Milou Bakker (36) wist bij haar eerste zwangerschap direct dat ze een ruggenprik wilde tijdens de bevalling. Volgens haar moeten we in Nederland af van het idee dat vrouwen het ‘eerst zelf moeten proberen’.
In ‘Werpsterren’ deelt een moeder sterren uit voor haar zwangerschap, bevalling en kraamweek. 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
Lees ook
Kathelijne (toen 18) beviel plotseling op de wc: ‘Ik raakte volledig in paniek’
“Mijn man Arjan (43) en ik hadden beiden geen sterke kinderwens, maar na mijn dertigste ging de biologische klok ineens tikken en leek het ons toch wel erg leuk. Na een half jaar deed ik een positieve test. Daar was ik heel blij mee, want we begonnen ons net een beetje zorgen te maken over of het wel zou lukken.
Ik dacht van tevoren al dat een zwangerschap niks voor mij zou zijn. Dik worden, al die kwaaltjes… wat een ellende. Helaas kreeg ik gelijk. Mijn migraine werd erger, ik was hartstikke moe en ik kreeg last van mijn bekken. Ik was blij dat we een kind kregen, maar de zwangerschap zelf was gewoon algehele malaise.”
“Ik wist vanaf het begin dat ik een ruggenprik wilde bij de bevalling. ‘Daar hebben we het nog wel over’, reageerde mijn verloskundige daarop. Toen dacht ik meteen: wegwezen hier. Ik was daar zo resoluut in, omdat ik veel had gelezen en gehoord over verloskundigen die je ervan willen overtuigen het ‘helemaal zelf’ te doen. Maar waarom zou ik mezelf zoveel pijn aandoen als er een mooi middel is dat dat kan voorkomen? Oké, er kleven risico’s aan, maar dat is bij een bevalling zonder ruggenprik niet anders.
In andere landen – zoals Duitsland en België – is het gebruik van een ruggenprik veel normaler. Hier wordt gedaan alsof je zwak bent wanneer je medicatie gebruikt. ‘Vroeger deden vrouwen het toch ook zonder’, wordt vaak gezegd. Maar vroeger gebruikten mensen ook alleen wodka als er een tand getrokken werd. Er is toch niemand die nu zegt dat je zwak bent als je bij de tandarts om een verdoving vraagt? De medische wereld is nou eenmaal vooruit gegaan; maak daar gebruik van!
Ik ben dan ook naar een andere verloskundige gegaan die mijn keuze meteen respecteerde. Zij vond het juist goed dat ik hier zo’n duidelijke mening over had.”
“Bij 26 weken bleek ik een Single Umbilical Artery (SUA) te hebben. Dat houdt in dat in de navelstreng niet twee, maar één slagader van mij naar de baby liep. Dit hoeft niet gevaarlijk te zijn, maar soms groeit de baby daardoor minder goed. Dat was ook bij mij het geval. Zo kwam ik bij 32 weken onder controle in het ziekenhuis.
Bij veertig weken zagen ze dat het vruchtwater afnam. Ik moest een week lang elke dag op controle komen, óf een dag later ingeleid worden. Ik koos voor dat laatste.”
“Op donderdag 6 oktober werd een ballonnetje geplaatst en de volgende ochtend kreeg ik weeënopwekkers. De pijn werd steeds heviger, maar ik was bang om de ruggenprik te vroeg te laten zetten. Dan zou-ie op het hoogtepunt misschien uitgewerkt zijn. Daarbij was ik wel nieuwsgierig naar hoe de pijn zou voelen. Nou, ik wist al snel: dit trek ik niet.
Toen de ruggenprik gezet was, voelde ik me veel beter. De uren gingen relaxt voorbij en rond 13.00 uur mocht ik gaan persen. Dat deed wel pijn, maar ik had over het algemeen een heerlijke bevalling. Om 13.45 uur is onze dochter Juul geboren.”
“Ik had het niet verwacht na die draak van een zwangerschap, maar er ging een gólf van liefde over me heen toen ik Juul op mijn borst had. Dat was zo’n mooi moment.
We moesten twee dagen blijven omdat Juul wat licht was, maar daarna ging ze helemaal gezond mee naar huis. De kraamweek was verder prima. Ik moest wel erg wennen aan alles wat er bij een baby komt kijken. Gelukkig hadden we een ervaren kraamverzorger die ons goed hielp.”
“Het gaat geweldig met ons. Juul is een superleuk kind, ik kan niet anders zeggen. Ze eet goed, slaapt goed, en heeft net haar draai gevonden op de basisschool. Ik had me geen leuker kind kunnen wensen.
Ik vind het belangrijk om me uit te spreken over de ruggenprik, omdat ik merk dat het taboe is om te zeggen dat je verdoving wil of hebt gehad. Het moet allemaal maar leuk zijn, maar soms is het gewoon een drama. Als we daar wat meer over zouden praten, zou het ook beter opgelost kunnen worden.”
“Het idee dat we allemaal ‘oervrouwen’ moeten zijn, moet echt weg. Veel vrouwen zijn na ‘het eerst zelf te proberen’ toch overgegaan op de ruggenprik. Ze hebben dan zo lang gevochten en pijn gevoeld, terwijl dat helemaal niet nodig was. Daarbij hebben ze het gevoel dat ze hebben opgegeven, maar ook dat is klinkklare onzin. Het zegt niks over je als mens als je geen enorme pijn wil voelen.
Ik hoor ook verhalen van vrouwen die aangaven dat ze het niet meer trokken, maar vervolgens werden overgehaald om het ‘nog even’ te proberen. Ik denk dan ook dat een deel van het probleem bij verloskundigen ligt. Zolang zij aanmoedigen om het ‘alleen’ te doen, voelt het beschamend om iets anders te vragen.”
Lees ook
Nathalie gebruikte lachgas tijdens haar bevalling: ‘Alsof ik aangeschoten was’
“Ik zou andere vrouwen dan ook willen meegeven dat ze voor zichzelf op mogen komen. Schaam je niet om je wensen te benoemen. Je bent echt niet zwak als je om verdoving vraagt. Ik ben ontzettend blij dat ik het op mijn eigen manier gedaan heb en gun iedere vrouw zo’n heerlijke bevalling.”
Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: verena.verhoeven@linda.nl.
