Er kwam een aanvraag binnen voor de B&B. Een met extreme eisen die flink wat stress opleverde. Immer (nou ja) de brave gastvrouw deed Lydian Coppus, schrijver van Doe alsjeblieft (niet) alsof je thuis bent, haar stinkende best. Maar daar zijn grenzen aan…
Geschreven door Lydian Coppus.
Volgens mij was het Oscar Wilde die ooit zei: ‘Het onverwachte verwachten is een bewijs van moderne intelligentie.’ Ik denk vaak aan deze opmerking als ik weer iets bijzonders meemaak in mijn B&B. Met mijn vriendinnen heb ik daar lang geleden, in de glorieuze maar dodelijk vermoeiende vrijgezellenperiode van mijn leven, een term voor bedacht: optie C. Je denkt dat het optie A wordt, je houdt rekening met een mogelijke optie B – voor als het toch anders loopt – en dan blijkt het alsnog C te zijn.
Deze analyse pasten wij toe op de mannen met wie we dateten. Als hij na een eerste of tweede date niet echt doorpakte, dan had hij A: een ex waar hij niet overheen kon komen, of B: bindingsangst. Dat móést het wel zijn. Want waarom belde hij anders niet terug? Wij waren de leuksten. Toch? Toch?!
We overanalyseerden ons werkelijk suf (oordeel niet te hard, Amsterdam was – is – echt een jungle voor single vrouwen), maar het bleek altijd iets te zijn wat we niet hadden kunnen bedenken. Dat hij absoluut geen kinderen wilde bijvoorbeeld. Of niet in monogamie geloofde. Optie C dus. Ik denk dat Wilde realistischer was als single dan wij. En een man, dat helpt ook.
Zonder optie C zou mijn leven als gastvrouw overigens een stuk minder kleurrijk zijn. En je kunt je ook niet altijd op voorbereiden op deze onverwachte effectballen, wat Wilde ook zegt. Optie C is namelijk optie C, omdát je die niet kunt bedenken. Je kunt je er wél behoorlijk gek door laten maken…
‘Hallo Lydian, mijn vrouw en ik overwegen jullie huisje te huren, maar het is voor ons belangrijk dat het echt huisdiervrij is vanwege een allergie. Als u dat zou willen bevestigen, dan willen wij graag boeken. Mvg, Owen en Elsbeth.’
De mail kwam binnen op een regenachtige lentedag. Er hadden toevallig onlangs twee wandelaars met een klein hondje bij ons gelogeerd. Daarbij zijn de bank en de stoel in het huisje hartstikke vintage. Ik had geen idee hoeveel honden of katten daarop hadden geslapen in het verleden. Dat is dan ook wat ik Owen antwoordde via de mail.
Bij ons in de B&B: 'Ik keek licht gegeneerd alle kanten op, behalve naar de voorovergebogen spandex recht voor mijn neus’
‘Ik krijg last als er in de laatste paar maanden huisdieren in het huisje hebben gezeten’, stuurde hij terug. ‘Het gaat in kleden en gordijnen zitten. Kunt u mij vertellen hoe lang geleden dat hondje er was en hoe lang de bank en fauteuil er staan?’
Ik mailde dat we rolgordijnen hadden en dat de bank en stoel er al twee jaar stonden. Het stel met het hondje was er zo’n drie maanden geleden geweest. Voor de zekerheid vertelde ik ook maar dat er in de tuin buurtkatten zitten en dat die soms op de veranda komen.
‘Mijn vriend is allergisch voor katten en heeft er in en op de veranda van het huisje nooit last van’, stuurde ik, ‘maar ik kan geen garanties geven dat ze niet op de loungebank hebben gezeten.’
Ik roep graag dat ik allergisch ben voor allerlei dingen – bepaalde typen mensen vooral – maar dat heeft uiteraard geen medische indicatie. Mijn geliefde is wel echt allergisch voor katten en loopt er met een boog omheen. Als we weleens bij kennissen over de vloer komen die onverhoopt ineens een kat blijken te hebben, dan krijgt hij direct rood omrande ogen en kriebel in z’n neus. Hij heeft standaard een Reactine-pil bij zich voor dit soort noodgevallen.
Owen was tevredengesteld met mijn uitleg en boekte het weekend. Ik had een aantekening in onze agenda gemaakt en extra goed schoongemaakt voor hun aankomst. De bank en stoel waren uitgezogen en de kussens van de loungebank op de veranda had ik opnieuw gewassen. Ik wilde geen risico’s nemen en sommeerde mijn allergische vriend om op de bank te gaan liggen en diep in te snuiven. Er gebeurde niks.
Ik was gerustgesteld en begroette Owen en Elsbeth even later met een lach. Ik verzekerde mijn gast ervan dat we alles hadden gedaan om te zorgen dat hij geen last zou krijgen.
‘O, mijn allergie is niet heel ernstig hoor’, zei hij doodleuk, nadat ik had opgesomd wat ik had gedaan om te voorkomen dat hij een EpiPen in zijn dijbeen moest rammen gedurende zijn verblijf. ‘Ik vind het alleen wel prettig om het zeker te weten.’ Grrrr. Optie C. Neem een pil, Owen.
Lydian Coppus blogt voor LINDA. over de leuke, mild vreemde en ronduit bizarre gasten die ze ontvangt in haar B&B. Ze is vaak de ideale gastvrouw, soms ook niet. Zoals die keer dat ze in een string in de achtertuin stond, toen huwelijksgasten kwamen inchecken. Het is in ieder geval nóóit saai. Ze schreef een boek over haar belevenissen als B&B-eigenaar: Doe alsjeblieft (niet) alsof je thuis bent.
Foto: Reinier RVDA
Bij ons in de B&B: ‘Dit stel was zo luidruchtig aan het vrijen dat ze het ontbijt van onze buren verstoorden’
