Het leed dat kinderfeestjes heet. Voor je kind is het hét hoogtepunt van het jaar. Ze kijken er maanden naar uit, dromen over springkussens, speurtochten en natuurlijk cadeaus, veel cadeaus. Maar voor jou als ouder is het misschien wel een ware nachtmerrie.
Het organiseren, het lawaai, de chaos. Journaliste Joan Makenbach verzamelde de meest helse verhalen.
Amal (36): “We hadden net de verjaardag van onze dochter gevierd in een speelparadijs en sloten het feest af bij een fastfoodrestaurant. Na een paar happen hamburger begon vriendje Boaz te spugen. En dan niet een beetje overgeven, maar echt projectielspugen. In hele golven kwamen alle versnaperingen van de dag eruit, over de tafel, over zijn kleding en de andere kindjes. Ik wist dat hij een lactose-intolerantie had, dus natuurlijk had ik hem geen milkshake of kaasburger gegeven. Leek me logisch. Maar zijn moeder had me niet gewaarschuwd dat Boaz ook geen gewóne hamburger kon eten. Het arme kind zag helemaal groen.”
Anna (33): “Vlak voor de ingang van het zwemparadijs was een soort fontein van waterstralen. Terwijl ik in de rij stond en zes peperdure kaartjes kocht voor twee uur glijbaanplezier, vermaakte Mees zich met zijn vrienden met het rennen door de stralen, om daarbij vooral zo nát mogelijk te worden. Met veel moeite kreeg ik de zes druipende kinderen, die tot op hun onderbroek doorweekt waren, mee het zwembad in. Na afloop, terug in de auto, raakte het zestal niet uitgesproken over hoe leuk die waterstralen waren geweest. Een feestje daar had me 180 euro gescheeld.”
Mayke (39): “Vorig jaar heb ik bij zo’n indoorkrijspaleis een kindje per ongeluk in de auto laten zitten. Ze zat naast mij en mijn eigen dochter stapt altijd meteen uit als ik de auto stilzet, deze niet. Pas bij de kassa misten we Lisa. Ze zat keihard te brullen in de auto.”
Rosalie (40): “Na drie kinderen en inmiddels zo’n vijftien kinderfeestjes verder weet ik één ding zeker: we doen helemaal niets met een competitie-element erin. Dat wordt gegarandeerd janken, want ze willen allemaal winnen. Zelfs een onschuldige stoelendans loopt hier uit op drama. Ik houd het veilig bij onschuldige speurtochten en stoepkrijten.”
Amber (33): “Jip werd vier en aangezien hij ook afscheid nam van het kinderdagverblijf, nodigde ik alle kinderen van zijn groep uit voor het partijtje. Ik huurde een springkasteel en vroeg Elise, mijn nichtje en tevens Pabostudente, allerlei koekhapspelletjes en knutselwerkjes te organiseren. Ik vond mezelf slim, zo kon ik rustig met een wijntje toekijken. Dat laatste lukte niet helemaal. De vier meisjes knipten braaf hoedjes van papier en aten ontbijtkoeken van een touwtje bij Elise. Maar de zes jongens weigerden elke activiteit. Ze wilden niets anders dan ‘stoeien’ op het springkussen. Ik moest lijdzaam toezien hoe ze elkaar urenlang omhoog gooiden en op elkaar sprongen, ondertussen biddend dat ik niet naar de eerste hulp hoefde.”
Lachen, gieren, brullen: dit zijn de grappigste uitspraken van jullie kroost
Esther (44): “Wout was mijn eerste kind, dus ik wilde echt uitpakken op zijn eerste kinderfeestje. Ik sloeg allemaal piratenspullen in, gaf ieder kind een ooglapje en een bandana om en tekende baarden op hun gezicht. Met een nest kleine jongetjes in de boot gingen we ‘op jacht naar de schat’. Terwijl mijn toenmalige man een schatkist verstopte op een eiland op de Vinkeveense Plassen, legde ik de boot even stil om een zelfgeschreven verhaal voor te lezen. Ik had het lekker spannend gemaakt, want: jongens. Al na de eerste alinea zag ik de eerste lipjes trillen. En niet veel later brulde de halve boot. Als klap op de vuurpijl zagen ze ook de hoofdpersoon van mijn verhaal op het eiland lopen; de vader van de jarige die de schat begroef. Allemaal een trauma.”
Nadine (31): “In coronatijd waren alle indoor-activiteiten gesloten, om de zesde verjaardag van James toch door te laten gaan, besloten we naar het klimbos in Lelystad te rijden. Een rit van vijftig minuten, maar dat hadden we wel over voor een feest. Lekker klauteren en klimmen, zakjes chips en pakjes drinken mee. Top. Volgens Buienradar zou het een zonnige dag worden, maar we waren nog geen kwartier onderweg of de eerste druppels vielen. Gelukkig had ik preventief wegwerpponcho’s aangeschaft. Helaas regende het steeds harder, totdat het echt begon te hozen. Het bos werd een modderpoel en uiteindelijk reden we het hele eind weer terug met vier zwarte varkentjes in de auto.”
Hella (29): “Bij ons ontaardt elk feestje van onze dochter Nikkie in een huilkwartiertje. Vooraf verheugt ze zich enorm op de festiviteiten en is dolblij met alle aandacht, maar halverwege rent ze overstuur naar haar kamer. Blijkbaar komt dan alle spanning er even uit. Mijn man en ik gaan om en om naar boven om haar te troosten, terwijl de ander doorgaat met het entertainen van de genodigden. Na een goede huilbui is Nikkie weer haar stralende zelf.”
Sofia (37): “Als het om kinderfeestjes gaat heb ik één tip; doe het nooit thuis! Eén keer heb ik het gedaan en mezelf verbaasd hoe snel die kleine koters je halve inboedel weten te verbouwen. Alles wat ik had verzonnen aan spelletjes werd afgedaan als ‘stom’. Uiteindelijk heb ik ze zoet gehouden met snoep, koek en chips. Toen mijn man om vijf uur thuiskwam met zo ongeveer de inhoud van de halve snackbar, was er geen kind meer dat nog iets lustte. Ze waren allemaal straalmisselijk.”
Talitha (44): “Na twee zoons bij wie alle partijtjes vooral stoer, wild en avontuurlijk moesten zijn, kwam ik bij dochter Emma in een oase terecht van eenhoorns en pony’s. Feestjes moeten vooral klein zijn, heb ik gemerkt. De eerste keer dat ik met vijf meisjeskleuters naar de speeltuin ging, kwamen we niet verder dan het grasveld waar ze bloemetjes gingen plukken en vooral met elkaar kletsten.”
Help! De memo gemist! 'Werd ik op mijn werk gebeld door een bezorgde directrice waar de tweeling toch bleef'
