Moedermaffia

“Ik merkte dat ik als jonge moeder sneller dan anderen beoordeeld werd op de prestaties van mijn dochter en op mijn kwaliteiten als ouder. Ik kon het me niet permitteren te stoppen met werken en bracht Joy vijf dagen per week naar een kinderdagverblijf. Ik hoorde van leidsters dat de andere moeders – de moedermaffia – over me roddelden: wat slecht van mij en wat zielig voor Joy dat ze zo veel naar de crèche moest. Dat kwetste enorm. Vanaf het moment dat ik haar ophaalde tot de volgende ochtend was ik non-stop bij haar. Ik ben zeker totdat ze vier was, geen avond op stap geweest.

Toch vonden andere moeders dat ik onverantwoord omging met het moederschap. Ze hadden altijd iets aan te merken op me, maar meestal achter mijn rug om. Als ik Joy in joggingpakjes kleedde, vonden ze dat slordig. Wilde ze alleen op regenlaarsjes lopen, dan verpestte ik haar voeten. Ik mocht haar geen drinkfles geven, want ik verruïneerde haar gebit en die kaasstengel die ze als ontbijt at: foei!”

Luizenmoeder

“Toen Joy eenmaal op de lagere school zat, hoopte ik op leuke contacten met andere ouders. Ik regelde met mijn werk dat ik zoveel mogelijk onder schooltijd werkte en dat mijn zus Joy op woensdagmiddag ophaalde. Maar nog ging het geklets van collega-mama’s over mij door. Ik was niet betrokken genoeg als voorleesmoeder of luizenmoeder, ontbrak op uitstapjes naar de dierentuin of het museum. Er was geen begrip voor het feit dat ik mijn dagen moest sparen om alle vakanties op te vangen. En dat ik het me gewoon niet kon permitteren me op te geven om op school te helpen.”

Yolanthe Cabau over leven als single moeder: 'Anders gelopen dan gehoopt'Lees ook

“De school bleek best een kakschool met vrouwen die hun status ontleenden aan excellent moederschap. Die pochten over de prachtige kunstwerken van hun bloedje die door het schoolgebouw hingen en andere talenten op het gebied van zang en dans. Of ze schepten op over het aantal verkochte kinderpostzegels of het verdiende sponsorgeld voor het weeshuis in ver Afrika. Iets waar mijn kind bij afstak met haar koppoter-knutsels of paar euro’s winst.

De moeders zelf verzonnen de meest creatieve verjaardagtraktaties en lunchboxen en plaatsten de foto’s ervan trots op Instagram en in de klassenapp. Met kerst stonden ze uren in de keuken om voor het diner Pinterestwaardige pannenkoekenkerstbomen en rendierhotdogbroodjes te fabriceren.”

Traktaties

“Zelf heb ik nog nooit in mijn leven een mandarijn-Nemo gemaakt of knakworstjes in bladerdeeg gerold. Joy is in de zomer jarig en trakteerde op aardbeienwaterijsjes met extra vitamine C en voor het schooldiner haalde ik gewoon drumsticks bij de poelier. Daardoor was ik in hun ogen een luie moeder, maar ik had als single mom andere zorgen dan hoe goed mijn dochter poppetjes kon tekenen of hoe zij op de populariteitspoll zou scoren vanwege mijn zelfgemaakte traktaties.”

Alleenstaande ouders in Spanje hebben voortaan evenveel ouderschapsverlof als stellen: hoe zit dat in de rest van Europa?Lees ook

“Tijdens de lagereschooltijd van Joy heb ik geen enkele andere moeder als vriendin gehad. Vaak stond ik op mijn telefoon te kijken, terwijl de roddeltantes gezellig bij elkaar samen klitten op het schoolplein, wachtend tot de bel ging. Ik hing er meestal maar een beetje bij, geen idee waar ze het over hadden.

Als Joy bij een klasgenootje speelde, stond zij op de afgesproken tijd meestal al met jas aan in de deuropening te wachten, zodat ik alleen nog een ‘bedankt en fijne avond’ kon roepen. Andersom werd de speeldate bij ons ook zonder veel woorden weer opgehaald. Of ik kreeg een minzame sneer als: ‘Ik hoop niet dat ze weer zoveel limonade bij jou heeft gedronken, want dan stuitert ze vanavond rond en slaapt ze slecht.”

De volgende concurrentiestrijd

“Ik hoopte dat de kritiek milder zou worden, naarmate Joy en ik ouder zouden worden. Moeders zouden zien dat ik mijn best deed en Joy een leuke, gezellige meid was geworden. Even leek dat te lukken. Ik werd zelfs gevraagd als coach van het klassenvoetbalteam en voor een borrel op het zomerfeest. Maar in groep 7 en 8 ontstond een nieuw fenomeen: de concurrentiestrijd om havo en vwo.

Elk gesprek ging richting bijles en schoolprestaties. Na het opscheppen over de hoogste Cito-scores was ik er klaar mee. Ik werd misselijk van het gezeur over lesniveaus, vind vmbo net zo prima als vwo. Dat Joy havo doet, zegt absoluut niets over het moederschap en over mij.

Gelukkig kom ik nu op de middelbare slechts een keer per jaar ouders tegen op de informatieavond. Meer dan een knikje kan er dan niet af, maar dat is prima. De kritiek offline is dus beperkt. Helaas gaat die online nog hevig door. Niet eens zozeer alleen naar mij toe, maar de kritiek op de socials onder posts van bekende moeders, influencers of überhaupt vrouwen, vind ik ongewoon snoeihard. Daarom zou ik willen pleiten om wat liever voor elkaar te zijn. Wij moeders doen allemaal maar wat, maar wel met dezelfde liefde voor onze kinderen.”

De foto boven dit artikel dient ter illustratie.

Niet zoals gepland: 'Net dertig was ik en dan al twee kinderen van twee verschillende vaders'Lees ook