Myrthe (26) had een rustige thuisbevalling op Texel in gedachten, maar dat liep even anders. Langzame ontsluiting, een stroomstoring en een gedraaide baby gooiden nógal wat roet in het eten.
In de rubriek Werpsterren deelt een moeder sterren uit voor haar zwangerschap, bevalling en kraamweek. 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“Mijn partner Bas (27) en ik leerden elkaar in 2015 kennen en vanaf dat moment reisden we heel wat heen en weer, want ik woonde in Brabant en hij op Texel. Het eiland beviel me supergoed en gaf me telkens een vakantiegevoel. Dat kwam mooi uit, want Bas was al snel duidelijk: hij ging nooit van Texel af.”
“Na een jaar ben ik naar Texel verhuisd. Het was even een lastige stap, maar het is ook weer geen Australië natuurlijk. Omdat we allebei een kinderwens hadden, stopte ik midden 2017 met de pil, maar een jaar later was ik nog niet in verwachting. Toen we net hadden besloten om ervoor naar de huisarts te gaan, bleek ik ineens zwanger. Ik kon het bijna niet geloven.”
“Omdat er op Texel niet veel zwangere vrouwen zijn krijg je bij elke afspraak een echo, zodat de verloskundigen kunnen oefenen. Ik vond het superspeciaal om te zien hoe onze dochter groeide. De twintigwekenecho kon niet op Texel, maar in Den Helder bleek dat alles in orde was.”
“De zwangerschap verliep goed, al ben ik wel twee keer flauwgevallen door mijn lage bloeddruk en ijzertekort. De eerste keer was op 1 april – achteraf wel grappig – en viel ik van de trap af op mijn buik. Gelukkig bleek er niks met de baby te zijn. De tweede keer viel ik met mijn rug op de salontafel en was de baby niet in gevaar.”
“Na veertig weken en drie dagen voelde ik rond 6.00 uur eindelijk iets in mijn buik. Ik kreeg vanaf dat moment steeds meer pijn, maar de ontsluiting ging heel langzaam. 24 uur en geen minuut slaap later zat ik pas op 3 centimeter en de weeën werden steeds heftiger. Rond 7.00 uur dacht de verloskundige dat het nog zo’n negen uur zou duren, terwijl ik al helemaal kapot was. Ik wilde eigenlijk graag thuis bevallen, maar toen werd besloten de ambulance te bellen.”
“De ambulance zou me naar de veerboot rijden en deze zou met spoed naar Den Helder varen, waar ik naar het ziekenhuis kon voor pijnstilling. We kregen echter te horen dat een van de twee veerboten vast lag in Den Helder door een stroomstoring. Hierdoor kon de andere veerboot daar niet aanmeren. Er waren twee opties: met de traumahelikopter naar een andere stad, of met een reddingsboot naar Den Helder. Ik ging het liefst naar Den Helder en heb een beetje hoogtevrees, dus ik koos voor de reddingsboot.”
Lees ook
Mariekes man was tijdens haar zwangerschap uitgezonden: ‘Je bent sterker dan je denkt’
“Omdat de brancard niet mee de boot op kon, ging ik tussen de weeën door van een heel steil trapje af, waarna ik tien minuten op een houten bank zat. Het water was gelukkig spiegelglad, want hoge golven zijn niet ideaal als je midden in je bevalling zit. Ik moest wel om de situatie lachen: heb ík weer, dacht ik. Rond 9.00 uur was ik eindelijk in het ziekenhuis, maar bleek dat mijn ontsluiting al te ver was voor een ruggenprik. Een flinke tegenvaller en het duurde daarna alsnog lang. Rond 13.00 uur kwamen ze erachter dat de baby als sterrenkijker lag.”
“Vaak wordt er dan een keizersnede gedaan, maar daarvoor was de baby al te ver in het geboortekanaal. Ik wist ondertussen niet waar ik het zoeken moest en ben een paar keer weggevallen van vermoeidheid. Toen werd besloten een vacuümpomp te gebruiken en na 33 uur werd op 4 juli 2019 om 15.23 uur onze dochter Noa geboren.”
“Ik had niet meteen dat bekende moedergevoel – ik was echt te moe om iets te voelen. Gelukkig ging met Noa alles goed. Omdat ze met een vacuümpomp was gehaald, moesten we wel een nachtje in het ziekenhuis blijven. Om 3.00 uur ’s nachts kon ik, na 44 uur wakker te zijn geweest, eindelijk slapen. De volgende dag kwam het moedergevoel al snel toen ik haar zag en besefte dat we de rest van ons leven voor haar gingen zorgen.”
“De dag daarna gingen we met de veerboot terug naar Texel en begon een mooie week met een onwijs lieve kraamverzorgende. Wel was ik ontzettend moe en ik zat ik niet zo lekker in mijn vel. Er kwam veel terug van de heftige bevalling en ik huilde vaak. Ik was hierdoor bang dat ik een postnatale depressie had, maar bij de huisarts bleek dat mijn ijzergehalte en vitamine B12-waarde heel laag waren. Toen ik eenmaal aan de tabletten zat, knapte ik gelukkig snel op.”
Lees ook
Jorinde had na haar bevalling een postnatale depressie: ‘Ik huilde de hele dag om álles’
“Noa slaapt veel en eet goed; een heerlijke baby. Ondanks dat het een zware bevalling was, vond ik het vooral erg bijzonder en kan ik erom lachen. Ik ben nogal een pechvogel dus het past wel bij mij. Ik ben ook trots dat ik het – met de enorme steun van Bas – geflikt heb. Bij een eventuele tweede bevalling, ga ik wel eerder naar het ziekenhuis. Misschien heb ik iets minder vertrouwen in de veerboten, maar ach, we moeten het er mee doen. Ik vind het echt luxe dat we hier leven. Duizenden mensen gaan naar Texel op vakantie en wij wonen er gewoon. Daar heb ik niks over te klagen.”
Er worden in Nederland per dag gemiddeld 478 kinderen geboren en dat gaat elke keer weer anders. Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort (ongeveer 350 woorden) jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: nieuws@lindanieuws.nl.
