Fergie Vermaat (32) was in het ziekenhuis toen haar bevalling begon. Handig, zou je zeggen, maar haar man Harm (34) lag thuis te slapen. ‘En als Harm slaapt, is hij niet zomaar wakker te krijgen.’
In ‘Werpsterren’ deelt een moeder sterren uit voor haar zwangerschap, bevalling en kraamweek. 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“Toen Harm en ik in 2014 probeerden om kinderen te krijgen, bleek dat voor ons niet vanzelfsprekend. Na een jaar werden we door de huisarts doorgestuurd naar het ziekenhuis en in juni 2016 werd ik geopereerd aan PCOS, een hormonale afwijking waardoor cysten op mijn eierstokken groeien. In de operatie werden deze cysten weggehaald. Dat bleek te helpen, want een maand later was ik zwanger. Helaas eindigde die zwangerschap in een miskraam.
Daarna deed ik drie IUI-behandelingen, maar een zwangerschap bleef uit. Het zorgde voor een pittige periode. Is het ons wel gegund?, vroeg ik me af.”
Lees ook
‘Gooisch meisje’ Florine wordt moeder dankzij IUI: ‘Natuurlijk zwanger worden is niet zo normaal’
“Ik deed uiteindelijk een positieve test na een maand waarin ik per toeval geen IUI-behandeling deed. Het was dan ook zó onwerkelijk. We waren blij en heel onzeker tegelijk. Vooral de eerste twaalf weken was ik doodsbang dat het mis zou gaan.
Gelukkig ging deze zwangerschap goed. De eerste drie maanden was ik misselijk en moe, maar daarna kon ik de hele wereld aan. We hadden hier zo lang naar uitgekeken, het was heerlijk om alles voor de baby in orde te maken.”
“Aan het eind van de zwangerschap sliep ik niet meer, waardoor ik bij 40 weken in het ziekenhuis mocht slapen. Door middel van slaapmedicatie sliep ik fantastisch. Het beviel zo goed dat ik de volgende avond opnieuw naar het ziekenhuis ging.
Nadat Harm me daar had gebracht, deed ik een CTG-scan waaruit bleek dat er nog geen enkele beweging in zat. Harm kon naar huis en ik kreeg de slaapmedicatie. Nog steeds leek er niks aan de hand. Tot ik naar de wc ging en mijn vliezen braken. Direct daarna, rond 22.00 uur, begonnen de weeën.”
“Tijdens de weeën was ik wakker, maar waar ik ook lag of stond: tussendoor viel ik door de slaapmedicatie telkens weer in slaap. Harm was ondertussen thuis ook naar bed gegaan. Hij had de nacht ervoor geen oog dichtgedaan van de spanning en lag nu in diepe slaap. Zo diep, dat hij mijn telefoontjes niet hoorde. Wel kreeg ik een berichtje van de buurvrouw: of het wel goed ging bij ons, want ze hoorde allemaal telefoons afgaan. Zíj hoorde het dus wel, terwijl Harm niet wakker te krijgen was.
Er was niemand met een sleutel van ons huis en ik ken Harm: als iemand zou aanbellen of op de deur zou kloppen, zou hij ook niet wakker worden. Rond 3.00 uur kreeg ik een ruggenprik en werd gezegd dat Harm echt moest komen, anders zou hij de geboorte missen. Toen we alle opties besproken hadden, kwam een verpleegkundige met het idee de politie te bellen.”
Lees ook
Reshmi kreeg voor haar bevalling politiebegeleiding naar het ziekenhuis
“Ik moest wel lachen bij het idee, dus de politie werd ingeschakeld. Agenten kwamen bij ons thuis, waarna ze hard op de voordeur bonsden. Volgens de buren werd de hele straat er wakker van, behalve Harm. Onder toeziend oog van de buren, zetten de agenten een ladder tegen ons slaapkamerraam en schenen met een zaklamp door ons rolgordijn.
Dat werkte. Harm schrok wakker en kreeg te horen dat ik aan het bevallen was. Hij sprong uit bed en kleedde zich zo snel mogelijk aan. Alles wat hij verkeerd en binnenstebuiten aan kon trekken, trok hij verkeerd en binnenstebuiten aan. Met vol gas scheurde hij naar het ziekenhuis.”
“Toen Harm rond 4.45 uur binnenkwam, viel er een last van mijn schouders. Ik bleek 6 centimeter ontsluiting te hebben, dus Harm grapte al snel dat hij nog wel wat langer had kunnen slapen.
Uiteindelijk ben ik op 11 juli 2017 rond 9.00 uur bevallen met een spoedkeizersnede, omdat onze zoon Riley in aangezichtsligging lag. Er was een beetje paniek, maar ook dat heb ik niet helemaal meegekregen. Ik viel bizar genoeg nog steeds telkens in slaap.”
Lees ook
José beviel twee keer met een keizersnede: ‘Ik kreeg het gevoel dat ik had gefaald’
“Je kon aan Riley zien dat hij even klem had gezeten, maar hij was gelukkig helemaal gezond. Voordat we zelf het goede nieuws konden vertellen, wisten veel bekenden het al. De politie bleek, nog voordat ik überhaupt bevallen was, een bericht op Facebook te hebben geplaatst. Veel vrienden herkenden de slaapcapaciteiten van Harm in het verhaal en tagden ons: ‘Dit zijn jullie zeker?!’
Nadat we drie dagen in het ziekenhuis hadden gelegen, mochten we naar huis. We hadden een leuke kraamverzorgende en Riley deed het vanaf dag één hartstikke goed. Hij sliep ook meteen goed. Dat heeft hij van zijn vader, kan niet anders.”
“Harm heeft in de kraamweek beschuit met muisjes bij de politie gebracht om ze te bedanken. Iedereen moest hard lachen om ons verhaal. Het haalde zelfs de media. Harm werd de eerste dag platgebeld. We hebben op Rileys kamer een van die artikelen in een fotolijstje gezet. Ik denk dat hij er, als hij oud genoeg is, ook om kan lachen.
Inmiddels zijn we twee bevallingen verder, waar Harm helemaal bij is geweest, maar hij krijgt het voorval nog regelmatig voor zijn kiezen. We hebben er een mooi verhaal aan overgehouden dat helemaal bij ons past.”
Was jouw bevalling speciaal of juist precies als in de boekjes? We willen het allemaal weten. Mail in het kort jouw bevallingsverhaal (met naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s) naar: verena.verhoeven@linda.nl.
