Van droombaan naar pensioen

Valkenier wilde altijd al recherchepsycholoog bij de politie worden. “Het was mijn droombaan. Ik had er acht jaar voor gestudeerd”, vertelt ze. Maar al snel werd ze nieuwsgierig naar een ander leven. “Ik had mijn voet gebroken bij een skydive-landing en zat bij mijn vader op de bank. Het enige wat ik hoorde was de klok die tikte. Ik kon alleen maar denken dat het enige wat ik deed, was de tijd uitzitten.”

Dus ging het roer om. “Toen ging ik op mijn 28e met pensioen. Ik dacht er even een paar maanden op uit te gaan, maar het werd een nogal uit de hand gelopen levensexperiment. Nu wil ik nooit meer anders”, legt Valkenier uit.

Reizen als nomade

Nu, zes jaar later, is het volgens haar nog steeds de beste keuze ooit. “Ik rende nooit ergens van weg, ik ren juist ergens naartoe. De ondertitel van mijn boek is niet voor niets ‘Over alles achterlaten en de zoektocht naar ultieme vrijheid’. Ik heb geen zorgen meer over spullen, ik heb mijn tentje en mijn kameel. Ik ben extreem gelukkig nu.”

De afgelopen jaren heeft Valkenier veel plekken en mensen gezien. Van reizen door Europa en Indonesië tot per paard door Mongolië, als een nomade. “Ik wilde hen niet alleen bezoeken, ik wilde er echt een zijn. Ik heb een zorgverzekering, een reisverzekering en een abonnement op een satelliettelefoon. Meer heb ik niet nodig. Een wekker en agenda heb ik niet, en ik vind het heerlijk.”

Lees ook
‘Twee maanden was het plan’: Ilse en Auke trekken rond als ‘digital nomads’

Consuminderen

De vraag die je jezelf stelt bij dit vrije leven blijft: waar doe je het van? Het antwoord dat Valkenier daarop heeft is ‘consuminderen’. “Ik leef van heel weinig. Met mijn tentje kampeer ik meestal in de natuur, ik leer steeds meer wat ik kan eten in het wild en ik reis per dier, dus dat kost allemaal niets”, vertelt ze.

“Wel geef ik soms lezingen en geef ik soms les in bijvoorbeeld winterkamperen, dat brengt wel wat op. Maar ik heb niet veel nodig. Ik geef tegenwoordig uit in een jaar wat ik eerst in een maand uitgaf.”

‘Wat doe je nu?’

“Veel mensen hebben op een gegeven moment last van een midlife-crisis. Ik wilde die voor zijn”, lacht de fulltime nomade. “Ik had een hoge functie en supervroeg bereikt wat ik wilde. Nu vragen mensen me wat ik doe. Nou, niks. Althans, ik loop nu met mijn kameel door Nederland en heb voor het eerst in jaren weer een smartphone, om mij ook bezig te houden met de promotie van het boek. Dat is wat ik doe.”