Slaaptekort

“Ik ben moeder van twee ontzettend leuke, gezellige en drukke jongens. Ze zijn fantastisch, maar of het altijd even leuk is? Nee, eerlijk gezegd niet. Sinds de geboorte van mijn jongste heb ik nagenoeg geen fatsoenlijke nacht meer gemaakt. Tom is een heel onrustige baby en weigert uit de fles te drinken; veertien maanden lang ben ik zijn persoonlijke melkkoe geweest. Hij wilde maar niet van die borst af. Ja, daarin lijkt hij erg op zijn vader.

Tom lijkt ’s nachts helaas hongeriger te zijn dan overdag. In de nachtelijke uren was ik dus ook degene die continu op moest staan voor voedingen, voor mij is anderhalf uur achter elkaar slapen is een zeldzame luxe. Het breekt je gewoon volledig op.

In de tussentijd had mijn oudste ook problemen. Oorontstekingen, oorpijn, snotneuzen en verkoudheden, veroorzaakt door vocht achter zijn trommelvliezen. Na veel bezoekjes aan het consultatiebureau, de huisarts en kinderartsen kon het opgelost worden met een operatie, maar door corona liep dat lange tijd vertraging op. Niet makkelijk voor zo’n kleintje, en als moeder ook niet als je bekaf bent door chronisch slaaptekort.”

Zichzelf kwijt

“Het is heerlijk knuffelig hoor, twee kleine aapjes die continu bij je in de buurt willen zijn. Maar het is ook erg vermoeiend om altijd alleen maar in die mama-rol te zitten. Ik heb een periode écht in de overlevingsstand gestaan, ook omdat ik niet werkte en bovendien de pandemie in volle gang was. Ik maakte niets mee, had niets te vertellen – ik raakte mezelf gewoon kwijt in die tijd.

Het helpt niet mee dat ik perfectionistisch ben aangelegd en mezelf snel meer werk op de schouders haal. Ik wil dat alles goed is voor hen, dat het klopt. Dat is ook de aard van het beestje, maar ik durf wel te zeggen dat het moederschap me echt heeft overgenomen. De kinderen waren mijn hele wereld, ik wist niet zo goed meer hoe ik iets anders dan moeder moest zijn. Dat was overweldigend en ook niet de bedoeling, denk ik.”

Begrip

“Ik was regelmatig zó moe dat ik niets meer kon hebben, ik heb veelvuldig staan vloeken tijdens die slapeloze nachten. Gelukkig komt er vanzelf weer een nieuwe dag en zie ik die lieve, lachende snoetjes. Die laten me die ellende weer wat vergeten. Het helpt ook als je je verhaal kwijt kunt bij een ander. Ik heb twee hele begripvolle vriendinnen, zij slepen me erdoorheen. Ze laten me zien dat ik echt niet de enige moeder met slaaptekort ben die er soms doorheen zit. Dat ik niet alleen ben.

En langzaamaan begin ik ook wat verbetering te merken, hoor. Naarmate ze ouder worden, wordt het wat makkelijker. Ik wil weer aan het werk en heb besloten te gaan solliciteren, in de hoop mijn eigen wereld weer wat groter te maken.”

*De namen van Aïsa en haar zoons zijn gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.

Deel jouw verhaal

Heb jij ook een ervaring die je wilt delen en sta je open voor een kort (eventueel anoniem) telefonisch interview? Mail dan naar ellen.hensbergen@linda.nl met een korte samenvatting van jouw verhaal en je telefoonnummer.

Lisa (31) baalt van het moederschap: 'Ik voel me gevangen en meer oppas dan moeder'Lees ook