ze dan om zich heen kijkt, ziet Grimm regelmatig mensen worstelen met allerlei gerechten.
Een leuk uitgangspunt dus voor een boek over hoe het eigenlijk ‘heurt’ als je netjes wilt eten. “Sommige gerechten hebben nu eenmaal een handleiding. Bovendien zit je lekkerder aan tafel als je de regels kent.”
Een veel gemaakte ‘fout’ is volgens Mara Grimm het zeggen van ‘eet smakelijk’ voordat de maaltijd begint. “Dat hoor je niet te zeggen.” Volgens haar impliceer je dan dat het eten ook niet lekker zou kunnen smaken.
Hoe het dan wel moet? “Je wacht gewoon tot de gastvrouw of -heer begint met eten.” Grimm vindt dat veel Nederlanders nog wel wat kunnen bijleren als het gaat om eetiquette. Ze geeft een paar voorbeelden van waar het misgaat.
“Brood wordt in een restaurant in principe geserveerd voor bij de gerechten. Het is dus niet de bedoeling om het in recordtempo op te eten. Ook is het niet de bedoeling dat je het in één keer besmeert. In plaats daarvan scheur je steeds een hapklaar stukje af. ”
“Bitterballen pak je subtiel vast met duim, wijs- en middelvinger. De onderkant dip je in de mosterd. Vervolgens bijt je van de bovenkant een klein stukje van de korst af zodat de vulling kan afkoelen. Je blaast niet, maar als de bitterbal is afgekoeld, eet je die in één keer op.”
Het eten van een hele kreeft lijkt een uitdaging, maar dat is het volgens Grimm niet. “Als je nooit eerder kreeft hebt gegeten, raak je misschien geïntimideerd door het bestek dat je erbij krijgt, waardoor je een soort ‘Pretty Woman-gevoel’ kunt krijgen. Niet nodig: zoals ik in mijn boek uitleg, is het veel makkelijker dan je denkt. ”
“En als je het echt niet weet? Volg dan het voorbeeld van de gastvrouw óf vraag het gewoon aan de bediening. Dat laatste doe ik ook altijd als ik het even niet weet.”
Kluiven blijkt een heikel punt. Bij spareribs mag het, maar bij kippenpoten of lamskoteletjes is het gebruikelijk om alleen het laatste stukje vlees – dus dat wat je niet met mes en vork kunt verwijderen – af te kluiven. “Kluiven doe je met je rechterhand, terwijl je linkerhand op tafel rust. Pak de kip dus nooit met twee handen op.”
Dan is er nog pasta, want dat snijden ‘not done’ is, weten we inmiddels. Grimm zegt dat er maar één ‘way to go is’, namelijk: het gebruik van de vork. “En dan bedoel ik dus alleen de vork. Geen vork én lepel. Zeker als je in Italië bent.”
Wat ook nog heel vaak fout gaat, is het eten van sushi. “Wasabi en sojasaus door elkaar roeren is echt niet nodig. Verder is het zonde van de subtiele smaken om de sushi helemaal vol te laden met sojasaus. Beter is het om de vis-kant kort in de sojasaus te dippen.”
“Wat ik zelf echt niet wist voordat ik aan dit boek begon? Waarom je een glas water bij je koffie krijgt. Dat blijkt een functie te hebben”, vertelt ze over een van haar ‘ontdekkingen’.
“Het is bedoeld om je smaakpalet te neutraliseren. Je drinkt het water dus voordat je aan de koffie begint.” Tot slot adviseert ze bierliefhebbers om geen schijfje citroen in je witbier te doen. “Hiermee wordt in één keer de subtiele smaak van witbier tenietgedaan. Ik drink zelf geen bier, maar kenners beschouwen het als een zonde.”
En tot slot, hoe sluit je de maaltijd goed af? “Ben je klaar met eten, dan gaat je bestek op half vier en de servet losjes op tafel. O en nog één ding: veel mensen hebben de neiging om als ze klaar zijn hun bord van zich af te schuiven, maar ook dat hoort eigenlijk niet. Wacht geduldig tot de bediening komt afruimen.”
Alle Flügelballen verzamelen: experimentele roze 'bitterbal' valt goed in de smaak
