Toen Lianne Broer (34) haar ‘super drukke’ baby een dag niet voelde bewegen, twijfelde ze of er iets aan de hand zou zijn. Was het nodig om op zaterdagavond de verloskundige te bellen?
In ‘Werpsterren’ deelt een moeder sterren uit voor haar zwangerschap, bevalling en kraamweek. 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“Op 27 september 2017 werden mijn man Peter (43) en ik ouders van Emilia. Zij huilde enorm veel, waardoor we niet bezig waren met een tweede kindje. Dat ik begin 2019 zwanger bleek, was dan ook een verrassing. Ik moest even aan het idee wennen, maar ze was meer dan welkom.
De zwangerschap ging hartstikke goed. Ik had weinig last van kwaaltjes en het was een super drukke baby. Ze schopte vaak – en dan echt zó wild.”
“21 september 2019 was ik 39 weken zwanger en vond ik de baby ‘s ochtends rustig. Het bleef de hele dag in mijn hoofd hangen en ‘s avonds voelde ik nog steeds weinig. Ik duwde overal op mijn buik, maar ook daar reageerde ze niet op.
Ik vond het vervelend om de verloskundige op een zaterdagavond te bellen, maar Peter was ervan overtuigd dat ik de telefoon moest pakken. Dat werd het beste telefoontje uit mijn leven.”
Lees ook
Als je baby ineens niet meer beweegt: zwangere Anouk Hoogendijk deelt herkenbare zorg
“Omdat ik me zo bezwaard voelde, stelde de verloskundige voor dat ik bij haar langs zou komen in plaats van andersom. Eenmaal daar vond ze de hartslag met moeite en wilde ze dat ik nog even naar het ziekenhuis ging.
Toen Peter en ik daar rond 21.30 uur aankwamen, verontschuldigde ik me voor de tijd en moeite die ze in me moesten steken. Want, dacht ik, er was waarschijnlijk toch niks aan de hand. Gelukkig was iedereen super aardig en vonden ze het goed dat ik gekomen was. Ook werd ik gerustgesteld: negen van de tien keer was er inderdaad niks aan de hand.”
“Helaas liep het bij ons anders. Toen ik aan de CTG-scan lag, daalde de hartslag van de baby twee keer enorm, ging het alarm af en stormde het personeel naar binnen. De hartslag herstelde beide keren, maar we moesten wel een nacht blijven. Niet veel later kwam een verpleegkundige naar me toe: ‘Oké, dit is serieus.'”
Lees ook
Daniella’s zwangerschap zat vol pech: ‘Het was heel moeilijk om positief te blijven’
“Ineens moest de baby zo snel mogelijk geboren worden en werd ik klaargemaakt voor een spoedkeizersnede. Bij aankomst in de operatiekamer was het operatieteam opvallend onaardig. Achteraf legde de arts uit dat er geen tijd was voor aardigheden. Het was een kwestie was van leven en dood.
Door de haast werd de ruggenprik verkeerd gezet. Hierdoor kon ik naast mijn onderlichaam ook mijn armen niet meer bewegen en was slikken onmogelijk. Ik raakte volledig in paniek – ik dacht dat ik doodging – en heb niks van de keizersnede meegekregen.”
“Op 22 september om 1.12 uur is Félice geboren. Toen bleek waar het fout was gegaan: de navelstreng zat vier keer strak om haar nekje. Ze had geen kleur, geen ademhaling en reageerde niet op prikkels. Ze had alleen een lichte hartslag.
Voor Peter was dit een heel nare ervaring. Hij was vreselijk bezorgd om zijn kind én moest mijn paniek aanzien. Ze hebben Félice drie keer opnieuw moeten beademen, waarna ze gelukkig stabiel werd. Ik was ondertussen nog steeds heel bang. Ze hebben Félice aan me laten zien, maar daar kan ik me niks van herinneren.”
“Toen de verdoving uitgewerkt was, ging het beter met me en ook Félice kwam de nacht goed door. Beetje bij beetje kwamen we erachter dat het helemaal anders af had kunnen lopen. Iedereen die op de kamer kwam zei dat we ‘zó veel geluk hadden gehad’. Ook kregen we complimenten over het feit dat we aan de bel getrokken hadden. Uit het zuurstofgehalte in de navelstreng bleek dat Félice gehandicapt zou zijn als we iets later waren geweest. Als we tot de volgende ochtend hadden gewacht, had ze niet meer geleefd.
Gelukkig ging het beter met haar dan de artsen hadden verwacht. Drie dagen later mochten we al naar huis. Daar zijn de woorden ‘Wat als…’ vaak gevallen, met in ons hoofd dat indringende alarm van de CTG-scan.”
Foto: Maike Simon Photography.
“Het gaat goed met ons. Félice is een ontzettend leuk kind; echt een lekker ‘moppetje’. Met haar erbij is het nooit saai. Je moet alleen altijd ogen van voor, achter en opzij hebben, want ze weet dingen te slopen waarvan je denkt dat het niet kapot kan, haha.
Wel loopt Felice motorisch wat achter. Haar beentjes hebben een hoge spierspanning en ze heeft nog geen enkele neiging om te gaan staan. Daarom denken de artsen dat ze misschien toch zuurstoftekort heeft gehad en wordt ze binnenkort neurologisch onderzocht. We schrokken toen we dat hoorden, maar inmiddels zijn we er rustig onder. Félice heeft een sterk karakter. Het gaat sowieso goedkomen met haar.”
Foto: Dilani Butink.
Lees ook
Alleenstaande moeder Hadewych werd via een zaaddonor zwanger van een tweeling
“Het ziekenhuis gebruikt onze situatie nu als casus. ‘Dit zijn de gevallen waardoor we altijd een check doen als iemand ongerust is’, lieten ze ons weten. Uiteindelijk was Félice erg klein bij de geboorte. Misschien heeft ze minder voeding gehad doordat de navelstreng zo strak zak. En doordat ze zo klein was kon ze makkelijk draaien en is de navelstreng nog vaker om haar nek gedraaid. Het is puur pech geweest.
Soms vliegt het ons nog aan en praten we over hoe het allemaal ook had kúnnen lopen. Ik wil anderen zeker niet bang maken, maar wel laten weten dat je op je moedergevoel moet vertrouwen. Of het nou zaterdagavond is of niet: trek aan de bel als het niet goed voelt. Ik ben zo blij dat wij dat uiteindelijk gedaan hebben. We zijn dolgelukkig met Félice.”
Lees ook
Nikki ontdekte tien dagen voor de bevalling dat ze zwanger was: ‘We lagen in een deuk’
Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: verena.verhoeven@linda.nl.
