Een verjaardagsfeestje organiseren voor je hond, of samen op koffiedate. In het hondencafé ‘Woof and Me’ in Amsterdam is er alle ruimte voor jou én Fifi. Maar hoe is een bezoek aan het café wanneer je zonder hond komt?
Van butt facial tot scheren met een kristalsteen: Michelle is redacteur bij LINDA. en probeert voor de rubriek ‘Zoek het uit’ elke twee weken iets nieuws. Kun je (thuis) nadoen, hoeft niet.
Michelle test de 'butt facial': 'Het kan een beetje pijnlijk zijn'
Je bent een honden- óf een kattenmens, hoor ik soms stellig om mij heen. Maar waarom niet allebei? Ik ben een ‘bijna alle dieren’-mens. Alleen cavia’s ga ik uit de weg. Het geluid en de rare keutels die ze produceren, vertrouw ik niet.
Een hond heb ik niet, wel drie katten. Dat gaat net iets makkelijker in een appartement. Bovendien kan een kat langer alleen blijven, wat dan weer handig is met mijn werk. Een hond komt er, zolang ik alleen woon, (helaas) niet in. Maar dat betekent niet dat ik niet graag met ze knuffel. Dus een bezoek aan een hondencafé? Daar kan ik niet heel objectief over schrijven.
In de ochtend dat ik samen met mijn collega bij het hondencafé aankom, stopt er een kleine auto op de parkeerplaats ervoor. Op de bijrijdersstoel zit een grote golden retriever. Tobias (5) is zijn naam, hoor ik later van de eigenaresse van het café Woof and Me. Haar hond gaat af en toe met haar mee wanneer ze moet werken, en wordt daar dolenthousiast van. Dit had ze mij echter niet hoeven vertellen, want zijn wilde staart en de lik die ik later in mijn gezicht krijg, zeggen al genoeg.
Anne Faria (31) emigreerde in 2018 vanuit Brazilië naar Nederland, midden in de zomer. Vlak daarvoor kreeg ze Tobias. Niet alleen omdat ze gek is op honden, maar ook omdat ze zich niet alleen wilde voelen in een nieuw land. Toch voelt ze zich haar eerste winter in Nederland wat eenzaam.
“In de zomer ga je naar het park, waar je al snel aan de praat raakt met andere hondeneigenaren. Maar in de winter, wanneer het nat en koud is, zie je daar niemand meer. Ik wilde nieuwe sociale contacten opdoen, dus ging ik op zoek naar cafés waar ze honden toelaten. Maar eenmaal daar bleek iedereen heel erg op zichzelf. Ik was op zoek naar een community. Een plek waar we met z’n allen over honden konden praten.”
Dorstige viervoeter? Zo maak je gemakkelijk een ijsje voor je hond
Faria ziet kansen en besluit om haar eigen hondencafé te openen. Een plek waar de tafels met opzet erg dicht tegen elkaar aan staan. “Zodat mensen wel met elkaar moéten praten. Wat hier net iets makkelijker gaat, want welke hondeneigenaar wil er nu niet over zijn of haar hond praten?”
Eind september 2023 bestaat Woof and Me alweer een jaar. “We krijgen veel positieve feedback, maar er zijn ook mensen die denken dat een café geen plek is voor een hond. Dat hebben ze mis: het zijn heel sociale dieren. Honden houden ervan om bij alles wat hun baasje doet betrokken te zijn.”
Bovendien – en dat zie ik meteen – draait het hier om de hond. Tobias rent door het café en brengt zijn speelbal, vol met kwijl, enthousiast naar me toe. Ik begin met hem te spelen en wordt hier ook zelf meteen vrolijk van. In een andere hoek ligt een siliconen kip op de vloer en tegen de muur staat een ballenbak voor – jawel – honden. “De beste plek voor mijn beste vriend. Honden zijn zo loyaal, hoe oneerlijk als we ze niet het beste leven geven dat ze verdienen”, aldus Faria. “Daar wordt de band tussen jou en je hond alleen maar beter van.”
Dan komen er twee mensen binnen met een chihuahua, die instinctief begint te blaffen wanneer ze Tobias ziet. Faria merkt het op en zorgt dat de honden elkaar rustig kunnen begroeten. “Blaffen is gewoon een manier van communiceren. Het gaat hier eigenlijk altijd goed. Zien we een angstige hond, dan is dat een red flag en vragen we de eigenaar of de hond aan de riem kan. Is de hond vervolgens nog steeds bang, dan vragen we hen om het café te verlaten. Want waarom zou je hier dan gaan zitten? Je moet het voor je dier doen, niet voor jezelf.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Al kun je zonder hond dus wél lekker egoïstisch zijn. Ik merk dat mijn gelukshormoon toeneemt door het bezoek aan het café en begin te lachen wanneer Tobias netjes aan tafel gaat zitten voor zijn puppaccino. Het bekertje gaat tot de laatste lik leeg. In de koelvitrine staan cupcakes, koekjes en snoepjes: allemaal voor zowel mensen als honden. En ja, bezoekers komen hier écht naartoe om de verjaardag van hun huisdier te vieren.
Ik neem een slok van mijn cappuccino en kijk naar het schuim waar met cacaopoeder een hondenbot op wordt afgebeeld. Een honden- of een kattenmens? Nee, ik ben toch echt allebei. En op deze manier kan dat prima. Want ook zonder een eigen hond mee op date te nemen, word je hier door Tobias begroet alsof hij je al jaren kent.
Michelle test kristalsteen om mee te scheren: 'Kun je beter niét doen'
