Striae, curves en cellulitis: tegenwoordig is er hier steeds vaker plek voor op social media. Wij vroegen lezers of zij trots zijn op hun lichaam en of dat altijd zo is geweest.
Madelein (24): “Op de basisschool merkte ik al dat ik sneller vrouwelijke vormen kreeg dan de rest. Ik heb het daar gelukkig nooit moeilijk meegehad. Tuurlijk is het soms pijnlijk als je in een pashokje niet in een maat XL komt, maar dat kan ik snel achter mij laten. Ik ben gewoon echt trots op mijn lijf.”
Daniella (25): “Boulimia, anorexia, en ga zo maar door. Ik heb het allemaal voorbij horen komen. Nog steeds hoor ik dit weleens, maar ik ben al wat meer aangekomen dan een paar jaar geleden. Ik ben echt niet altijd trots geweest op mijn lichaam, en ik heb nog een lange weg te gaan. Maar ik kan wel zeggen dat ik tevreden ben, ook al ben ik aan de dunne kant.”
Lees ook:
Kourtney Kardashian geeft heerlijke reactie op bodyshamende fan
Rosa (17): “Ik heb over mijn hele lijf sproetjes. Als ik vroeger aan het zwembad stond kreeg ik vaak de opmerking dat ik er snel in moest springen om al het ‘modder’ van mijn lijf te wassen. Nu ben ik mega blij met mijn sproetjes en zou ik ze voor geen goud af willen spoelen!”
Olivia (25): “Na jaren strijd te hebben gevoerd met mijn omvang, kapsel en zelfs huidskleur kan ik met zekerheid zeggen die ik dat heb overwonnen. Ieder vlekje of litteken zie ik nu als een herstel van mentale uitdagingen. Ik ben mijn lichaam dankbaar.”
Sarah (20): “Bij bodypositivity wordt er vaak gedacht aan curvy vrouwen. Echter is er een grote groep vrouwen die daarvan dromen, maar kampen met ondergewicht. Hier ben ik jarenlang onzeker over geweest. Ik deed er alles aan om wat voller te worden en ik vermeed bikini foto’s. Gelukkig heb ik dit inmiddels losgelaten en ben ik blij met hoe ik eruit zie.”
Yasmine (24): “Mijn lijf heeft me vaak in de steek gelaten. Ik heb de ziekte van Crohn en ik heb lymfklierkanker gehad in mijn darm. Dit leidde ertoe dat ik een stoma heb gekregen. Dat heeft een grote impact gehad. Het schrikt mensen vaak af en het wordt nou niet echt als ‘sexy’ gezien. Toch wil ik alle taboes rondom een stoma doorbreken. Door mijn stoma kan ik leven en durf ik mijn lichaam na veel ellende weer te vertrouwen. Ik voel me sterk én prachtig met mijn zakje.”
Lucinda (27): “In mijn pubertijd zat ik aan de prikpil. Hierdoor had ik totaal geen eetlust en viel ik erg af. Mensen maakte opmerkingen dat ik anorexia had. Ik kon hoog of laag springen, maar dan kreeg ik een opmerking dat ik in de ontkenningsfase zou zitten. Het was vreselijk. Ik stortte in als mijn broek afzakte en voelde iedere dag aan mijn botten of ik al iets meer vet had gekregen. Inmiddels ben ik gestopt met de pil. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik weer aankwam. Nadat ik 65,5 kilogram op de weegschaal zag staan rolde de tranen over mijn wangen van geluk. Dun zijn is soms echt niet expres, en daarom even een dikke middelvinger naar iedereen die nare opmerkingen naar mij maakte!”
Lisa (27): “Instagram was voor mij echt een dooddoener. Ik werd zo onzeker van al die influencers met hun ‘perfecte lichaam’. Ik heb altijd een buikje gehad, maar ik was niet ongezond dik. Op Instagram (lekker ironisch) zag ik een wat voller meisje in een bikini. Ik wilde die bikini ook, dus die kocht ik. Mijn nieuwe aanwinst moést ik delen, dus postte ik een foto van mijzelf in bikini op mijn Instagram kanaal. Daar kreeg ik zoveel positieve reacties op dat ik besloot daarmee door te gaan. Jezelf accepteren kan moeilijk zijn, dus laten we elkaar wat meer supporten!”
Saffira (19): “Rond groep 8 verhuisde ik vanuit Suriname naar Nederland. In Suriname was niemand bezig met social media, terwijl dat in Nederland wel een grote rol speelt. Ik herkende mijzelf niet in het beeld dat ik vaak op social media zag. Stijl haar, lang, slank. Dat was ik niet. Eenmaal in mijn puberteit werd die onzekerheid groter. Door de stres viel mijn haar uit, en toen besloot ik het eraf te scheren. Dit was het begin van mijn self-love. We hebben het recht om in onze goddelijkheid te staan!”
Dewi-Jill (22): “Op mijn zeventiende werd ik gediagnosticeerd met kanker. Dit zorgde ervoor dat ik van 65 kg naar 98 kg ging. Als ik in de spiegel keek herkende ik mijzelf niet meer. Inmiddels ben ik bijna vijf jaar schoon en weeg ik nu rond de 80 kilogram. Daar heb ik eerst heel veel moeite mee gehad, maar inmiddels ben ik mijn lichaam gaan waarderen. Het heeft zoveel gestreden en zoveel klappen opgevangen. Alle littekens en striae zijn onderdeel van mijn strijd die ik heb overwonnen, en daar ben ik heel erg trots op.”
