Slakkengel op je gezicht smeren voor een jongere en strakkere huid. De één gruwelt al bij het idee en de ander zweert er juist bij. Maar de grote vraag is: werkt het smeersel nou écht?
Tijd om duidelijkheid te vragen over dit omstreden middeltje bij huidexpert Jetske Ultee.
Je hoort van alles over slakkengel. Het slijm zou helpen tegen rimpels, littekens, pigmentvlekken, acne en het zou je huid goed hydrateren. Wat is hiervan waar? “Het schijnt dat slakkenslijm glycolzuur kan bevatten. Deze stof kan de huid exfoliëren, hydrateren en de een gladde, frisse uitstraling geven. Maar dan moeten de concentratie en de pH-waarde wel precies kloppen.”
En juist dat is lastig te controleren bij levende dieren, legt Ultee uit. “Er is wel wat bewijs dat slakkenslijm goede dingen kan doen voor de huid, maar wat het eigenlijk vooral doet in een crème is hydrateren.”
Helemaal nieuw is het middel niet. Slakken worden namelijk sinds de oudheid al gebruikt als medicijn, vertelt de huidexpert. “De Grieken en Romeinen gebruikten ze bijvoorbeeld bij brandwonden, abcessen of andere wonden. Maar slakken werden toen ook voorgeschreven bij een neusbloeding of bij buikpijn.”
Hoe slakkenslijm opeens populair werd in huidverzorging? Dat zou zijn wortels hebben in Chili in de jaren tachtig, volgens Ultee. Hier kweekten boeren slakken voor de Franse voedingsindustrie.
“Deze boeren merkten dat van het werken met slakken hun huid heel zacht werd. Daarom ontwikkelden ze in 1995 de eerste crème met slakkenslijm.” Een aantal jaar later kreeg het ingrediënt een nieuwe opleving in Azië. “Lokale beautymerken voegden aan bijna al hun huidverzorgingsproducten slakkenslijm toe. Hierna ontstond ook in Europa steeds meer interesse.”
Tegenwoordig is het middeltje gewoon te koop in de drogist om de hoek. Of dat net zo goed werkt als een slak op je neus zetten? Dat weet Ultee niet zeker. “Wel zal er in een crème met slakkenslijm natuurlijk minder van het slijm zitten dan in ‘puur’ slakkenslijm, omdat in een crème ook nog andere ingrediënten zitten. Het is sowieso nog maar de vraag of het slijm beter hydrateert dan een moisturizer zonder deze stof. Het effect ervan op de huid is namelijk nog niet goed genoeg onderzocht.”
Zelf zou de huidexpert altijd kiezen voor een ‘gewone’ crème. “Daaraan kunnen fabrikanten ook heel gemakkelijk hydraterende ingrediënten als allantoïne en hyaluronzuur toevoegen, ook in hogere concentraties.”
Een dot slijm op je gezicht blijft toch wat onsmakelijk klinken. Maar, zegt Ultee, “als slakkenslijm eenmaal in je potje crème zit, zal het niet meer slijmerig zijn. Je zult er dus weinig van merken. Maar het idee is misschien wel een beetje smerig.”
Slakkenslijm is trouwens niet eens het gekste ingrediënt dat ze is tegengekomen in de cosmetica. “Wat dacht je van goud, kaviaar en bijengif? Overigens zou ik geen van alle aanraden in je huidverzorging”, benadrukt Ultee.
In een tijd waarin het not done is om schoonheidsproducten te testen op dieren en alles cruelty free en vegan moet zijn, klinkt slakkengel niet gepast. Is het zielig voor de slakken? “Dit is een heel ingewikkelde vraag, omdat veel beautymerken liever niet laten zien hoe zij het extract verkrijgen. Bang als ze zijn dat andere cosmeticaproducenten hun methode zullen stelen. Hierdoor is het lastig om in het algemeen te stellen dat de slakken pijn (of juist niet) hebben tijdens de extractie.”
Wat wél zeker is, is dat slakken vaak gestrest zijn als ze het slijm uitscheiden. “Ze plaatsen ze daarom bijvoorbeeld in een stoombadje, ze laten ze zout water drinken of ze prikken de slakken met een stok.” Wetenschappers zijn er volgens de huidexpert niet over uit of slakken pijn kunnen voelen. “Maar slakkenslijm is natuurlijk hoe dan ook geen vegan ingrediënt in je huidverzorging.”
Dit artikel verscheen al eerder op LINDA.nl.
Geen idee wat je precies op je gezicht smeert? Deze handige cosmeticasite helpt je verder
Dr. Jetske Ultee (51) studeerde geneeskunde aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Ze werkte vervolgens als arts-assistent en onderzoeker bij de afdeling plastische en reconstructieve chirurgie, waar ze in 2010 promoveerde. Sinds 2004 is ze werkzaam als onderzoeksarts in de cosmetische dermatologie.
